خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در سمنان- ابوالفضل صادقی‌نژاد: هفته پژوهش آنقدر جذابیت و اهمیت دارد که جا دارد آذرماه هر سال را در تقویم این سرزمین از روزها و هفته‌های مهم و طلایی قلمداد کنیم و البته در جایگاه عمل، حق این روز را در توسعه تحقیقات کاربردی فراگیر ادا نماییم.
تحقیق در ذات واژه به مفهوم به حقیقت دست یافتن است و به همین علت، پژوهش و تحقیق دسترسی به حقایق علمی را تسهیل می‌کند و روابط بین اجزا حیات و تأثیر آن‌ها بر یکدیگر، مشخص می‌گردد. بنابراین باید تحقیق و پژوهش را تنها مسیر دست‌یابی به حقایق طبیعت دانست که به اعتبار آن می‌توان ضمن توسعه علوم از پیشرفت‌های علمی به نفع انسان و برای حل مشکلات او بهره برد.
تحقیق و پژوهش وابسته به قدرت تعقل انسان اهمیت می‌یابد و اساس و سرچشمه تمام موفقیت‌های علمی با لطف و عنایت الهی از مسیر پژوهش نمودار می‌شود و انسان می‌تواند با حاصل فعالیت‌های علمی و پژوهشی در مسیر زندگی با دغدغه کمتر تلاش کرده و در کسب معارف و منابع حیات، تلاش جدی داشته باشد.
بنا به ساختار سازمانی باید از پژوهش در محیط فرهنگی سخن بگویم که شاید در هفته پژوهش کمتر به آن می‌پردازنند و اساسا علوم انسانی مغبون و مظلوم در توجه تحقیقاتی است در حالی که اصالت توجه در پژوهش باید متوجه انسان و تمامی وابسته‌های او به‌ویژه فرهنگ و ساختارهای فرهنگی باشد.
تحقیق در علوم انسانی را صرفا وابسته به بررسی‌های کتابخانه‌ای تعریف کرده‌اند، درحالی‌که بخشی از توسعه تحقیقات انسانی وابسته به انسان در گذر تاریخ و مطالعات کتابخانه‌ای است و بیشترین سهم پژوهش‌های انسانی در علوم انسانی باید با مطالعه بالینی انسان در گذر از تاریخ و در مواقع متعدد با توجه به بوم‌محیط انسان‌ها و آیین و مناسک آن‌ها مورد مطالعه قرار گیرد و اساس و محور انسانیت به‌عنوان کلیِ انسان مورد توجه باشد تا بتوان از تجربه‌های تمامی انسان‌ها در تاریخ و امروز و فردا و تصاویر مربوط به انسان در آیینه هستی به‌خوبی بهره برد.
انسان، شاخصه کمال و خلیفه الهی است، درحالی‌که کمتر مورد توجه پژوهشی در قالب اخلاق و معنویت قرار می‌گیرد و فقط پژوهش و هفته پژوهش را به محوریت پیشرفت‌های صرف دانشگاهی باور کرده‌ایم و تعداد مقالات استادان را به‌عنوان شاخصه پژوهش باور نموده‌ایم، درحالی‌که جا دارد با توسعه در پژوهش‌های انسانی و علوم انسانی به ذات انسان‌ها و به‌ویژه به هم‌زیستی آن‌ها به محوریت فرهنگ و ایده‌های مشترک توجه کنیم.
تمام مردم در قبال فعالیت‌های پژوهشی به محوریت انسان‌شناسی و فرهتگ‌محوری مسئولیت دارند حال در قالب مطالعه‌کننده و یا مطالعه‌شونده که هر دو اهمیت دارد و انسان باید از هزارتوی ناشناخته خود مطلع شود تا راه توفیق را بیابد.
هفته پژوهش باید با محوریت مردم به سوی مردم‌شناسی، رفتارشناسی، فرهنگ‌جویی و تمام شاخصه‌های فرهنگی به عنوان خرده‌فرهنگ‌ها مثل کتابخوانی و هفت هنر و انسان هنرجو و عالم هنرمند و خالق هنرهای موجود در کائنات و ... مورد توجه اساسی قرار گیرد.
هفته پژوهش را به سادگی می‌توان به هفته فعالیت‌های وابسته به رفع دغدغه‌های بشر در روال طبیعی زندگی خطاب کرد و در کنار تمام توفیقات در علوم تجربی و سایر علوم وابسته به زندگی انسان به شاخصه‌های پژوهشی در رفتار اجتماعی، توجه ویژه داشت.
فرهنگ را به هر تعریفی باید مجموعه‌ای از اصالت‌های رفتاری وابسته به علایق انسانی در هر سرزمینی وابسته دانست، لذا می‌توان ماحصل پژوهش‌های رفتاری را در قالب نسخه نوشته‌های مربوط به آسایش انسان‌ها ترویج کرد.
هفته پژوهش فقط در محدوده آزمایشگاه‌ها به منظور رسیدن به فرمول‌های مربوط به سرنوشت اجتماعی انسان نخواهد بود، زیرا اگر تمام هسته‌های علمی را در محدوده علوم غیر انسانی بشکافیم یادمان باشد که انسان باید در نخستِ فعالیت‌های مربوط به صعود و فروغ در مسیر انسانیت باشد که اگر حاصل دانش بدون معرفت باشد شاید وسیله‌ای اختراع شود که به نیستی و فلاکت انسان منجر گردد.
انسان‌شناسی باید باور متعالی هفته پژوهش باشد و فعالیت‌های تحقیقی را باید در مسیر تعالی انسان به عنوان محور موجودیت و در کسوت خلیفه الهی بررسی کرد.
به هر روی امیدوارم با توسعه شناخت از عموم مردم و صاحب‌نظران فرهنگی بخواهیم که کشف اصالت‌های انسانی را بنا به تحقیقات روزآمد مورد بررسی قرار دهند و جای دارد بخش پژوهشی وزارت فرهنگ وابسته به هر استان حاصل تحقیقات سنواتی را در قالب بولتن مشترک در اختیار تمامی مردم قرار دهد.
پنجشنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۹ - ۱۰:۵۲
نظر شما