احمدي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، درباره نقش رسانه‌ها در ایجاد آگاهي مخاطبين از شعر امروز ايران گفت:جامعه در حال گذار ما هنوز مبتلا به رسوبات فرهنگي پيشامدرن است كه متاسفانه روشنفكران و تبعا اهل قلم نيز از اين عارضه مصون نيستند.
وي با بيان اين كه فرهنگ منطقه‌اي و نگاه تك‌بعدي در عرصه هنر و ادبيات عملكردي خسران بار در پي دارد، يادآور شد:في‌المثل يكي از روزنا‌مه‌هاي بسيار معتبر به جاي آن كه از دريچه‌اي فراخ به مقوله شعر معاصر بنگرد و به آن بپردازد، نه تنها نوعي سليقه خاص را مطرح و جانبداري مي‌كند، بلكه حتي در جهت‌گيري‌هاي ادبي‌اش به منطقه‌اي خاص از اين سرزمين پهناور محدود مي‌شود.
احمدي با اشاره به اين كه مصاحبه‌هاي مندرج در اين نشريه با شاعران، مبين نگاهي بوم محور به شعر معاصر است،اضافه كرد: شايد بايد بگويم كه مصاحبه‌گر اين روزنامه بيش از آن كه به شعر معاصر علاقه‌مند باشد و دغدغه چند و چون روند شعر كنوني ايران مبناي پرسش‌گري‌هاي وي باشد، مترصد است كه حتي در نظرخواهي‌هاي خود درباره مصاحبه شوندگان، هم ولايتي‌هاي خود را بربكشد.
وي نتيجه چنين روندي را در مطبوعات، ناديده گرفته شدن بسياري از نحله‌هاي شعري دانست كه در تكامل روند شعر معاصر فارسي جايي بايسته دارند و خاطر نشان كرد: اين موضوع فقط در مورد يك روزنامه صدق نمي كند. بسياري از دست‌اندركاران مطبوعات هنوز از منظر انديشه‌اي خاص به ادبيات و هنر مي‌نگرند.
احمدي ادامه داد: لذا مي‌بينيد كه چه سنت‌گرايان و چه مدعيان نوپردازي دانسته و ندانسته ديگران و ديگرتران اين عرصه ادب و زبان فارسي را با ناديده گرفتنهاي خواسته و ناخواسته خود، ابتر و الكن كرده‌اند و لاجرم در هيچ يك از آنتولوژي‌ها و گزينه‌ها، به كليتي از شعر معاصر فارسي و گونه‌هاي متنوع آن دست نخواهيم يافت.
وي بر اين نكته تاكيد كرد هنوز كه هنوز است در جامعه در حال گذار ما علايق منطقه‌اي و بومي از سويي و علايق فكري خاص از سوي ديگر، عوامل تعيين كننده روند شعر و ادبياتند.
اين شاعر ادامه داد: در نتيجه، اين ارتباطات كاملا تنگ نظرانه كار را به آنجا مي‌كشاند كه فلان شخص شخيص، يك صفحه روزنامه را به فلان شاعره لس‌آنجلسي اختصاص مي‌دهد كه من گمان نمي‌كنم در سرتاسر اين خاك دو نفر شعر او را خوانده باشند.
احمدي در پايان گفت: پس بي‌دليل نيست كه پاره‌اي به اين جا مي‌رسند كه آن روزنامه سابقا وزين، تيول عده‌اي هميشه و در همه جا حاضر شده است كه مبلغ نوعي نگاه وابسته به يك جريان فكري خاص است كه ناگزير نفي و طرد و ناديده گرفتن از مولفه‌هاي بنيادين آن طرز تفكرند.
شنبه ۱۳ مرداد ۱۳۸۶ - ۱۲:۱۷
نظر شما