به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، ماجراهای كتاب در اواخر قرن نوزدهم میلادی در بنگالِ هند اتفاق می‌افتد؛ یعنی زمانی كه تغييرات فرهنگی و اجتماعی در اوج خود بود و نویسنده در كتابش در جستجوی كشف تاثیر این تغییرات است.
محتوای این كتاب از نظر روانشناختی بسیار قوی است و مشكلات افراد را هنگام مواجهه با ارزش‌ها، ایده‌ها و هنجارهای جدید نشان می‌دهد. شخصیت‌های كتاب مانند بسیاری از افراد طبقه بالا در جامعه قرن نوزدهم بنگال، غربی شدن را پذیرفته و در حالی در فرهنگی بیگانه غرق شده‌اند كه نمی‌توانند خود را با آن تطبیق دهند. نویسنده در این كتاب در صدد است نشان دهد این تغییرات اجتماعی در نهایت منجر به مشكلات روانی و عاطفی می‌شود كه به خوبی در سه شخصیت اصلی داستان مشخص است.
مری لاگو، مترجم كتاب تاگور به زبان انگلیسی، در مقدمه این كتاب می‌نویسد: «آشیانه بر باد رفته» سه بار منتشر شده است. در سال 1901 به شكل مجموعه‌ای دنباله‌دار، سال 1909 در یك مجموعه داستان كوتاه و سال 1926 در مجموعه‌ای دیگر كه تاگور برخی داستان‌هایش را در آن جمع‌آوری كرده بود. رمانی كوتاه كه در سال 1964 با اقتباس از آن فیلمی با نام «همسر تنها» ساخته شد.
برخی معتقدند «آشیانه بر باد رفته» بر اساس روابط بین برادر رابیندرانات تاگور، همسر وی و خود نویسنده نوشته شده است كه در واقعیت نیز روابط پیچیده‌ای داشته‌اند. اما امیر حسین اکبری شالچی معتقد است این حرف‌ها تنها شایعاتی اند که در پی چاپ این اثر در زمان حیات تاگور به وجود آمدند و هیچ‌گاه اثبات نشدند.
رابیند رانات تاگور، شاعر، نویسنده، آهنگ‌ساز، نقاش و فیلم‌نامه‌نویسی است كه در سال 1941 از دنیا رفت و با آثاری كه بر جای گذاشت، توانست شكلی دوباره به ادبیات و حتی موسیقی بنگال هند بدهد.
چند ماه پیش اثر دیگری از تاگور با نام «كودكی من در هند» و یك كتاب از هرتا مولر با نام «مسافر یك لنگه پا» توسط انتشارات روزگار با ترجمه امیرحسین اكبری شالچی به چاپ رسیده بودند.
«آشیانه بر باد رفته»، رمان 106 صفحه‌اي رابیندرانات تاگور، نخستین برنده آسیایی جایزه نوبل ادبیات، توسط امیرحسین اکبری‌شالچی به فارسی برگردانده شده و به زودی نشر «روزگار» آن را منتشر خواهد كرد.
یکشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۰:۱۰
نظر شما