به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين اثر، كتابي است كه مولف براي حفظ و عقايد شيعه در رساله‌اي كوچك به نگارش درآورده است تا علاقه‌مندان به آموزش و مطالعه و تحقيق در حوزه اعتقادات اسلامي، با استفاده از اين اثر، بهتر به هدفشان برسند.

پاسداري از حريم عقايد و تبيين حدود و ثغور آن، در ادامه رسالت پيامبران و اوصياي آنان، از بزرگترين وظايف و مهمترين مسووليت‌هايي است كه بر دوش عالمان عقيده‌شناس و حكماي متاله سنگيني مي‌كرده است. از اين رو براي اداي اين مسووليت خطير در دوران‌هاي مختلف همواره گروهي از عالمان دين، عقايد را به شيوه‌هاي مختلف براي مردم بيان و با به كارگيري همه توان خويش كتاب‌هايي تاليف كرده‌اند.

براي آگاهي بخشيدن به آنهايي كه از اصول و فروع اسلام بي‌خبرند و فرصت آن را ندارند كه كتاب‌هاي مفصل و عميق را مطالعه كنند، كتاب‌هايي فشرده و ساده‌اي لازم است كه در عين استواري و منطقي بودن و برخورداري از شكل و فرم و شيوه درست، ساده و فشرده باشد.

به گواهي تاريخ و كتابنامه‌ها و فهرست‌هاي موجود، پاسداران سنگرهاي ايدئولوژي، ‌عالمان بزرگواري نظير شيخ صدوق(متوفاي 380 هجري قمري)، سيد مرتضي(متوفاي 355 هجري قمري)، شيخ طوسي(متوفاي 460 هجري قمري)، محقق كراجكي(متوفاي 449 هجري قمري)، محقق حلي(متوفاي 672 هجري قمري)، علامه حلي(متوفاي 746 هجري قمري) و فخرالمحققين(متوفاي 771 هجري قمري) هريك به سهم خود در اين ميدان وسيع، نقشي ايفا كرده‌اند و براي معرفي و حفظ عقايد شيعه، رساله‌هاي كوچكي نوشته‌اند. 

مترجم كتاب، در بخشي از مقدمه خود آورده است: «كتاب "الدرالثمين" كه ترجمه آن را در دست مطالعه داريد، يكي از اين نوع كتاب‌ها است كه در تقويت بنيه ديني نسل جوان موثر مي‌افتد، لذا بر آن شديم كه به ترجمه و تحقيق آن بپردازيم، و از آنجايي كه نويسنده محترم اين اثر را براي مطالعه كساني نوشته كه در ابتداء راه تحقيق نسبت به مباحث اعتقادي هستند، يا فرصت كافي براي مطالعه و تحقيق درباره معارف اسلامي ندارند،‌ سعي بليغ به عمل آورده تا كتابش در عين اختصار، خالي از مباحث پيچيده و عميق كلامي باشد. مطالعه اين كتاب، خواننده مبتدي را مستعد مي‌سازد كه با آمادگي و داشتن زمينه قبلي، آثار بزرگان را بخواند و از آراء بسيار ارزشمندشان كسب فيض كند.»

اين كتاب كه پيش‌تر به صورت سوال و جواب بوده و بار‌ها چاپ شده، توسط مولف اثر، سبك نگارشش تغيير داده شده و با اضافاتي منتشر شده است. ترجمه حاضر، بر اساس نسخه‌اي است كه «مكتبه نينوي الحديثة در طهران» از روي چاپ سال 1365هجري قمري مطبعة دمشق افست كرده است.
 
لازم به ذكر است كه در تصحيح اين كتاب، اصول و استاندارهاي تصحيح رعايت شده، از جمله سعي شده است منابع آيات و روايات و تكه‌هاي تاريخي به آن افزوده شود كه تمامي آنها را مي‌توان در ذيل صفحات از نظر گذراند. 

پاورقي‌هايي كه با «ب» مشخص شده و نيز آنچه در كروشه [ ] آمده‌اند، از مترجم است. 

مولف در بحث امامت كتاب، به مصاديق اصحاب كساء پرداخته و مي‌نويسد: «پنج شخصيت زير، به عنوان اصحاب كساء معروفند: پيامبر اسلام(ص)، اميرالمومنين علي‌بن ابي‌طالب(ع)، فاطمه زهرا(س)، امام حسن‌مجتبي(ع) و امام حسين(ع).
در وجه تسميه اين بزرگواران به اصحاب كساء گفته‌اند: آنان به اتفاق رسول‌خدا(ص) زير يك عبا(كساء) قرار گرفتند و پروردگار سبحان فرشته وحي (جبرئيل امين"ع") را براي بيان فضائل و مناقب آن گراميان نزد پيامبر مامور ساخت و حضرت جبرئيل(ع) ششمي آنان شد. اين قضيه در بيت "ام‌سلمه" كه از همسران مورد احترام پيامبر بود واقع شد. ام‌سلمه خواست در جمع آنان داخل شود ولي پيامبر(ص) اجازه نداد و فرمود: "تو راه خير را برگزيده‌اي."»

با تكيه به آيه تطهير، اهل‌بيت(ع) شامل پيامبر(ص) و علي و فاطمه و حسن و حسين(ع) هستند. آيه تطهير در قرآن، چنين نازل شده است: «انما يريدالله ليذهب عنكم‌الرجس اهل‌البيت و يطهركم تطهيرا؛ همانا خداوند اراده فرموده است كه هر نوع آلودگي را از شما اهل‌بيت دور كند و پاكيزه‌تان سازد؛ پاكيزه ساختني» پس اهل‌بيت(ع)، همان پنج تن آل عبا به شمار مي‌روند و همسران رسول خدا(ص) مشمول اهل‌بيت(ع) نخواهند بود.

دليل مطلب بالا، روايت سيوطي در كتاب «الدرالمنثور» است كه به چند سند صحيح از ام‌سلمه و ابوسعيد خدري نقل مي كند. همچنين از عايشه، از سعد، از واثلةبن اسقع و از ابن‌عباس و ديگران، نقل شده است كه مراد از اهل‌بيت در آيه تطهير، رسول خدا(ص) و علي و فاطمه و امام حسن و امام حسين(ع) هستند. طبري در تفسير خود، 17 حديث نقل كرده كه مراد از اهل‌بيت در آيه تطهير، همان پنج تن هستند و مذكر آوردن ضمير در آيه، مانع از اراده زوجات پيامبر(ص) است. گرچه كلام قبل و بعد آيه شريفه درباره زنان رسول خدا(ص) نازل شده اما انتقال مطلبي به مطلب ديگر، در قرآن فراوان رخ داده است.

بر اساس اعتقاد شيعيان، حضرت فاطمه زهرا(س) بانوي بانوان جهان و افضل زنان روزگار خود و همه تاريخ است، چون پيامبر(ص) درباره‌اش فرمود: «فاطمه سيدة نساء اهل‌الجنة؛ فاطمه سيده زنان اهل بهشت است.»

در بخشي از اين كتاب درباره ادله امامت اميرالمومنين(ع) مطالبي به رشته تحرير درآمده كه بجاست در اينجا نيز ذكر شوند.

 ادله‌اي كه امامت علي(ع) را اثبات مي‌كنند، فراوانند. دليل نخست آيه «انذار» و «حديث يوم‌الدار» است. در نخستين روزهايي كه هنوز اسلام شكوفايي پيدا نكرده بود، آيه شريفه «و انذر عشيرتك الاقربين؛ و نزديكان خودت را به اسلام دعوت كن(حجر، 94)» نازل شد. كه در مهماني پيامبر(ص)، ايشان حضرت علي(ع) را جانشين خود خواندند. 
درباره دليل دوم نيز بايد گفت كه يكي از ادله روايي امامت علي(ع)، فرموده رسول خدا(ص) در روز غدير است كه فرمود: «آيا من از مومنان در حق خودشان سزاوارتر و برتر نيستم؟. همگي گفتند: بلي. فرمود: هركس كه من صاحب اختيار و سرپرست او هستم؛ علي هم صاحب اختيار و سرپرست او مي‌باشد. بارالها! هركس او را دوست بدارد او را دوست بدار و دشمن بدار هركه علي را دشمن مي‌دارد. ياري كن هرآن كس كه علي را ياري كند و بيچاره كن هرآن كس را كه از ياري علي مضايقه كند و حق را بر محور او بدار هرجا كه باشد.» طبق نقل صبان در كتاب «اسعاف‌الراغبين» اين حديث را 30 تن از اصحاب رسول خدا(ص) از پيامبر(ص) روايت كرده‌اند. 

دليل سوم سخن رسول خدا(ص) است؛ وقتي كه پرنده بريان شده‌اي به رسم هديه براي حضرتش آوردند. ايشان دعا كردند و گفت: «خدايا محبوب‌ترين بندگان خودت را برسان تا در خوردن اين پرنده با من شركت نمايد.» 

دليل چهارم، فرموده رسول خدا(ص) در حديث منزلت است كه به علي(ع) فرمود: «منزلت تو نزد من، همانند منزلت هارون(ع) نزد موسي(ع) است جز آن كه بعد از من پيامبر ديگري نيست». 

دليل پنجم، كلام خداوند سبحان است كه فرمود: «انما وليكم الله و رسوله والذين امنوا الذين يقيمون‌الصلاة و يوتون‌الزكاة و هم راكعون؛ نيست حاكم شما و اولي به تصرف در امور شما مگر خدا و پيامبر و كساني كه ايمان آوردند و نماز را به پاي مي‌دارند و زكات مي‌دهند در حالي كه در ركوع هستند.(مائده، 55)» 

آن‌گونه كه در كتاب «اسباب‌النزول» سيوطي و علي‌بن احمد واحدي‌نيشابوري و تفسير ثعلبي و... آمده، هنگامي كه علي(ع) در حال نماز بودند، انگشتر خود را به تهيدستي كه تقاضاي كمك كرد، دادند، لذا اين آيه در حق‌ او نازل شد. 

دليل ششم، از آنجا كه علي(ع) بر همه صحابه رسول خدا(ص) برتري داشتند، درخور منصب امامت بودند، زيرا مقدم داشتن مفضول بر فاضل از نظر عقل و منطق قبيح است. 

درباره دليل اين كه علي(ع) لايق‌ترين و با فضيلت‌ترين ياران رسول خدا(ص) بود، بايد گفت علي(ع) به شهادت قطعي تاريخ، كانون همه فضايل انساني و اخلاقي و انسانيت است، زيرا او آگاه‌ترين، دلير‌ترين، فداكارترين مجاهدان در راه خدا، و سخاوتمند‌ترين، پارسا‌ترين و عادل‌ترين، خداشناس‌ترين، گوياترين، خردمندترين، خوش‌خوترين و با تدبير‌ترين اصحاب رسول خدا(ص) و نخستين فردي بودند كه به اسلام گرويدند و... 

دليل بر اعلميت علي(ع) بر ديگر صحابه اين است كه ايشان پناهگاه اصحاب در همه مشكلات علمي بودند و اصحاب به ايشان مراجعه مي‌كردند، در حالي كه هيچگاه حضرت به آنها مراجعه نكرد. براي اثبات اين ادعا، به سخنان رسول خدا(ص) اشاره مي‌شود كه به اصحاب خود فرمودند: «علي، در قضاوت، از تمام شما برتر است». همچنين فرمود: «من شهر علمم و علي در آن است». اين دو كلام نبوي(ص) بهترين دليل است بر اين كه حضرت علي(ع) به جميع علوم پيامبر(ص) آگاهي داشته است. گواه ديگر، پيشگويي‌ها از اخبار آينده است.

اين فضائل‌ها، گوشه‌اي از فضائل اهل‌بيت(ع) به‌ويژه اميرالمومنين علي(ع) بود كه علماي بزرگ اهل تسنن در كتاب‌هاي خود، به آن اذعان و اعتراف كرده‌اند. 

كتاب حاضر، اصول عقائد را از كتاب‌هاي فريقين (شيعه و اهل سنت) به روشني تبيين و به اثبات رسانده است. مباحثي نظير: توحيد، عدل، نبوت(سفارت الهي)، امامت و معاد، كه در نگاه شيعه به اصول دين معروف‌اند.

كتاب‌هاي قرآن مجيد، نهج‌البلاغه، شرح نهج‌البلاغه ابن ابي‌الحديد و هاشمي خويي، اثبات‌الهداة، الاحاديث‌الغيبية، احقاق‌الحق،‌ ارشاد، اسدالغابة، ‌اعلام‌الوري باعلام‌الهدي، ‌امامت پژوهي، امالي صدوق، باب حادي عشر، بحارالانوار، تاريخ طبري، تفسير بيضاوي، جامع‌البيان، ‌الحدائق‌الناضرة، الدرالمنثور، ذخائرالعقبي، راهبرد، رسائل ‌الشريف‌المرتضي، ‌رهبري در اسلام، روضةالواعظين، روح‌المعاني، سرمايه ايمان، شرح‌المواقف، شرح‌المقاصد، شواهدالتنزيل، صحيح(ابن‌حبان، بخاري)، عبقات‌الانوار، الغدير، فضائل‌الخمسة، فضائل، مجمع‌البيان،‌منتهي‌الآمال، مناقب ‌آل ‌ابي‌طالب(ع)، معجزات‌الرسول(ص) و دلائل صدق نبوته، نهج‌الحق و... از منابع مورد استناد نويسنده در تدوين كتاب حاضرند.

چاپ اول كتاب «گوهر وزين» در شمارگان 1000 نسخه،‌ 104 صفحه و بهاي 14000 ريال راهي بازار نشر شد.