شنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۹
سوسوی چراغ کتابفروشی ‌40 ساله مشهد/ نوشت‌افزار جای کتاب را گرفت!

کتابفروشی چهل ساله «سروش» در مشهد که روزگاری یکی از مراکز اصلی عرضه کتاب های جدید در این شهر بود، حالا چراغش فقط به کمک فروش نوشت‌افزار و لوازم‌التحریر روشن است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، سرنوشت کتابفروشی‌ها برای خودش داستانی دارد؛ یکی کافه می‌شود و کتاب در آن کم‌رنگ و دیگری فست‌فود می‌شود و کباب و کته جای کتاب را می‌گیرد.

گاهی هم کتابفروشی‌ها یکی یکی جمع می‌شوند که هزینه اضافی برای صاحبش به بار نیاورد. یکی هم که در آن کتاب نمی‌فروشد، چراغش را با فروش لوازم‌التحریر و نوشت‌افزار روشن نگه می‌دارد. این یک خط فرجام تلخ و تند برای برخی از کتابفروشی‌های شهر و استانمان است که در سال‌های اخیر با مشکلات اقتصادی و کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند.
 
در ادامه معرفی کتابفروشی‌های استان این بار به سراغ یکی از قدیمی‌ترین کتابفروشی‌های مشهد در محله‌ای قدیمی رفتیم. یکی از کتابفروشی‌های مشهد که بر پایه عشق و نه عقل همچنان پابرجا مانده، «کتابفروشی سروش» در چهارراه عشرت‌آباد در منطقه قدیمی و مرکزی مشهد است.
 

 
در مرکز مشهد در میدان شهدا و دقیقا در یکی از نبش‌های تقاطع خیابان‌های آیت‌الله کاشانی و شهید ‌هاشمی‌نژاد که به چهارراه عشرت‌آباد معروف است، مغازه‌ای کوچک و تقریبا سه نبش واقع شده که هنوز همان تابلوی قدیمی و کهنه با شماره تماس تلفنی پنج رقمی از سال‌های دور بر آن خودنمایی می‌کند: «کتابفروشی سروش».
 
اما داخل مغازه که می‌شوی، کمتر کتاب به چمشت می‌خورد و درعوض هر طرف مغازه را که نگاه می‌کنی، تاریک است و بی‌رونق، انگار دیگر خبری از حال خوب کتاب نیست، آقایی با موهای سفید که البته کمی مانده بر سرش، عینکی با بند بر چشمش و خوش برخورد و خوش اخلاق پشت پاچال (میز صندوق) نشسته است.
 

 
محمدرضا گنج‌بخش، مدیر کتابفروشی سروش مشهد 64 ساله است. می‌گوید: جوانی‌ام را در همین چهاردیواری کوچک و قدیمی و با کتاب‌ها گذارنده‌ام. کتابفروشی سروش سال 1360 تاسیس شد و آن سال‌ها به معنی واقعی کلمه کتابفروشی بود و تمام قفسه‌های این مغازه پر از کتاب‌های مختلف و متنوع بود و اجناسی بجز کتاب سهم کمی در این مغاره داشتند.»
 
او با حسرتی در چهره و بیان از اجبارش برای اختصاص بیشتر فضای مغازه به نوشت‌افزار و لوازم‌التحریر می‌گوید. گنج‌بخش حالا دیگر بخش اعظمی از مغازه 20 متری خود را پر از مداد، خودکار، دفتر و دفترچه، ماژیک، تخته، جامدادی و انواع لوازم التحریر و نوشت افزار کرده است.
 

 
مدیر کتابفروشی سروش مشهد تاکید دارد که ابتدا فقط کتابفروشی داشته و بخش کوچکی را به لوازم‌التحریر اختصاص داده بوده اما با گذشت زمان احساس کرده تعداد مشتریان کتاب کمرنگ شده است و فروش لوازم‌التحریر بیشتر از کتاب شده بود و به همین علت هم ترجیح داده تامین کتاب در مغازه را کمتر و فضای بیشتری را به لوازم التحریر اختصاص دهد.
 
البته او هنوز کتاب را به‌صورت کامل از این مغازه حذف نکرده و الان هم حدود 400 عنوان کتاب با موضوعات کودک و نوجوان و رمان در این مغازه برای مشتریان وجود دارد اما شاید مشتری‌ای برای این کتاب‌ها وجود ندارد، چون به گفته او گاهی چند روز هم می‌گذرد اما حتی یک کتاب هم در این کتابفروشی فروش نمی‌شود.
 
گنج‌بخش معتقد است که مردم به خرید کتاب رغبتی نشان نمی‌دهند و اگر این نوشت‌افزارها و لوازم‌التحریرها در این مغازه نباشد، رسما باید مغازه را تعطیل کند!
 

 
مدیر کتابفروشی سروش مشهد تنها دلیل تعطیل نکردن این مغازه چهل ساله را عشق و علاقه شخصی خود به کتاب و کتابخوانی عنوان و تاکید می‌کند که این شغل از نظر درآمد به‌هیچ عنوان مقرون به صرفه نیست.
 
دومینوی تعطیلی کتابفروشی‌ها و کمرنگ شدن فعالیت‌هایشان زنگ خطری جدی است؛ به‌خصوص برای مسئولانی که امروزه دغدغه‌مند علم و فرهنگ و هنر هستند. اگر این صدای هشدار به جایی نرسد، این بار به‌جای تعطیلی کتابفروشی‌ها و واگذاری‌هایشان به فروش وسایل جانبی مثل لوازم‌التحریر و اسباب‌بازی، باید شاهد تعطیلی بازار علم و فرهنگ و خاموش شدن چراغ‌هایشان باشیم. باید بپذیریم که بسیاری از کتابفروشی‌ها اگر هنوز هم سقفی بر بالای سر خود دارند و چراغی روشن به زیر آن سقف دارند، یا توسط نهاد و ارگانی حمایت می‌شوند و یا به مدد فروش اقلامی است که به بهانه کتاب پایشان را به کتابفروشی‌ها باز کرده‌اند؛ مثل لوازم التحریر، اسباب بازی و محصولات فرهنگی.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها