محی‌الدین بناب در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) با بیان این مطلب افزود: «مرزبان‌نامه» بازنویسی سعد‌الدین وراوینی، ادیب قرن هفتم هجری از کتاب «مرزبان‌نامه» رستم، از شاهزادگان طبرستان به گویش طبری است. نویسنده کتاب را با تاثیر از کلیله و دمنه نصرالله منشی و داستان‌پردازی از زبان حیوانات و گیاهان نوشته. از سوی دیگر داستان‌های آن کوتاه است. تمام این ویژگی‌ها این قابلیت را فراهم می‌کند که حکایت‌های کتاب را به شيوه‌ای ساده و کوتاه بازآفرینی کنیم.
وی که در بازآفرینی از نسخه «مرزبان‌نامه» به تصحیح خلیل خطیب‌رهبر استفاده کرده، ادامه داد: در جریان کار بازنویسی به ارزش بیشتر متون کهن و این‌که آن‌ها میراث فرهنگی ما هستند بیشتر پی بردم و به این دیدگاه رسیدم که این آثار همان‌طور که به ما رسیده‌اند باید حفظ شوند؛ اما بازخوانی آن‌ها آسیبی به این امر وارد نمی‌کند و می‌توان این آثار را از منظرهایی مانند تاریخ، زبان و جامعه‌شناسی بررسی کرد.
محی‌الدین بناب درباره نحوه باز‌آفرینی‌اش توضیح داد: از آن‌جا که این متون برای نوجوانان سنگین هستند، موضوع اصلی و نکته‌هایی که در گذشته بیشتر توجه را جلب می‌کردند مد نظر گرفتم و با ساختارهای امروزی فضاسازی‌های داستانی را انجام دادم.
وی یادآور شد: از میان حکایت‌های موجود در «مرزبان‌نامه» حدود ۹۰ درصد آن‌ها را در این کتاب آورده‌ام، به جز حکایت‌هایی که از نظر قصه‌پردازی و فضاسازی این امکان برای آن‌ها وجود نداشت.
این نویسنده تاکید کرد: ارائه متون کهن به همین شیوه و زبان برای دانش‌آموزان دشوار است و فاصله‌ای عمیق بین آنان با این متون به وجود می‌آورد؛ این‌گونه متون یا باید در دانشگاه‌ها و به صورت تخصصی ارائه شوند و یا با ساده‌نویسی و بازآفرینی در اختیار دانش‌آموزان قرار گیرند.
وی در پایان افزود: روایت حکایت‌های کهن به شیوه قصه برای برقراری بهتر ارتباط با آن‌ها مناسب‌تر است. درباره «مرزبان‌نامه» نیز بسیاری ازاین حکایت‌ها در میان مردم رواج داشته و سینه به سینه منتقل شده است؛ اما شاید بیشتر افرادی که این حکایت‌ها را استفاده می‌کردند از منبع اصلی آن اطلاع نداشته باشند.
محي‌الدين تکنیسین علوم آزمایشگاهی است و همزمان به ترجمه و پژوهش در زمینه مردم‌شناسی مي‌پردازد. خودش علت اين امر شناخت ناكافي دانش‌آموزان در دوران دبيرستان از علايق و استعدادهايشان مي‌داند.
شنبه ۱۶ خرداد ۱۳۸۸ - ۱۲:۵۴
نظر شما