محمدرضا راهبريان، در كتاب «ترانههاي بيهنگام» اقدام به بررسي آن دسته از شعرهاي شاملو كرده است كه بر پيشاني آنها، نخست نام افراد به چشم ميآيند.
راهبريان در اين بخش نوشته است: بيترديد بيشترين شعرهاي تقديمي در ادبيات فارسي به نام شاهان و درباريان سكه خورده، به ويژه قصايد فارسي ...، تقديم به امراء و وزرا و صاحبان قدرت بوده است.
وي در ادامه آورده است: غير از شعرهاي مدحي كه به قصد تكدي و دريافت صله سروده شده و بيترديد آكنده از گزاف و دروغ و به دور از صميميت و اعتقاد واقعي شاعران ساخته شده است، ميتوان از شعرهايي ياد كرد كه شاعران به دوستان و دشمنان خود و تنها به فرمان دل و از سر عواطف دروني خود تقديم كردهاند.
راهبريان در اين بخش به دو مرثيه رودكي در رثاي ابوالحسن مرادي و شهيد بلخي، شعرهاي تقديمي خاقاني شرواني به رشيدالدين وطواط و امام مجدالدين خليل و نيز قصيدهاي از او در رثاي امام ابوسعيد محمد بن يحيي ابن ابيمنصور نيشابوري و موارد بسيار ديگر در تاريخ ادبيات فارسي اشاره ميكند.
فصلهاي بعدي اين كتاب نيز، مهمترين شعرهاي تقديمي احمد شاملو را در طول دوران كارياش در بر ميگيرند و تلاش دارند نوع عواطف شاملو را نسبت به اين افراد در بطن و متن شعر او، مورد بررسي قرار دهند.
اين كتاب به "آيدا سركسييان"، همسر شاملو تقديم شده است.«ترانههاي بيهنگام» در شمارگان 1100 جلد از سوي انتشارات مرواريد در سال جاي منتشر شده است.
نظر شما