به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، چهل و پنج سال پیش در چنین روزی، ویلیام فاکنر، نویسنده رمان‌های «خشم و هیاهو» ، «گور به گور» ،«يك گل سرخ براي اميلي » و...بر اثر حمله قلبی درگذشت.

این نویسنده امریکایی در سال 1897 میلادی در خانواده برجسته و با نفوذ به دنیا آمد. وی دوران کودکی را در آروزی دنیای سیاست و شغل و منصب سیاسی سپری کرد و همزمان با جنگ اول جهانی، تحصیل در دانشگاه را رها کرد و به کار در یک بانک مشغول شد و پس از آن به عضویت نیروی هوایی کانادا در آمد. وی پس از آن دوباره به تحصیلات دانشگاهی بازگشت و برای امرار معاش به شغل‌های گوناگونی چون نقاشی ساختمان یا کار در نشریات دانشجویی پرداخت.

فاکنر اولین اثر خود را در سال 1924 با نام «فاون مرمرین» (The marble faun) که سروده‌هایی عاشقانه را شامل می‌شد منتشر كرد و دو سال بعد نخستين رمان  خود را با نام «مواجب سرباز» (Soldier's Pay) به انتشار رساند.

وی سپس به محافل هنری و ادبی راه یافت و به عنوان نویسنده شناخته شد و به طور میانگین تا پایان عمرش هر دو سال یک رمان منتشر کرد.

این نویسنده در سال 1950 به نوبل ادبیات دست یافت و  هنگام دریافت این جایزه خطابه مشهوری را ایراد کرد و چندی بعد نیز جایزه ادبی پولیتزر به او اهدا شد.

رمان‌های «خشم و هیاهو» و «گور به گور»، از مطرح‌ترین آثار این نویسنده به حساب می‌آیند، اما نام برخی دیگر از آثار او بدین شرح است : مواجب بخور و نمیر (۱۹۲۶) ،‌پشه‌ها (۱۹۲۷)، سارتوریس (۱۹۲۹)، حریم (۱۹۳۱)، روشنایی ماه اوت (۱۹۳۲)، ابشالوم! (۱۹۳۶)، شکست‌ناپذیر (۱۹۳۸)، نخل‌های وحشی (۱۹۳۹)، دهکده (۱۹۴۰)، برخیز ای موسی (۱۹۴۲)،‌ مزاحم در خاک (۱۹۴۸)، مرثیه برای راهب (۱۹۵۱)، حکایت (۱۹۵۴)، شهر (۱۹۵۷)، عمارت (۱۹۵۷)، چپاولگران (۱۹۶۲) .

در ایران مترجمانی همچون رضا سید حسینی، مهدی غبرایی،‌ صالح حسینی و نجف دریابندری آثار این نویسنده را به زبان فارسی برگردانده‌اند.