به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آستان نیوز، زیارت از مفاهیم برجسته دینی است که در بستر تحولات جامعه مدرن در معرض تغییرات کارکردی قرار گرفته است. زیارت، حمل و نقل را تسهیل بخشید و از این رهگذر، گردشگری عمومیت و گسترش یافت.
زیارت به عنوان سفری دینی ومذهبی در این فضا قرار گرفت و مفهوم گردشگری دینی مطرح شد؛ کتاب «آسیب شناسی زیارت با تمرکز بر زیارت رضوی» در راستای آسیب‌شناسی اخلاقی زیارت درصدد پاسخ به این سوال است که آیا تلاقی گردشگری و زیارت از ماهیت و ابعاد دینی و معنوی زیارت نمی‌کاهد؟ و آیا می‌توان گردشگری دینی را در بستر اخلاقی و دینی بررسی کرد؟ یا اینکه زیارت و گردشگری دو مفهوم نامتجانس هستند که مبانی و مولفه‌های متفاوتی دارند.
این کتاب پس از طرح نظریات مختلف در این باره، زیارت و گردشگری را از منظر دانشی، گرایشی و کنشی بررسی کرده تا مشخص شود زیارت به عنوان مناسکی دینی، با گردشگری به عنوان یکی از مولفه‌های برآمده از فرهنگ مدرن تناسب و تشابهی ندارند مگر در ظاهر که هر دونوعی سفر هستند.
هدف از زیارت بار یافتن به محضر امام است. انسان کاملی که او را زنده، شنوا، بینا و آگاه به حال زائران می‌دانیم و از او برای کمال و رشد و سلامت معنوی و مادی خویش مدد می‌گیریم. نکته مهم در گردشگری دینی این است که صرف حضور در اماکن زیارتی عنوان زائر را در پی ندارد و افراد در این اماکن می‌توانند نقش‌ها و حالت‌های گوناگونی به خود بگیرند.
کتاب حاضر در 7 بخش با موضوعات «کلیات»، «گردشگری دینی در ادیان دیگر»، «زیارت و گردشگری دینی»، «آثار و ابعاد گردشگری دینی»، «مقایسه تطبیقی زیارت رضوی و گردشگری»، «راهکارهای مقابله با آسیب نگرش گردشگرانه به زیارت» سامان یافته است.
این کتاب که توسط بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس منتشر شده است، در بخش «کلیات» به تبیین واژه‌های زیارت، گردشگری و گردشگری دینی پرداخته و در ادامه اهمیت و جایگاه گردشگری در قرآن و سیره اهل بیت (ع)، اهمیت جایگاه گردشگری در قرآتن و سیره اهل بیت (ع) و همچنین وجوه گردشگری در اسلام در قالب علمی، تبلیغی، زیارتی و تفریحی بیان شده است.
بخش دوم این اثر گردشگری دینی را در ادیان مسیحیت، یهود، بودیسم و هندوئیسم و بخش سوم نیز زیارت و گردشگری دینی زیارت را به عنوان مهمترین انگیزه در گردشگری دینی بررسی کرده و در ادامه رابطه زائر و گردشگر و انواع نظریات در این مورد تبیین شده است.
بخش چهارم به آثار و ابعاد گردشگری دینی اختصاص دارد و در این بخش ابعاد فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و دینی و معنوی گردشگری بررسی شده است. بخش اصلی کتاب بخش پنجم است که به موضوع گردشگری و زیارت به صورت تطبیقی در سه بخش دانشی، گرایشی، کنشی می‌پردازد.
بخش ششم راهکارهای مقابله با آسیب نگرش گردشگرانه به زیارت تبیین شده و در بخش هفتم که به نوعی جمع بندی کل کار است و بهنوعی حاصل مقایسه ای است که در بخش پنجم بین گردشگری و زیارت انجام شده است و ایده اصلی کتاب بررسی و تایید می‌شود.
زیارت به عنوان سفری دینی ومذهبی در این فضا قرار گرفت و مفهوم گردشگری دینی مطرح شد؛ کتاب «آسیب شناسی زیارت با تمرکز بر زیارت رضوی» در راستای آسیب‌شناسی اخلاقی زیارت درصدد پاسخ به این سوال است که آیا تلاقی گردشگری و زیارت از ماهیت و ابعاد دینی و معنوی زیارت نمی‌کاهد؟ و آیا می‌توان گردشگری دینی را در بستر اخلاقی و دینی بررسی کرد؟ یا اینکه زیارت و گردشگری دو مفهوم نامتجانس هستند که مبانی و مولفه‌های متفاوتی دارند.
این کتاب پس از طرح نظریات مختلف در این باره، زیارت و گردشگری را از منظر دانشی، گرایشی و کنشی بررسی کرده تا مشخص شود زیارت به عنوان مناسکی دینی، با گردشگری به عنوان یکی از مولفه‌های برآمده از فرهنگ مدرن تناسب و تشابهی ندارند مگر در ظاهر که هر دونوعی سفر هستند.
هدف از زیارت بار یافتن به محضر امام است. انسان کاملی که او را زنده، شنوا، بینا و آگاه به حال زائران می‌دانیم و از او برای کمال و رشد و سلامت معنوی و مادی خویش مدد می‌گیریم. نکته مهم در گردشگری دینی این است که صرف حضور در اماکن زیارتی عنوان زائر را در پی ندارد و افراد در این اماکن می‌توانند نقش‌ها و حالت‌های گوناگونی به خود بگیرند.
کتاب حاضر در 7 بخش با موضوعات «کلیات»، «گردشگری دینی در ادیان دیگر»، «زیارت و گردشگری دینی»، «آثار و ابعاد گردشگری دینی»، «مقایسه تطبیقی زیارت رضوی و گردشگری»، «راهکارهای مقابله با آسیب نگرش گردشگرانه به زیارت» سامان یافته است.
این کتاب که توسط بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس منتشر شده است، در بخش «کلیات» به تبیین واژه‌های زیارت، گردشگری و گردشگری دینی پرداخته و در ادامه اهمیت و جایگاه گردشگری در قرآن و سیره اهل بیت (ع)، اهمیت جایگاه گردشگری در قرآتن و سیره اهل بیت (ع) و همچنین وجوه گردشگری در اسلام در قالب علمی، تبلیغی، زیارتی و تفریحی بیان شده است.
بخش دوم این اثر گردشگری دینی را در ادیان مسیحیت، یهود، بودیسم و هندوئیسم و بخش سوم نیز زیارت و گردشگری دینی زیارت را به عنوان مهمترین انگیزه در گردشگری دینی بررسی کرده و در ادامه رابطه زائر و گردشگر و انواع نظریات در این مورد تبیین شده است.
بخش چهارم به آثار و ابعاد گردشگری دینی اختصاص دارد و در این بخش ابعاد فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و دینی و معنوی گردشگری بررسی شده است. بخش اصلی کتاب بخش پنجم است که به موضوع گردشگری و زیارت به صورت تطبیقی در سه بخش دانشی، گرایشی، کنشی می‌پردازد.
بخش ششم راهکارهای مقابله با آسیب نگرش گردشگرانه به زیارت تبیین شده و در بخش هفتم که به نوعی جمع بندی کل کار است و بهنوعی حاصل مقایسه ای است که در بخش پنجم بین گردشگری و زیارت انجام شده است و ایده اصلی کتاب بررسی و تایید می‌شود.
نظر شما