عليرضا مهرداد در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) اظهار داشت: نويسندگان حوزه دفاع‌مقدس در آثار خود به روايت واقعه نزديك مي‌شوند. اين مساله در نسخهخواني اسناد تاريخي مهم است. همان‌گونه كه در نسخهخواني حافظ به نزديك ترين نسخه به حيات وي استناد مي‌شود.
وی توجه نويسندگان به منابع را بسيار مهم خواند و افزود: مولفان در بيان وقايع به گفته‌هاي همرزمان و خانواده شهدا و گاه ارتباطي كه خود با شخصيت‌ها داشته‌اند، استناد مي‌كنند. اين منابع در بيان صحيح اتفاق‌ها بسيار مهم‌اند و به همين دليل روايت وقايع، رسالت بزرگي را بر عهده نويسندگان مي‌گذارد.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس در ادامه گفت: در روايت جنگ تحميلي عراق عليه ايران، بيان صادقانه و بدون جانبداري خاص در شرح وقايع مهم است. نوشته‌هاي بر جاي مانده از رزمندگان اسناد معتبري براي بيان حقايق‌اند كه بايد زير ذره‌بين قرار بگيرند. زيرا در لابه‌لاي يادداشت‌هاي رزمندگان مباحثي نهفته است كه نويسنده بايد به دور از جانبداري، آن‌ها را مورد تحقيق قرار دهد و در آثار خود نقل كند.
مهرداد در ادامه به شكوفايي ادبيات داستاني دفاع‌مقدس اشاره كرد و افزود: اين ادبيات در سال 1359 پا به عرصه گذاشت و با فراز و نشيب‌هاي بسياري رو به رو بوده، اما در سال‌هاي اخير سيري صعودي را در پيش گرفته است. اين حركت گواه آن است كه ادبيات دفاع مقدس مي‌تواند در 40 سالگي به اوج برسد و حرفي نو براي ادبيات ايران داشته باشد.
عليرضا مهرداد تاكنون كتاب‌هاي نظير "گلبو"، "شمسه"، "مجموعه داستان ابوفاضل" و "آخرين سرباز" را به نگارش درآورده و در حال تدوين زندگي‌نامه داستاني سردار شهيد "حسين قايني" است.
چهارشنبه ۷ اردیبهشت ۱۳۹۰ - ۱۰:۴۲
نظر شما