قدرت‌الله عاقلی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: پرتره محمود دولت‌آبادی یک کار سفارشی نیست؛ بلکه یک کار خودجوش و دلی است که از روی ارادت من به این نویسنده ساخته شد. محمود دولت‌آبادی به قدری به من لطف داشت که در رونمایی کتابم حضور پیدا کرد و من به شکلی می‌خواستم از خجالت او دربیایم، به همین دلیل دست به ساخت این سردیس زدم.
 
وی ادامه داد: مدت‌ها روی این پروژه کار کردم و در نهایت با توجه به قالب اصلی دو عدد سردیس آماده شد که یک عدد را به محمود دولت‌آبادی هدیه دادم و دیگری را برای خودم نگه داشتم. در واقع این سردیس یک قالب اصلی دارد که در صورت پیدا شدن حامی، سردیس نهایی با جنس برنز ساخته خواهد شد. هزینه ساخت سردیس برنزی بسیار بالاست و من فکر می‌کنم حدود 50 میلیون تومان هزینه داشته باشد.

این مجسمه‌ساز با اشاره به نظر محمود دولت‌آبادی درباره این پرتره گفت:‌ این پرتره مورد توجه محمود دولت‌آبادی قرار گرفته و خوشبختانه وی با این سردیس ارتباط برقرار کرده است. بیش از یک سال است که روی این پروژه مشغول فعالیت هستم و بیش از 20 ساعت فیلم مصاحبه از او دیده‌ام و با او رفت‌وآمد داشتم تا بتوانم این اثر را بسازم.

وی افزود: من باید کاری می‌کردم که هم شخصیت و هم چهره محمود دولت‌آبادی در اثر مشخص باشد؛ چراکه برای محمود دولت‌آبادی به عنوان یک چهره برجسته فرهنگی و فخر ادبیات معاصر باید کاری قابل قبول ارائه می‌شد. سعی کردم که در احساس همه چیز را نشان دهم و همین می‌شود که وقتی عکس این سردیس را در فضای مجازی منتشر کردیم بیش از 700 نفر نظر دادند که این سردیس خود محمود دولت‌آبادی است. یعنی همه با این اثر احساس نزدیکی کردند.
 
عاقلی در توضیح پرتره‌های شخصیت‌های ادبی خود اظهار کرد: پیش از این من پرتره غلامحسین ساعدی را کار کرده بودم که در انتها آن را به برادر ساعدی، علی اکبر ساعدی هدیه  کردم. پرتره جواد مجابی هم بود که من فقط در بخش قالب‌گیری دوستان را کمک کردم. آن کار هم اثر بسیار خوبی بود که من از آن رضایت داشتم و از سازندگانش تشکر کردم. یک سری طراحی روی مفاخر انجام داده‌ام و به زودی کارهایی انجام خواهم داد. برای مثال بسیار علاقه‌مندم تا سردیس عباس کیارستمی، سیمین بهبهانی، دهخدا و بهار را بسازم.
   
این هنرمند هنرهای تجسمی در ادامه با اشاره به موضوع  نبود شباهت بسیاری از پرتره‌هایی که این روزها ساخته می‌شود،‌ گفت: روی شباهت مجسه‌ها بحثی وجود دارد و من معتقدم که تا مجسمه‌ساز نتواند با شخص مورد نظر رابطه برقرار کند، نمی‌تواند اثر قابل قبولی را تولید کند. من تمام نوشته‌های ساعدی را خواندم، تمام مصاحبه‌های او را دیده‌ام و بعد به سراغ ساخت اثری از او رفتم. برای آقای دولت‌آبادی هم چنین اتفاقی رخ داد. به عبارتی باید حس ایجاد شود.
 
وی ادامه داد: برخی افراد فکر می‌کنند به دلیل آنکه می‌توانند یک چشم و ابرو کنار هم بگذارند،‌ می‌توانند ظرف چند روز یک پرتره بسازند. شهرداری هم پول می‌دهد تا این کار را بکنند اما این کار درست از آب درنمی‌آید. هیچ جای دنیای این شکلی نیست، چراکه کار باید دلی باشد و رابطه برقرار شود. اگر نه هر کسی می‌تواند پرتره بسازد.
 
عاقلی با اشاره به ویژگی‌های یک پرتره قابل قبول گفت: پرتره مثل یک فیلم یک دقیقه‌ای می‌ماند و شما باید در طول یک دقیقه عمر یک نفر را تعریف کنید. پنجاه سال، شصت سال تلاش فکری یک نویسنده در یک مجسمه قرار است نمایان شود. این کار خیلی سختی است و نباید به سادگی از کنار آن گذشت. این کار زمان می‌برد، عشق می‌خواهد و باید بتواند این عشق به اثر منتقل شود. شما فکر کنید 70 سال طول کشیده تا شخصیت فرهنگی یک نفر شکل بگیرد و نمی‌شود این شخصیت را در دو روز ساخت.
 
این مجسمه‌ساز در بخش پایانی صحبت‌هایش در معرفی کتابش اظهار کرد: ‌کتاب «سایه در باد» که از سوی انتشارات نگاه در اسفندماه سال 97 رونمایی شد، مجموعه‌ای است که مروری بر 20 سال آثار من دارد و هشت دوره کاری من را شامل می‌شود و در آن تصاویر آثار و مطالبی که منتقدان و نویسندگان درباره آثار نوشته‌اند، آمده است.