به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این شاعر در گفت‌وگو با ستاد خبری پنجمین دوره جایزه شعر احمد شاملو، با اشاره به این که دریافت کردن جایزه ادبی در شناخته شدن بیشتر شاعر تأثیر می‌گذارد و از این رو برای فعالیت ادبی او نیز اثرگذار و راهگشا خواهد بود، اهدای جایزه نقدی را یکی از دلایل دامن زده شدن به حواشی دانست و گفت: در فرایند اهدای جوایز ادبی، تخصیص جایزه‌ مالی به برنده چنین تصوری را در ذهن برخی ایجاد می‌کند که برندگان در پی زدوبندهایی انتخاب شده‌اند و این موضوع از اهمیت و توجه به ضرورت‌ها و علت‌های انتخاب مجموعه شعر برگزیده‌ می‌کاهد. البته شاید این نگاه در کشورهای دیگر وجود نداشته باشد، اما متاسفانه در کشور ما هست.

بهمنی دلیل کوتاه بودن عمر جوایز ادبی در ایران را نبود حمایت‌های لازم از سوی متولیان فرهنگی دانست و گفت:  اگر شما به موانع و امکان‌های منتشر شدن کتاب‌ شعر در اوضاع ‌و احوال کنونی بنگرید، به این وضعیت پی می‌برید. یک شاعر جوان و بااستعداد وقتی برای انتشار اولین کتابش نزد ناشر می‌رود، معمولاً با این پاسخ مواجهه می‌شود که باید صبر کنید تا شرایط کمی بهتر شود. واقعیت این است که چنانچه خود ناشر هم علاقه‌مند به چاپ کتاب شعر باشد، در این روزگار امکان مالی‌اش را ندارد.

او افزود: بالطبع این وضعیت در شرایط جوایز ادبی هم نقشی اثرگذار و تعیین‌کننده دارد. یعنی از یک سو وضعیت دشوار اقتصادی کار را برای برگزارکننده‌ها سخت می‌کند و از طرف دیگر اغلب افرادی که در این جوایز برگزیده نمی‌شوند، حرف و حدیث‌هایی  به میان می‌آورند و به حواشی دامن می‌زنند. وضعیتی دشوار که گاه برگزارکننده‌ها را وا می‌دارد تا عطای کار را به لقایش ببخشند و تصمیم بگیرند دیگر ادامه ندهند.

این ترانه‌سرا گفت: از نگاه من کسی که به رغم تمامی این دشواری‌ها و شرایطی که گفته شد، کار می‌کند و به ناامیدی تسلیم نمی‌شود، در حقیقت دارد خودش را تأیید می‌کند و بر اهمیت کارش واقف است. به‌ هر حال و در هر شرایطی، هنر کار خودش را پی می‌گیرد. در بسیاری از موارد شعر یک شاعر انعکاس‌دهنده شرایط و اوضاع ‌و احوال دور و برش خواهد بود.

او همچنین درباره تأثیر جوایز ادبی از جمله رویکرد جایزه شعر شاملو مبنی بر تمرکززدایی از شعر پایتخت و انتخاب داور از میان شاعران و منتقدان ساکن شهرستان‌ها گفت:  درست است که شرایط امروز بسیاری از شاعران شهرهای مختلف را به پایتخت کشانده است، اما اگر جایزه‌ای زمینه را برای دیده شدن شاعرانی فراهم کند که امکان آمدن به پایتخت را ندارند و شرایط کار کردن در شهرهای خودشان نیز ناهموار است، اتفاق بسیار خوبی است.

بهمنی افزود: البته بهترین راه برای معرفی و شناخت شاعران جوان در شهرستان‌ها استفاده از داوران شهرستانی است که خودشان از مشکلات و سختی‌های فعالیت ادبی در این مناطق آگاهند.

 این شاعر با اشاره به این که در داوری شعر نباید درگیر قالب‌ها شد، گفت: برخی از شاعران می‌گویند که من در فلان قالب شعر گفته‌ام. از نگاه من این یعنی  نشناختن کامل هنر شعر؛ چون هنر در قالب نمی‌گنجد. شعر هنری است که در آن یا شاعر باید شعر را تحویل بگیرد یا شعر، شاعر را. داوران باید چنین مسیری را به تجربه پیموده باشند و در حوزه شعر مطالعه و نیز نگاهی عمیق داشته باشند تا بتوانند انتخاب‌های درست‌تری انجام بدهند.

او همچنین در پاسخ به ستاد خبری جایزه درباره مشکل احراز مالکیت اشعار در کتاب‌های منتشرنشده که شناسنامه‌ رسمی و شماره‌ ثبت در کتابخانه‌ ملی ندارد گفت: انتشار رسمی کتاب و داشتن شناسنامه‌ اطلاعات قابل استنادی در مورد تاریخ انتشار و مالکیت به دست می‌دهد، اما متاسفانه در همین کتاب‌های منتشرشده نیز می‌شود نمونه‌هایی را سراغ گرفت که در آن‌ها از اشعار دیگران استفاده شده است.