به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، غذا، از ابتدایی‌ترین نیازهای انسان، بلکه تمام موجودات زنده است. توجه به غریزه گرسنگی، از آغازین روز آفرینش تاکنون همراه آدمی بوده، به‌طوری‌که می‌توان گفت بسیاری از پیشرفت‌های شگفت انسان در عرصه صنعت و کشاورزی، مدیون پاسخ به همین غریزه ساده و ابتدایی است. شانزدهم اکتبر، به مناسبت تأسیس سازمان فائو (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) در سال 1945 به نام «روز جهانی غذا» نامگذاری شده است. در این روز، سازمان‌های بین‌المللی، به منظور برقراری روابط در زمینه کشاورزی و زمینه‌سازی برای جلوگیری از فقر و گرسنگی و نابودی محیط زیست، تلاش می‌کنند. روز جهانی غذا، تلنگری برای بیداری وجدان‌های به‌خواب رفته و روز همدردی با انسان‌‌هایی است که از ابتدایی‌ترین حق زندگی، محرومند.
 
روز جهانی غذا، باید از حالت شعار درآید
سامان گلریز؛ سرآشپز بین‌المللیِ اهل مطالعه که دستی نیز بر قلم دارد و کتاب‌های آشپزی او در داخل و خارج از کشور به چاپ رسیده، به مناسبت روز جهانی غذا در گفت‌وگو با خبرنگار ایبنا، بیان کرد: نامگذاری روز جهانی غذا، اقدام بسیار شایسته‌ای است به شرطی که از حالت شعار درآید. امروز متأسفانه تعداد زیادی از مردم دنیا از گرسنگی و فقر غذایی رنج می‌برند و از سوی دیگر بسیاری از کشورهای دنیا در مصرف غذا اِسراف می‌کنند و دورریز غذای آن‌ها به قدری بالاست که به عقیده کارشناسان، این میزان غذا می‌تواند میلیون‌ها گرسنه را در جهان سیر کند. این یک ضعف بزرگ در دنیای امروز است.
 
وی ادامه داد: براساس آمارهای موجود، میزان بسیار زیادی از دورریز غذا، در کشورهایی است که با درآمدهای نفتی و بدون زحمت، سرمایه هنگفتی در اختیار دارند و برایشان چندان اهمیتی ندارد که تقریبا نیمی از مردم دنیا گرسنه هستند. آن‌ها گویا به آینده فرزندان و کشور خودشان نیز فکر نمی‌کنند. این رفتار یک انسان جهش‌یافته و متمدن نیست.
منابع طبیعی، بستر تولید غذای موجودات زنده
مولف کتاب «آشپزی روز» با اشاره به اینکه منابع غذایی، ارتباط تنگاتنگی با محیط زیست دارند، افزود: در عصر حاضر بسیاری از پوشش‌های گیاهی، مراتع و جنگل‌ها، منابع آبی، خاک و ... با سهل‌انگاری و بی‌مبالاتی انسان‌ها دچار آلودگی شده یا در خطر نابودی قرار دارند. بی‌توجهی به این مسأله مهم، چیزی غیر از گرسنه‌تر شدن دنیا در پی ندارد. منابع طبیعی، بستر تولید غذای بشر و همه موجودات زنده هستند که نابودی آن‌ها، صدمات جبران‌ناپذیری بر پیکره زمین و ساکنانش وارد می‌‌کند. اگر تا چند سال آینده کاری برای حل بحران محیط زیست و نجات زمین نکنیم، گرسنگی بر گستره وسیعی از جهان حاکم خواهد شد.
 
گلریز تصریح کرد: باید خیلی زود بیدار شویم و به‌جای شعار دادن، عمل کنیم. خیلی از منابع غذایی دریایی کشور ما نیز مانند بسیاری کشورهای دنیا به‌خاطر افزایش جمعیت و آلودگی آب‌ها در خطر قرار دارد. باید مردم را به خوردن غذاهای گیاهی به‌جای استفاده بی‌رویه از پروتئین و گوشت حیوانات تشویق کرد. البته تولید غذای گیاهی سالم نیز منوط به سلامت خاک و آب و هواست.
اصلاح را از خودمان شروع کنیم
این سرآشپز بین‌المللی با تأکید بر اینکه دورریز غذا و بی‌توجهی به محیط زیست، روزبه‌روز جهان را به سمت یک اتفاق ناخوشایند پیش می‌برد، گفت: به همه توصیه می‌کنم به اندازه نیاز مواد غذایی خریداری و مصرف کنیم. همه ما در مواقعی مواد غذایی را بیش از اندازه نیازمان خریداری و در خانه‌هایمان انبار می‌کنیم و متأسفانه بعد از مدتی آن‌ها را دور می‌ریزیم. بنابراین اصلاح را باید از خودمان شروع کنیم. روز جهانی غذا، نباید در حد اسم باقی بماند، باید ببینیم در این روز به همسایه و هموطن و همنوع خود چه کمکی کرده‌ایم، چه منابعی را حفظ کردیم یا نجات دادیم و چقدر به گرسنگی مردم جهان فکر کرده‌ایم و برای رفع این مشکل قدمی برداشته‌ایم.
 
وی ادامه داد: باید دست از خودخواهی برداریم و به آینده جهان هم و غذای نسل‌های بعد نیز فکر کنیم. تنها راه نجات بشریت، حفاظت از زمین است. به‌نظر من دغدغه اصلی بشر امروز، باید آب و غذا و محیط زیست باشد.
آشپزی ایرانی، آشپزی برای درمان است
گلریز در پایان با اشاره به نقش و جایگاه غذا در فرهنگ و تاریخ ایران، بیان کرد: آشپزی ایرانی، آشپزی تمرکز و آرامش و به‌نوعی آشپزی برای درمان و طب است؛ یک طب بسیار هیجان‌انگیز. ایرانی‌ها در آشپزی و غذاهای خود، سردی و گرمی را کشف کردند و با ترکیب مواد غذایی مختلف سعی در برقراری تعادل سردی و گرمی در غذا داشته‌اند تا سلامتی انسان حفظ و از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها جلوگیری شود. بزرگان علم و دانشمندان نامدار ایرانی همچون ابوعلی سینا به این موضوع مهم بسیار توجه داشتند و غذا در کتاب‌های کهن ما نیز جایگاه مهم و حیاتی دارد.