به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، به نقل از روابط عمومی مؤسسه بوستان کتاب، چاپ هشتم کتاب «اصحاب امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا» اثر آیت الله سید اصغر ناظم زاده قمی به همت مؤسسه بوستان کتاب در 488 صفحه روانه بازار نشر شد.

عاشورا و نهضت حسینی یکی از فرازهای شکوهمند تاریخی است که در آن جبهه حق و باطل در نبردی نابرابر روی هم قرار گرفتند اما سرانجام جبهه حق در حافظه تاریخی ماند و الگویی برای همه بشریت شد. بی‌تردید این نبرد تاریخ‌ساز مجنون اصحاب فداکار امام حسین(ع) بود که به پیروی از امام خود حاکمیت ستم را بر نتابیدند؛ همان اصحابی که امام حسین(ع) همیشه ایمان و پایمردیشان را می‌ستود.

شرح حال این رادمردان موضوعی است که اثر حاضر با استناد به منابع دسته اول و معتبر و بر پایه پژوهش تاریخی با قلمی روان و به شکل منظم و دسته بندی شده به آن پرداخته است.

تعداد اصحاب امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا در نوسان و ریزش و رویش بوده و در تاریخ به دقت و درستی ثبت نشده است، از این رو ارائه آمار دقیق و شفاف از تعداد و نام آنها ممکن نیست ولی عمده اقبال قابل اعتنا که ناظر به تاریخ عاشورا و شهادت شهدا در تاریخ ثبت گردیده، بین ۷۲ تن تا بالای یکصد نفر به اختلاف ذکر شده است ولی مشهور بین مردم و برخی ارباب مقاتل تعداد اصحاب امام(ع) و یاران آن حضرت ۷۲ تن است.

شهدای کربلا در حقیقت به چهار دسته تقسیم می‌شوند: شهدای که پیش از واقعه عاشورا و حضور امام حسین(ع) به سرزمین کربلا جان خود را فدای جانان کردند؛ مانند مسلم بن عقیل. دسته دیگر شهدایی بودند که بعد از واقعه عاشورا به دست جلادان حکومت اموی بدون هیچ جرم و گناه به شهادت رسیدند مانند طفلان مسلم . برخی نیز در عصر عاشورا و پس از پایان حادثه عاشورا و شهادت امام حسین(ع) شهید شدند، مانند هفهاف بن مهند راسبی. و دسته چهارم، شهدایی بودند که در رکاب امام حسین(ع) در حضور آن امام دسته جمعی شهید شدند.

در این کتاب، نام افرادی را یادآور می‌شویم که در کربلا حضور داشتند و در روز عاشورا در نبرد با سپاه عمربن سعد جنگیدند اما از قضای روزگار به شهادت نرسیدند و در حال جان دادن بودند ولی به اسارت درآمدند مانند حسن بن حسن (معروف به حسن مثنّی فرزند امام حسن مجتبی(ع)).

تعداد زیادی از افرادی که نامشان در این کتاب در زمره شهدا آمده، سند معتبری در حضور و شهادتشان وجود ندارد، بلکه قول ضعیفی بر حضورشان در کربلا و شهادتشان می‌باشد و علت یادآوری شرح حالشان بدان جهت است که کتاب مشتمل بر تمامی اسامی شهدا باشد؛ در این کتاب نام برخی از افراد آمده که هرگز در زمره شهدای کربلا نبودند، بلکه حتی امام(ع) را هم همراهی نکردند، ولی یادآوری نام آنها برای توجه و تنبّه است که گاهی همای سعادت بالای سر انسان می‌نشیند، اما شیطان نفس و حب جان و مال، مانع از رسیدن به آن سعادت می‌شود، مانند عبدالله بن حر جعفی.
 
این اثر در سه فصل تعریف شده است که در فصل اول «مروری کوتاه بر زندگی امام حسین(ع)» شده که از جمله مباحث این فصل می توان به تاریخ ولادت حضرت، رؤیای صادقه ام الفضل، مراسم نام‌گذاری و سایر سنت‌های اسلامی، حسین(ع) از منظر قرآن و از نگاه رسول خدا(ص) و اصحاب، پیشگویی شهادت حسین(ع)، عبور امیرمؤمنان از کربلا، کربلا محل نزول فرشتگان(ع) اجمالی از دوران زندگانی امام حسین(ع) پس از رحلت پیامبر اسلام(ص)، حضور امام حسین(ع) در جنگ‌های زمان پدر، چگونگی آغاز نهضت امام(ع) و مخالفت با یزید(ع) وداع امام(ع) با مزار رسول خدا(ص)، امام(ع) و خروج از مدینه، دلیل انتخاب مکه برای هجرت، و دعوت مردم کوفه از امام(ع).

نویسنده در دومین فصل از این اثر به «شهدای بنی‌هاشم در کربلا» پرداخته که در این میان می‌توان به جعفربن علی بن ابیطالب، جعفر بن عقیل، حسن بن حسن (معروف به حسن مثنی)، طفلان مسلم بن عقیل، عباس بن علی، ابوبکر بن علی عبدالله بن مسلم بن عقیل، علی اصغر، علی اکبر، عون بن جعفر طیار، قاسم بن حسن، و مسلم بن عقیل بن ابی طالب اشاره کرد.

«شهدای کربلا از اصحاب و یاران» عنوان سومین و آخرین فصل از این اثر است که برخی از شهدا عبارتند از: ابراهیم بن حسین اسدی، انس بن حارث کاهلی، انیس بن معقل اصبحی، بریر بن خضیر همدانی مشرقۀ، جابربن حجاج تَیمی، جوین بن مالک تمیمی، حبیب بن مظاهر، حجاج بن یزید سعدی، حر بن یزید ریاحی، حنظله بن اسعد شبامی، زهیر بن بشر خثعمی، زیر بن قین بجلی، سعد بن حرث خزاعی، عابس بن ابی شبیب شاکری.