قاسمعلی فراست، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از دوستی چندین ساله‌اش با محمدعلی علومی یاد کرد و ضمن ابراز تاسف از درگذشت این نویسنده عنوان کرد: من سال‌ها افتخار دوستی با او را داشتم و آنچه خیلی دل من را به او جذب می‌کرد صفای باطن محمدعلی علومی بود. ما هنرمند و نویسنده این چنینی کم داریم چرا که درون و بیرون او یکی بود و همه او را دوست داشتند. دریغ و درد که خیلی زود از میان ما رفت. ما هنوز به قلم و صداقت و اصالت وی بسیار احتیاج داشتیم.

وی ادامه داد: ما نویسنده‌هایی داریم که سبک نگارش و خلق اثر نزدیک به هم دارند و اختلاف تکنیکی و زبانی با هم ندارند و در کنار آن نویسنده‌هایی داریم که به نظر من نسخه خطی هستند؛ خودشان هستند به شکلی که ما هر متنی از او ببینیم می‌توانیم تشخیص دهیم کار کدام نویسنده است. علومی به میزان زیادی این گونه بود و سعی می‌کرد به معنی واقعی خودش باشد.

فراست تاکید کرد: علومی نویسنده‌ای بود که آثارش مانند شخصیت و منش او خوب بود. او طنز نویسی موفق بود و کتابش برنده جایزه سی سال طنز شد. ذات نوشته علومی رویکرد طنزی دارد و در بسیاری از آثارش نگاه طنز دارد. ا اساساً درون و نگاهش جوری بود که قضایا را طنز می‌دید.

وی با اشاره به اینکه رمان‌های طنز علومی شامل «شاهنشاه در کوچه دلگشا»، «من نوکر صدامم»، «وقایع‌نگاری بن لادن» و «جناب آقای دیو» است، افزود: علومی در زمینه پژوهش‌های مربوط به طنز نیز آثاری چون «طنز در آمریکا (جلد اول)» با داستان‌هایی از طنزنویسان مشهور آمریکا مانند مارک تواین، ویلیام سارویان، جیمز تربر، ارسکین کالدول، «طنز در مثنوی مولانا جلال‌الدین»، «انواع طنز در گلستان سعدی»، «طنز وشیوه‌های داستانی در بوستان»، «طنز در دوره‌» پهلوی» با نقد و بررسی آثار طنزنویسان آن زمان، «طنز ایران از مشروطه به بعد (جلد اول)» و «بررسی انواع طنز در خارستان اثر حکیم قاسمی کرمانی» را خلق کرد و خدماتی که در حوزه ادبیات و پژوهش طنز انجام داده یادگارهای ارزشمندی از وی به شمار می‌رود.