دكتر وفايي استاد ادبيات تطبيقي دانشگاه با بيان اين مطلب به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: نويسنده كتاب «داستان‌هاي فلسفي جهان»؛ ميشل پيكمال بر اين باور است كه شرق مهد حكايت، روايت، فلسفه و عرفان است و آن چه شرق مي‌بيند تنها با چشم نيست.

مترجم كتاب «مجموعه فلسفه را بچشيم» خاطرنشان كرد: مردم شرق از آغاز اين گونه رشد كرده‌اند. فرزندان ما، در اين دوره تمايل زيادي به خواندن ندارند و مي‌‌دانيم كه يكي از راه‌هاي بي‌نظير براي سفر، انديشه و تجربه كردن كتاب خواندن است.

اين مدرس زبان فرانسه يادآور شد: خواندن اين كتاب به همراهي فرد ديگري توصيه مي‌شود تا بتوانيم به سوال‌هاي عميق‌تري پيرامون آن موضوع برسيم. اگر اين داستان‌ها توسط فرد بزرگ‌تر براي نوجوان خوانده شود، فردي كه با طرز خواندنش بتواند در ذهن نوجوان پرسش و تفكر بيافريند، بسيار مفيدتر خواهد بود.

مترجم كتاب «داستان‌هاي فلسفي جهان» گفت: در پايان هر داستان و حكايت يك كارگاه فيلسوف از نگاه نويسنده ارايه شده است، من بر اين باورم كه اگر فرد ايراني يا شرقي متخصص، كارگاه‌هاي ديگري در كنار اين كارگاه‌ها بنويسد، با كارگاه فعلي در برخي موارد متفاوت خواهد بود و يا به نكات ديگري هم اشاره خواهد كرد.

مترجم كتاب «رتتوي» گفت: اين كتاب از دو قسمت تشكيل شده است، خود داستان و قسمت ديگري كه نامش را «كارگاه فيلسوف» گذاشته‌ايم. علاوه بر ارزش‌هاي والاي «كارگاه فيلسوف» در اين كتاب، نگاه ميشل پيكمال به عنوان كسي كه از دنياي غرب دنياي شرق را مي‌نگرد براي خواننده مي‌تواند جالب باشد.

وي افزود: آخر اين داستان‌ها سوال‌هاي بسيار واقعي براي كودكان و نوجوانان مطرح مي‌شود. اين كتاب ابزاري است براي آن‌هايي كه ‌مي‌‌خواهند به طرف فلسفه بروند. برخي شايد اين حرف را از زياده‌روي بدانند. ولي هيچ وقت براي برداشتن نخستين گام‌ها به طرف فرزانگي كه همان فلسفه است، زود نيست.

مدير انتشارات «او» خاطرنشان كرد: كارگاه فيلسوف مكان تفكرات فلسفي و طرح سوال است. مسلما داستان‌ها بار نخست تنها براي خواندن و لذت بردن هستند؛ ولي بايستي از آن مزه خرد، مزاج و هيجان را حس كرد. براي نوجوانان، در خواندن بار دوم توسط فرد بزرگ‌تر است كه سوالات مطرح مي‌شوند.

مترجم كتاب «101 دليل حسابي براي اين كه از بچه بودنمان خوشحال باشيم» افزود: تفسير آخر داستان‌ها، هميشه در راستاي نكته اخلاقي داستاني نيست، داستان به راحتي و اغلب به واسطه شوخي پيش مي‌رود. زيرا اين داستان‌ها حاوي حقيقت مطلق نيستند. در اين جاست كه سوال‌ها كمك مي‌كنند تا بتوانيم به فراتر از داستان بينديشم و حتي بين نوجوان و بزرگ‌ترها گفت‌وگو به وجود آوريم.

وي به ديدگاه مشل پيكمال اشاره كرد و گفت: ميشل پيكمال معتقد است كه اين داستان‌ها به يك تكليف يا تمرين مدرسه كه مجبور باشيم به آن‌ها جواب دهيم و نمره بگيريم شبيه نيستند. آن‌ها درهاي بازي هستند به طرف تفكر فردي يا گروهي. فراموش نكنيم تمام كشورهاي دنيا كه افسانه‌اي ندارند به مرگ در اثر سرما محكوم خواهند بود. پس بدويم تا همه با هم با فلسفه داستان‌ها خود را گرم كنيم. 

بخشي از سخنان ميشل پيكمال درباره اين كتاب
از هفت سالگي قصه را دوست داشتم و اين علاقه هيچ وقت از من دور نشد. از همان وقت نسبت به بي عدالتي برخورد شديدي از خود نشان مي‌دادم. به همين دليل اين داستان‌ها برايم مزه انتقام را داشتند. خوبي كردن در آن جا پاداش داشت، مريض درمان مي‌شد، از غريبه استقبال مي‌شد، ضعيف پيروز مي‌شد و ظالم مورد تمسخر قرار مي‌گرفت. از همان سنين كودكي كه هويت آدمي شكل مي‌گيرد، من به داستا‌ن‌هاي كوتاهي كه جاي تفكر داشت علاقه بسيار داشتم. به روايت اخلاقي، حكايت، افسانه، قصه‌هاي خردمندانه.

در بين اين داستان‌هاي فوق‌العاده كه به واسطه نيرويي افسانه‌اي به كمك پري، جادوگر و... همه چيز حل مي‌شود، من هميشه داستان‌هاي اخلاقي را يعني آن‌هايي كه خصوصيات مبارزه و پيش روي را در من زنده مي‌كردند، ترجيح مي‌دادم. به خاطر اين كه آن‌ها به ما نشان مي‌دهند كه پشت هر بي عدالتي در جهان عدالتي وجود دارد.

وقتي بزرگ‌تر شدم، دنياي شرق و خرد نهفته در داستان‌هاي فلسفي‌اش را كشف كردم. با اين داستان‌ها، فهميدم كه خوبي در يك سمت و بدي در سمت ديگر قرار ندارند. متفكران بزرگ عرب و ايراني (ابن عربي، عطار، مولانا و...) درس‌هايشان را به صورت حكايت بيان مي‌‌كردند و به اين وسيله سوالات و در ادامه پاسخ‌هاي بسياري را پيش مي‌كشيدند. ذهنيت آن‌ها ايستا بوده و پويايي داشته، بنابراين با اين كار خواستم در اين كتاب داستان‌هاي فلسفي‌اي را كه به من ياري رساندند تا بزرگ شوم و در مورد جهان بيش‌تر بدانم، جمع‌آوري كنم -- داستان‌هايي از اساطير، تاريخ كهن، فرزانگي در شرق (بودايي، ذن يا صوفي‌گري).

بچه‌هاي امروز، آن‌ها هم مانند من، نياز به تغذيه شدن از طريق حكايت و افسانه دارند. آن‌ها نياز دارند كه بزرگ بينديشند. فلسفه ما در غرب، بدبختانه از نظر داستان غني نيست. ما هنگامي كه مي‌‌خواهيم با يك كودك گفت‌وگو كنيم. احتياج به يك روايت داريم. خيلي سخت است بخواهيم براي او از آزادي يا عدالت به صورت انتزاعي صحبت كنيم. ولي بسيار آسان‌تر است اگر با روايت داستان «ديوژن و عدس» يا «با گرگ و سگ» لافونتن و يا شخصيت‌هاي اسطوره‌اي «آنتيگون» سوفكل اين كار را بكنيم.

داستان‌هاي فلسفي جهان شامل افسانه‌هاي ساده و پرمحتوايي برگرفته از فلسفه غرب، اساطير و خرده شرق است. نويسنده و مترجم اثر معتقدند كه با داستان‌هاي اين كتاب مي‌توان در كارگاه فيلسوف را باز كرد و وارد شد. در آن جا اين كتاب را براي لذت انديشيدن بزرگ‌تر و فراتر بخوانيد. حتي اگر 9 سال داريد باز هم وارد شويد!