به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان، چندی پیش به مناسبت چهلمین سالگرد تأسیس باغ رضوان اصفهان برنامه‌ای برگزار شد و طی این برنامه، کتابی با عنوان «چهل روایت ناتمام از یک مکان تمام» رونمایی شد. این کتاب شامل چهل روایت از چهل نویسنده درباره موضوع مرگ است.
گردآورنده و دبیر این مجموعه، در خصوص انتخاب موضوع «مرگ» بیان کرد: باغ رضوان را به مکانی می‌شناسیم که عزیزانمان را آنجا به خاک می‌سپاریم و برایمان موضوع مرگ را تداعی می‌کند. همچنین طبق آنچه در مقدمه کتاب آمده است، ما مرگ و زندگی را همیشه کنار هم دیده‌ایم و خواه‌ناخواه گذرمان به باغ رضوان افتاده است. معمولاً وقتی عزیزی را از دست می‌دهیم، به دلیل روزمرگی‌های زندگی او را فراموش می‌کنیم. در این کتاب می‌خواستیم ببینیم باغ رضوان دیار فراموشان است یا دیار یادآوری‌ها.
مصطفی حیدری در خصوص پیش بردن متن کتاب بر اساس روایت‌ها گفت: قرارمان بر این بود که از پند و اندرز دوری کنیم. این کتاب روایت ارتباط ما با مرگ به واسطه تجربه‌های زیسته ماست و ترکیبی است از ناداستان و جستار و روایت. حتی بعضی از متن‌ها به دل‌نوشته نزدیک شده است. دنیای امروز هم دنیای روایت‌ها و برگرفته از تجربه زیسته است و طرفدار دارد و مخاطب بیشتر با این قالب همراهی می‌کند.
او با اشاره به ضرورت گردآوری این روایت‌ها اظهار کرد: روایت‌ها، وقایع روزمره ما را ثبت می‌کند و آیندگان با رجوع به این روایت‌ها از آنها بهره خواهند برد و این روایت‌ها منبعی برای آیندگان خواهد بود. اساساً ثبت وقایع با هر روشی همچون متن و فیلم و روایت ضرورت دارد. این افرادی که در باغ رضوان آرمیده‌اند، هرکدام روایت‌هایی دارند و بهانه‌ای شد تا چهل روایت از این افراد را ثبت کنیم.
حیدری با اشاره به اینکه این پروژه می‌تواند ادامه داشته باشد، افزود: زمان کوتاهی برای جمع‌آوری روایات و ویرایش و مراحل نشر داشتیم. پس از چاپ نیز افرادی برای نوشتن در این خصوص تمایل نشان دادند. اگر عمر و اراده‌ای برای چاپ جلد دوم بود، می‌توانیم از روایت‌های جدید استفاده کنیم.
او در خصوص نام کتاب نیز بیان کرد: اسم کتاب در لحظه به ذهن من رسید و می‌خواستم عدد چهل در اسم کتاب باشد. روایت‌های ما از مرگ، ناتمام است. ممکن است عزیزی را از دست داده باشیم؛ اما یاد و خاطره او همیشه با ماست و ناتمام باقی می‌ماند و آن فرد را نمی‌توانیم تمام و کمال در متنمان توصیف کنیم. ممکن است ما در این دنیا پراکنده باشیم، اما در جایی به نام آرامستان یا گورستان یا باغ رضوان سکنی می‌گزینیم و گویی این مکانی تمام است. بازخوردها نیز درباره این اسم مثبت بوده است و همه آن را پذیرفتند.
نظر شما