به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، اولین نشست داستان‌خوانی داستان کودک و نوجوان به همت گروه داستان جمعه با محوریت بررسی آثار آسترید لیندگرن، نویسنده کلاسیک ادبیات کودک و نوجوان در کافه معاصر قم برگزار شد.
 
در این نشست معصومه میرابوطالبی داستان‌نویس و منتقد ادبی ضمن اشاره به سیر تاریخی ادبیات کودک و گفت: در ابتدا اثری مختص کودک تولید نشده بلکه فقط کارهایی که کودک می‌توانسته از آن بهره ببرد به عنوان ادبیات کودک به او عرضه شده است. نگاه در آن دوره به کودک، اینگونه نبوده که از کودک و دوران کودکی شناخت خاصی داشته باشند. کودک در آن دوره بزرگ‌سالی بوده که هنوز وارد دوره بزرگ‌سالی نشده است. پس باید هر چه زودتر او را به جهان بزرگسالان وارد می‌کردند.
 
میرابوطالبی در رابطه با ویژگی این نوع کارها بیان کرد: کارهایی که به کودک برای مطالعه داده می‌شد، همین ویژگی را داشت. از این نمونه کارها می‌شود به اندرزنامه‌ها اشاره کرد و بعد قصه‌های پریان که ساختارهایی شبیه هم دارند - بنا بر کتاب پراپ - و ریشه‌های تاریخی مشابهی دارند.
 
وی به توضیح در مورد قصه پریان پرداخت و یادآور شد: نکته مهم در قصه پریان این است که مؤلف مشخصی ندارد. این قصه‌ها ابتدا توسط شارل پرو و برادران گریم جمع‌آوری و مکتوب شدند. پس از آن به قصه‌های پریان صاحب مؤلف می‌رسیم. قصه‌هایی که ساختاری شبیه قصه‌های پریان دارند با این تفاوت که مؤلف مشخصی دارند. مثل قصه‌های هانس کریستین اندرسن.
 
این نویسنده با معرفی آسترید لیندگرن به عنوان یکی از نویسنده‌های کودک ادامه داد و گفت: آسترید لیندگرن در بحبوحه جنگ، شروع به قصه‌گویی برای کودک خودش کرد و بعد کم‌کم داستان‌ها مکتوب شدند. او تقریباً جزو اولین نویسندگان کودک است که دغدغه‌های حقوق کودک و مبارزه با تنبیه بدنی را دارد. این نویسنده با دید تازه‌ای فانتزی را در قصه‌هایش به کار می‌برد و نگاهش به کودک و ادبیات کودک نسبتاً مدرن است. از آثار لیندگرن می‌شود به «دره گل سرخ یا برادران شیردل»، «پی پی جوراب بلند»، داستان‌های «امیل و پسرم می‌یو»، «در جنگل دزد نیست» و «آدم‌ربایان» اشاره کرد. بعضی از این آثار مورد اقتباس قرار گرفته‌اند و برای مخاطبین دهه شصت خاطره‌ساز هستند.
 
در ادامه جلسه، فصل اول کتاب «امیل و پسرم می‌یو» خوانده شد و حاضران در جلسه درباره این داستان صحبت کردند.
 
زهره عارفی درباره فصل اول کتاب «امیل و پسرم می‌یو» گفت: وجه جذابی که در این داستان وجود دارد استفاده لیندگرن در شکلی جدید از غول چراغ جادوست. انگار که لیندگرن غول چراغ جادو را استکهلمی می‌کند و نگاهی که لیندگرن به یک پسربچه یتیم دارد؛ پسری که متعلق به هیچ خانواده‌ای نیست و کسی او را دوست ندارد. اما لیندگرن مثل سایر آثارش کار را برای کودک جذاب می‌کند و به سمت پایانی شاد و سازنده برای کودک می‌رود.
 
یادآوری می‌شود، جلسات داستان خوانی کودک و نوجوان از سوی گروه داستان جمعه هر ماه با محور قرار دادن یک نویسنده کودک و نوجوان و داستان خوانی اعضا برگزار می‌شود.