به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اهواز، کتاب ابوذیه و دوبیتی از سه فصل تشکیل شده است؛ در فصل اول به معرف ادبیات شفاهی عربی و انواع آن و جایگاه ابوذیه در این تقسیم‌بندی مشخص می‌پردازد. در فصل دوم، ابوذیه به عنوان ژانری از شاخه ادبیات شفاهی، به لحاظ فرم و محتوا و کارکرد مورد بررسی قرار گرفته است. و در فصل نهایی، ساحت‌های تاثیرپذیری ابوذیه از ژانر دوبیتی فارسی معرفی شده است. این اثر (ابوذیه) درخصوص ژانری از ادبیات شفاهی عربی است که شباهت‌های فراوانی با ژانر دوبیتی فارسی دارد؛ به عنوان مثال از دوبیت تشکیل شده است، در همان وزن عروضی دوبیتی سروده شده (مفاعیلن مفاعیلن فعولن)، درونمایه‌های مشترکی با دوبیتی و صورت‌های ملحون دارد و دارای زبان عامیانه است.

با توجه به این شباهت‌ها و در نظر گرفتن اینکه دوبیتی و رباعی، از قدیمی‌ترین قالب‌های شعر فارسی است و ریشه در ادبیات پیشا اسلامی دارد و این نکته که در زبان عربی، دوبیتی و رباعی وجود نداشت و شعر الدوبیت در ادبیات عربی، متأثر از رباعی فارسی شکل گرفته است، به نظر می‌رسد این ژانر شفاهی، از دوبیتی فارسی متأثر باشد خاصه که روابط تاریخی نیز بین دو ادبیات فارسی و عربی وجود دارد.

بر همین اساس می‌توان با تکیه بر نظرات مکتب فرانسویِ ادبیات تطبیقی، این تأثیرات را کاوید. تأثیراتی که پویایی زبان و روابط بلندِ تاریخی بین دو زبان فارسی و عربی را نشان می‌دهد.