وی افزود: در طول 40 سال فعالیت به همه مشکلات و ضعفهایی که هنرجویان با آن روبه رو هستند، آگاه شده و کوشیدهام که در این متد به آنها بپردازم و تمرینهای سازندهای را برای هر یک از مشکلات تکنیکی و ریتمیک شاگردان بسازم و بنویسم.
شناسا با تاکید بر اینکه از نوشتن درسهای کتاب پرکن که آموزش ویژهای برای هنرجویان ندارد بسیار پرهیز کرده، تصریح کرد: از نوشتن تئوریهای اضافی که در این متد به درد شاگردان نمیخورد به راستی دوری گزیدم.
وی ادامه داد: از 81 آموزهای که در سنتورنامه نوشتم، 41 آموزه را ویژه متد، آهنگسازی کردم و 32 آموزه دیگر را از موسیقیهای محلی و کلاسیک ایران برگزیدم به این امید که کار کوچکی در این عرصه انجام داده باشم.
خالق اثر موسیقایی «تندر»، ادامه داد: به دنبال انتشار کتاب «سنتورنامه» آلبوم «سرگذشت» برای سنتور و کوارتت زهی منتشر شد؛ «سرگذشت» شامل چند تصنیف و موسیقی بیکلام است که به مخاطب ارایه شد.
این مدرس حوزه موسیقی، تصریح کرد: از آنجا که ذهنیت من ارکسترال است، آلبوم «تندر» با تغییراتی به کتابی با عنوان «بازگشت» تبدیل شد.
وی میزان مطالعه در میان اهالی موسیقی را به اندازه کافی ندانست و دلیل آن را زمینههای فرهنگی و اجتماعی برشمرد و تاکید کرد: داشتن زمینه و پیشرفتها و دگرگونیهای جامعه در کنار علاقهمندی قاعدتا باید استادان موسیقی را به این کار تشویق کند.
مسعود شناسا (زاده ۱۳۳۱ شیراز) مسعود شناسا پس از آموختن مقدمات موسیقی، در سال۱۳۵۱وارد گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا (دانشگاه تهران) شد و نزد داریوش صفوت و نورعلی برومند (سنتور و ردیف موسیقی سنتی)، علیرضا مشایخی و احمد پژمان (آهنگسازی)، لوست مارتیروسیان (پیانو)، فرشاد سنجری (ارکستراسیون)، هرمز فرهت به تحصیل پرداخت. در سال ۱۳۵۵ به اخذ لیسانس نایل آمد و بعدها مدتی نیز در نزد محمد تقی مسعودیه فراگیری آهنگسازی را ادامه داد.
وی از سال ۱۳۵۲ تا اواخر دهه شصت به تدریس سنتور در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی اشتغال داشت و از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۸ مدرس کارگاه موسیقی رادیو و تلویزیون ملی (به سرپرستی سعید خدیری) بود. مدتی نیز در بخش موسیقی دانشگاه آزاد و دانشگاه هنر، به تدریس پرداخت.
شناسا در سال ۱۳۷۰ به اتفاق مهدی آذرسینا، محمد اخوان و سپس همراه با محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، کنسرتهایی در داخل و خارج از کشور برپا کرده است.
نظر شما