سعید فیوضات از نویسندگان مطرح کتاب‌های ترکی زبان و مولف کتاب‌های قصه‌های عامیانه و ادبیات فولکور در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اردبیل، درباره تاثیر نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در معرفی و برندسازی پدیدآورندگان چنین اظهار کرد: این نمایشگاه تنها مکان فرهنگی تعیین شده و آشنا برای همه کتاب دوستان که تاثیر مهمی در آشنایی مخاطب با کتاب در کنار ناشر و نویسنده اثر دارد، فضای این نمایشگاه حساسیت‌های را زیاد کرده و جاذبه‌ای نسبت ارتباط با دنیای فکر و اندیشه و ایجاد سوال و کاوش برای پاسخ به این سوال در دل کتاب فراهم می‌کند.
فیوضات ادامه داد: من نوعی و هر فرد دیگر یکه به محیط نمایشگاه کتاب گام می‌گذارد با کوله باری از مطالب جدید و فهرست نویسندگان و آثار جدید آنان و با دستی پر کتاب آنجا را ترک می‌کند که ارزش این چنین محیط فرهنگی و جذاب را بیشتر نشان می‌دهد.
به عقیده این نویسنده در میان تمامی پدید آورندگان کتاب، سهم پدیدآورندگان بومی آنچنان که باید در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به چشم نمی‌آید چرا که یا اطلاعی از زمان دقیق و چگونگی شرکت در این نمایشگاه را ندارند یا توان مالی‌شان اجازه حضور به آنها نمی‌دهد.
وی افزود: این امر در مورد کتاب‌هایی که به زبان بومی نوشته می‌شود بیشتر خود را نشان می‌دهد، ناشر به دلیل عدم حمایت از نویسنده در تولید این نوع آثار هیچ اثری را برای خود نگه نمی دارد تا در نمایشگاه‌ها عرضه کند، در حالیکه اگر ارتباط ناشر و نویسنده قوی باشد گاهی خود نویسنده کمک می کند اثر به این مکان بزرگ فرهنگی برای نمایش و فروش راه یابد، شاید خیلی از مخاطبان از وجود چنین کتابی خبر ندارند و این نمایشگاه فتح بابی برای تولید آثار بشتر و با کیفیت و سبب ایجاد رشد اقتصادی و فکری در کنار هم می‌شود.
فیوضات افزود: ارتباط با مخاطب برای ناشر و نویسنده یک موهبت است که نمایشگاه کتاب تهران این فرصت را فراهم می‌کند و بدون شک در کار و ادامه فعالیت پدید آورنده کتاب تاثیر مثبت می‌گذارد، به‌ویژه اگر شرایط رونمایی یا جشن امضا کتاب در این نمایشگاه ترتیب داده شود باز خورد زیادی بین پدیدآورندگان و مخاطب به وجود می‌آورد.
این نویسنده در مورد شعار نمایشگاه کتاب تهران یعنی بخوانیم و بسازیم، گفت: این شعار زمانی معنای واقعی پیدا می‌کند که برای خواندن تلاش کرده باشیم قبل از هر چیز نیاز به مشوق‌های لازم به تولید آثار فاخر و تاثیر گذار داریم، یعنی اول باید بخوانیم و بنوسیم و بعد بخوانیم و بسازیم این رشته‌های در هم وصل شده است که جامعه را بالنده می کند و زمانی که فکر و دانایی رشد کرد سایر ساختارهای یک نیز جامعه توسعه یافته و در یک ترازوی متعادل کنار هم قرار می‌گیرند.
نظر شما