مترجم حوزه انديشه در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) اظهار كرد: كامو اين يادداشت‌ها را براي انتشار نمي‌نوشت، به همين دليل بود كه اين اثر پس از مرگش منتشر شد. او تا روز سانحه تصادف و تا لحظاتي پيش از مرگش، يادداشت‌ها را با خود داشت و چيزهايي را كه به ذهنش مي‌رسيد به آن مي‌افزود.

ديهيمي ادامه داد: كامو بخشي از كتاب‌هايي كه خوانده بود را به اين يادداشت‌ها مي‌افزود، بنابراين در اين مجموعه با متني كاملا گسسته و روز به روز روبه‌روييم. شايد اين گونه بتوان تصور كرد كه كامو يادداشت‌هايش را براي به ياد آوردن موضوعات مختلف در آينده مي‌نوشت.

وي سير شكل‌گيري آثار كامو و پروراندن آنها را از موضوعات قابل درك در اين يادداشت‌ها برشمرد و گفت: او طرح داستان‌هاي زيادي را در سر داشت، داستان‌هاي نانوشته‌اي كه شايد تعداد آنها به بيش از صد عنوان برسد.

به گفته ديهيمي، كامو در اين اثر از مسايل شخصي و احوالات دروني‌اش بسيار كم سخن گفته است، زيرا بسيار نگران اين موضوع بود كه يادداشت‌هايش روزي به دست ديگران بيفتند و خوانده شوند.

وي افزود: اين يادداشت‌ها شخصي بودند، اما مطالب زيادي از مسايل شخصي كامو را دربر ندارند، مگر اين با رمز و اشاره از آنها سخن به ميان آمده باشد. البته در يادداشت‌هاي شش ماه پاياني زندگي او به دليل وجود برخي فشارها، مسايل شخصي بيشتري به چشم مي‌خورد.

ديهيمي در پاسخ به اين سوال كه «آيا نگراني كامو از خوانده شدن يادداشت‌هايش به دليل بدگماني و بدبيني او بوده است» گفت: كامو ابدا بدبين و نااميد نبود و اين موضوع به خوبي در يادداشت‌هايش آشكار است. او از فلسفه اميد بسيار سخن مي‌گويد.

وي در تبيين روحيه اميدوار كامو گفت: او در يكي از يادداشت‌هاي مفصل‌اش با عنوان «نامه به يك نوميد» به صراحت تاكيد مي‌كند كه دليلي براي نااميدي حتي در اين شرايط و در بحبوحه جنگ وجود ندارد.

مجموعه چهار جلدي «يادداشت‌ها» با بهاي 195000 ريال از سوي نشر ماهي منتشر شده است.