فيروز زنوزي جلالي، تقديرشده نخستين دور جايزه ادبي جلال، جايزه اي مانند جايزه جلال را اعتباري مادي و معنوي براي ادبيات در سالهاي اخير دانست و برپايي اين جشنواره را به لحاظ بعد مالي و حساسيت داوري، مانند چراغي براي اهالي قلم خواند.
وي افزود: جايزهاي مانند جلال، چراغي روشن براي اهل قلم است. چرا كه سنگيني جايزه مبني بر سختي كار نوشتن و اهميت دادن به ادبيات است. البته واضح است كه حساسيت اين جايزه در گزينش هم بالا ميرود و در نتيجه كيفيت اثر ادبي نيز موضوع مهم ديگر چنين جايزهاي به شمار ميآيد.
نويسنده «قاعده بازي» همچنين توضيح داد: يك بازيگر براي 20 روز بازي در يك فيلم، 20 ميليون پول ميگيرد، ولي يك نويسنده در ازاي زحمت و تلاشي كه براي نوشتن صرف ميكند، كمتر دستآوردی دارد؛ آن هم در شرايطي كه دریافتیاش از قیمت پشت جلد كتاب مبلغ ناچيز ده، پانزده درصد است. در هر حال اين جايزه ادعا ميكند كه ادبيات ارزش ارزشگذاريهاي بالا را داراست و ميتواند براي حيات نويسنده راهگشا باشد.
اين داستاننويس در پاسخ به سوال ديگري مبني بر كنارهگيري برخي از نويسندگان از اين جايزه خاطرنشان كرد: نويسنده نميتواند براي اثري كه منتشر كرد، خط و نشان بكشد. خيليها نقد كتابشان را هم نميپذيرند و براي منتقد هزار جور خط و نشان ميكشند. شايد نويسندهاي اثرش را ضعيف ميداند يا از قبل، به گونهاي از برگزيده نشدن خود مطلع است.
اين برگزيده جايزه جلال تصريح كرد: نويسنده نميتواند كتابش را بعد از انتشار در كشوي ميزش بگذارد؛ يعني وقتي يك اثر وارد جامعه ميشود، نويسنده نميتواند روي آن خط بكشد.
نظر شما