فیروز حسنی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در یاسوج با بیان این‌که باید بهترین مکان‌ها به نام فردوسی باشد، اظهار کرد: برجسته‌ترین اثر در حوزه فرهنگ به اذعان جهانیان شاهنامه است همچنین روح فرهنگی ایران در شاهنامه دمیده است.

وی با بیان اینکه حاصل جمع فرهنگ و منش ایرانیان در شاهنامه جمع شده است، افزود: در کهگیلویه و بویراحمد به صورت شکلی برگزاری انجمن‌های ثبتی شاهنامه در سطح استان به صورت هفتگی برگزار می‌شود.

رئیس انجمن‌های شاهنامه در استان گفت: انجمن شاهنامه ۱۶ سال در گچساران، ۹ سال در یاسوج، ۸ سال سی‌سخت و در ۷ سال نیز در باشت با استقبال فراوان مردم برگزار می‌شود.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از خانواده‌ها با شاهنامه آشنایی نداشتند اما بعد از آشنایی با انجمن شاهنامه خوانی شروع به نگارش کتاب کردند، گفت: شعرا نیز با استفاده از این نشست‌های هفتگی برای سرودن شعر از شاهنامه الگو گرفتند و بسیار متحول شدند.

مردم با شاهنامه مانوس هستند

حسنی با اشاره به اینکه مردم استان به لحاظ شرایط جعرافیایی روح حماسی داشتند، تصریح کرد: شاهنامه سرلوحه کار و زندگی مردم است و با شاهنامه مانوس هستند.

وی با بیان این‌که حماسه در شاهنامه به معنای تقابل میان اقوام و خانواده‌ها نیست، گفت: ارزش شاهنامه میان طوایف، شهرها و جنگ‌های داخلی نیست و چنین چیزی در شاهنامه وجود ندارد بلکه در شاهنامه حفظ ایران به شکل حماسه برای ایران و خارج از ایران است.

حسنی اظهار کرد: در مناطقی از ایران حماسه را برای درگیری ها منطقه‌ای به کار گرفتند که نمود آن را در انتخابات قومی و قبلیه ای نیز مشاهده می‌کنیم همچنین حماسه در شاهنامه برای جعرافیا و فرهنگ ایران در مقابل تهاجمات بیگانگان است.

رئیس انجمن‌های شاهنامه کهگیلویه و بویراحمد با توجه به اینکه شاهنامه فرهنگ و منش ایران را منعکس می‌کند و آرزوی هر ایرانی است که نام و نشانی از شاهنامه در زندگی‌اش باشد، عنوان کرد: هنگامی که کسی اسم فرزندش را رستم می‌گذارد در آرزوی آن است که فرزندش مانند رستم پهلوان و دلیر باشد.

نام‌گذاری‌ها برگرفته شده از شاهنامه تداعی آرزوهای ایرانیان است

وی با اشاره به اقتباس نام مکان و مناطق کهگیلویه و بویراحمد از شاهنامه گفت: نباید تصور کنیم که از نظر تاریخی این نام گذاری‌ها صحیح است شاید گذر شخصیت های شاهنامه به این مناطق اتفاق افتاده باشد اما این نام‌گذاری‌ها تداعی آرزوهای ایرانیان در نامگذاری‌ها است.

این شاهنامه پژوه با تاکید بر اینکه ملت های دیگر شاهنامه ندارند اما زندگی روزمره خویش را دارند، اظهار کرد: ایران، با فرهنگ و ویژگی‌های ایرانی مانا است، فرهنگی که فردوسی اولین و برجسته ترین نماینده انعکاس دهنده آن است.

حسنی، هویت فرهنگی ایران، چه اکنون و چه در گذشته را برگرفته از شاهنامه دانست و گفت: نمادهای زندگی واقعی ما که به صورت ناخودآگاه بروز پیدا می‌کنند برگرفته از فرهنگ ایران است که انعکاس آن به صورت مکتوب در شاهنامه است.

رئیس انجمن‌های شاهنامه در استان ادامه داد: شاهنامه ابومنصوری و تاریخ باستان ایران موجود بود، فردوسی آن را نساخت بلکه آن را انسجام داد و ترتیب کار را به صورت نظم خوشایند کرد.

وی با اشاره به از بین رفتن شاهنامه ابومنصور منصوری گفت: شاهنامه فردوسی ماندگار شد؛ زیرا شکل و ساختار بیان زیبایی دارد و از کلمات قابل فهم و رسایی نیز در نگارش آن استفاده کرده است.

حسنی با تاکید بر اینکه شاهنامه در نگاه جهانیان و ایرانیان کتاب نظیری است، اظهار کرد: ایلیاد و ادیسه نیز هم سطح با شاهنامه است و کار نمایشی، سینمایی، طراحی و … مشاهده می‌کنیم که چنین ویژگی‌های این اثر را با ارزش و برجسته کرده است.

این شاهنامه پژوه عنوان کرد: نباید تصور کنیم که می‌توان فرهنگ را به یک کشور املا کرد بلکه آنچه موجود است و مردم به آن علاقه مند هستتد را باید پر و بال داد.

سینماگران و موسیقی‌دانان از شاهنامه الگو بگیرند

حسنی استفاده از سرمایه و ثروت ملی برای به فهم درآوردن شاهنامه را ضروری دانست و گفت: اگر سینماگران، نقاشان و موسیقی دانان از کتاب شاهنامه اقتباس می‌کردند، اکنون نسل جوان ما نیز با شاهنامه آشنا بود.

رئیس انجمن‌های شاهنامه در استان با اشاره به اینکه نمی‌توانیم مدعی باشیم زبان شاهنامه از زبان لری گرفته شده است، تاکید کرد: زبان در حال تطور و تغییر است و ارتباطات کلمات جدید می‌آورد هرچند بسیاری از کلمات شاهنامه در زبان لری وجود دارد اما شاهنامه مربوط به زبان زمانه فردوسی است.

حسنی با بیان اینکه زبان فردوسی زبان همه مردم ایران است اما برداشت ها متفاوت است، گفت: کتاب‌های سخت مانند خاقانی برای سطح خاص مردم ایران قابل درک است که در محتوا نیز با شاهنامه متفاوت است اما رمز جاودانگی فردوسی در آن است که متعلق به همه مردم ایران است.