ابراهيم ذوالفقاري در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، از اين اثر به عنوان جريان‌شناسي درباره شناخت گروه فرقان ياد كرد و اظهار داشت: پيش‌تر دو اثر درباره اين گروهك منتشر شد. اثر نخست را مركز اسناد انقلاب اسلامي با عنوان «گروهك فرقان» منتشر كرد و اثر دوم نيز مجموعه مصاحبات فصلنامه ياد با نام «بازخواني كارنامه فرقان» بود.

وي با اشاره به اين كه اين اثر از سوي «موسسه مطالعات و پژوهش‌هاي سياسي» منتشر خواهد شد، اضافه كرد: اكنون نگارش اين كتاب در ابتداي راه است و من تصميم دارم در اين پژوهش، اثري متفاوت ارايه دهم. البته هنوز نام مشخصي براي آن انتخاب نكرده‌ام.

نويسنده كتاب «قصه هويدا» با اشاره به اين كه مضامين اين اثر بيشتر به تاريخ معاصر ايران نظر دارند، يادآور شد: شايد مقداري از اين مطالب تاريخ مشروطه را نيز دربرگيرد، اما اغلب آن تك‌نگاري‌هايي تاثيرگذار در تاريخ معاصر است. خط سير اين كتاب با ورود به مبحث گروه فرقان به اين سوي انقلاب اسلامي و مدتي پس از پيروزي انقلاب نيز كشيده مي‌شود.

ذوالفقاری درباره گروه فرقان بر اساس اطلاعاتي كه در اين اثر عنوان خواهد شد، گفت: اين گروه ابتدا با كارهاي مخفيانه جلسات خود را پيش از پيروزي انقلاب اسلامي در سال‌هاي 52 تا 53 آغاز كردند. محافل آنها در ابتدا به صورت مخفيانه تشكيل مي‌شد و سپس اقدام به انتشار جزواتي در تفسير قرآني با عنوان «پيام قرآن» كردند.
 
وي يادآور شد: رهبري آنها را طلبه‌اي با نام «اكبر گودرزي» برعهده داشت. آنها با انتشار كتاب «توحيد و ابعاد گوناگون آن» در حقيقت به تدوين ايدئولوژي مبارزاتي كه به نوعي مانيفست مبارزاتي‌شان بود، پرداختند و سال 56 براي محفل‌هايشان عنواني برگزيدند. آنها نشريه‌اي نام «فرقان» منتشر كردند كه باعث شد بقيه آنها را با همان عنوان بشناسند.

ذوالفقاري ادامه داد: اين گروه مدعي بودند پيرو راه مرحوم دكتر شريعتي‌اند و به شدت اقدامات و عقايدي ضد روحانيت يافتند و به صراحت به استوانه‌هاي روحانيت در سراسر كشور و از گذشته تا زمان خود تاختند. پس از پيروزي انقلاب اسلامي نيز با دست بردن به اسلحه، شخصيت‌هاي بزرگي نظير شهيد قرني و آيت‌الله مطهري را ترور كردند.

كارشناس اسناد با اشاره به اين كه «كارنامه اين گروهك مشحون از ابهامات فراواني است و علامت سوال بزرگي در برابر نام آنها قرار دارد» گفت: زماني كه ممكن بود فردي با در دست داشتن حتي يك كتاب از شريعتي دستگير شود، آنها با خودرو اقدام به انتقال حجم عظيمي از آثار وي مي‌كردند و پس از پيروزي انقلاب نيز آنها دست به اسلحه شدند، اينها اقداماتي‌اند كه همچنان دلايل آنها در هاله‌اي از ابهام باقي مانده‌اند. همچنين اين مساله مطرح است كه آنها چگونه و چرا شخصيت‌هايي را براي ترور انتخاب كردند و دست به از بين بردن آنها مي‌زدند؟!

نويسنده و پژوهشگر حوزه تاريخ سياسي تصريح كرد: بر اساس آثاري كه در سال‌هاي اخير درباره آنها منتشر شده ‌است و با توجه به قلّت اين آثار، مطالعه درباره اين گروه دستخوش دامنه‌اي از صفر تا صد است. در نظرياتي كه ارايه شده‌اند، گاهي از اين گروه به عنوان گروهي بسيار عادي و در قالب هيات ياد شده است و برخي از آثار نشان از سازمان يافتگي، پيچيدگي و هدايت اين گروه دارند.

ذوالفقاري معتقد است: براي پژوهش در اين مسير و يافتن اطلاعاتي كه اين هاله‌هاي ابهام را از ميان بردارد، تنها به برخي از افرادي دسترسي داريم كه به طور مستقيم يا غير مستقيم با اين گروه و افراد آن در ارتباط بوده‌اند، چرا كه آثار و اسناد چنداني از آنها برجاي نمانده است. بر اين اساس، دستيابي به اين افراد و گردآوري اطلاعات آنها پژوهش مفصلي است كه احتمال مي‌رود تا يك سال آتي ادامه يابد. 

دو جلد از مجموعه چند جلدي اسناد عرايض دوره دوم مجلس شوراي ملي با نام «نامه‌هاي مشروطه» كه نشان از جنبش‌هاي تاريخي و پاورقي‌هايي براي مطالعه تاريخي اسناد دارد را نيز اين پژوهشگر در قالب پروژه‌اي تحقيقاتي براي كتابخانه مجلس شوراي اسلامي به پايان برده كه قرار است به زودي از سوي كتابخانه مجلس به چاپ رسد.