سه‌شنبه ۱۱ خرداد ۱۳۸۹ - ۱۱:۵۲

حسين فتاحي، داور چند دوره جايزه كتاب فصل، برگزاری چهار دوره از این جایزه در طول یک‌سال را باعث آسیب دیدن داوری‌ها نمی‌داند. به باور او شتاب در برگزاری این‌جایزه به صورت هر فصل یک‌بار، بخشی از ماهیت آن است و برای آن برنامه‌ریزی شده.

به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، فتاحي، در پاسخ به اين سوال كه آيا داوري‌هاي كتاب فصل در شرايطي كه اين جشنواره در طول سال پر‌تعدادتر از ديگر جشنواره‌هاي فرهنگي برپا مي‌شود، ممكن است گاهي با نوعي از شتابزدگي در ارزيابي آثار گزينش شده همراه باشد؟ گفت: شيوه برگزاری اين جشنواره به گونه‌ای است كه سالي چهار بار برگزار ‌شده و قبل از اتمام فصل بعدی به پایان برسد. ‌به همين دليل سرعت در ماهيت اين جشنواره وجود دارد. 

وي افزود: كتاب فصل زمستان بايد در فصل بهار گزينش شود و براي هر دوره سه ماه فرصت هست و در برنامه‌ريزي‌ها يک جور تعجيل و تند‌كاري وجود دارد ولی اين جزو برنامه است و اين روند را با برنامه‌ريزي درست مي‌توان به طرز مطلوبي هدايت كرد. 

اين داستان‌نويس با ارايه پيشنهادي درباره طولاني‌تر شدن زمان داوري‌ها افزود: با توجه به اينكه مسوولان برپايي اين جشنواره از برپايي آن در پايان هر فصل اطمينان دارند، مي‌توانند خيلي از كارها مانند جمع‌آوري كلي آثار را در طول خود فصل انجام دهند تا با پايان گرفتن فصل، بلافاصله كارهاي بعدي انجام شود. 

وي با بيان اينكه كيفيت داوري‌ها تا به حال به دليل سرعت داشتن كارها در اين جشنواره آسيب‌پذير نبوده است، گفت: البته تعجيل در داوري‌هاي جشنواره كتاب فصل تا به حال سبب نشده كه آثار با شتاب خوانده شود و يا در گزينش‌ها سهل‌انگاري صورت گيرد و داور‌ها همواره از حداكثر زمان بهره برده‌اند. 

اين داور جايزه كتاب فصل با توضيح درباره نقش اين جشنواره در ايجاد انگيزه براي جامعه هنرمند و نويسنده گفت: هر حركتي كه سبب شود كتاب‌ها ديده شوند و درباره آن‌ها ارزش‌گذاري صورت گيرد، داراي اهميت است. مهم اين است كه نويسنده و صاحب اثر فكر كند كه جايي وجود دارد كه در آن، اثر ديده و ارزيابي مي‌شود و همين موضوع انگيزه خلق را در توليد كننده اثر هنري بالا مي‌برد. 

اين نويسنده تصريح كرد: اگر دستگاه‌هاي فرهنگي بتوانند در هنرمندان انگيزه خلق اثر هنري را فراهم كنند، كاري بزرگ را به سرانجام رسانده‌اند. 

فتاحي در پاسخ به سوالي مبني بر نحوه داوري‌ها در حوزه داستان جايزه كتاب فصل، گفت: نويسنده بودن با داور بودن متفاوت است؛‌ داورها شايد همه نويسنده باشند؛ ‌ولي مثلا داور حوزه داستان ممكن است نتواند در انواع شيوه‌هاي داستاني نظر مستدلي ارايه دهد و حتي شايد به نوعي به آثار خودش و يا نويسندگان مورد علاقه‌اش وابستگي‌هايي داشته باشد كه اين مسايل در كار داوري او تاثير بگذارد. 

وي افزود: داور بايد با ديدي وسيع، با انواع سليقه‌هاي هنري و ادبي ارتباط برقرار كند. لازم است كه گروهي باتجربه داوري و تسلط بر انواع سليقه‌هاي هنري و ادبي، بهترين انتخاب را داشته باشد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها