به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، امروز، شنبه، بیست و دوم اكتبر، برابر با 30 مهر ماه، سالروز تولد نویسنده‌ای است كه در ایران به دنیا آمد و در 87 سالگی، برنده جایزه ادبی نوبل شد. دوریس لسینگ در بیست و دوم اكتبر 1919 میلادی، از پدر و مادری انگلیسی، در كرمانشاه به دنیا آمد و به یكی از مطرح‌ترین نویسندگان جهان تبدیل شد.

ترجمه بسیاری از آثار لسینگ در ايران منتشر شده‌اند. «نگاه خیره»، «شیرین‌ترین رویاها»، «بن در جهان»، «تابستان پیش از تاریكی»، «تروریست خوب»، «فرزند پنجم»، «علف‌ها آواز می‌خوانند»، «رهنمودهایی برای دوزخ»، «چال مورچه» و «دری كه می‌خواند» از جمله آثاری است كه مترجمان مختلف آن‌ها را به فارسی ترجمه كرده‌اند.

سهیل سُمی، مترجم، دوریس لسینگ را یكی از برترین نویسندگان انگلیسی زبان می‌داند كه با نثری بدون جناس و همراه با ایهامی سر راست می‌نویسد و به معنی واقعی كلمه، «رمان‌نویسی داستان‌گو» است.
 
سُمی گفت: دو مورد در بیشتر نوشته‌های لسینگ، دست‌مایه كار او قرار گرفته‌اند؛ ابتدا تجربه‌هایی درباره حزب كمونیست كه مستقیم یا غیر مستقیم در آثارش نشان داده می‌شود و نكته دوم این‌كه وی از معدود زنان انگلیسی‌زبانی به شمار می‌آید واقعا نوشتن را بلد است!

این مترجم كه ترجمه اثری از لسینگ، با عنوان «اسیر خشكی» را به پایان رسانده، درباره این اثر گفت: رمان «اسیر خشكی»، داستان زندگی خانمی با گرایش‌های چپ است كه در كشوری آفریقایی، از وضعیت سیاسی اطرافش، سرخورده شده و در تمام داستان، روایت حول سرخوردگی‌های وی از واقعیت‌های مرتبط با كشورش، می‌چرخد.

سُمی، آثار  لسینگ را فاقد گرایش‌های فكری پیچیده دانست و افزود: لسینگ به طور مستقیم پیامی را به مخاطب ارایه نمی‌كند؛ زیرا چنین شیوه‌ای كار نویسندگان ضعیف است. در واقع نثر او به گونه‌ای نیست كه از طریق دانای كل، همه مضامین را برای مخاطب روشن كند، بلكه او مفاهیم مورد نظر خویش را در كنش‌های متقابل شخصیت‌ها و عناصر داستانی به خواننده اثرش تقدیم می‌كند.

لسینگ معتقد است افكار، عقاید و زندگی هر نویسنده‌ای به خوبی در آثارش نمایان است و همین امر، لزوم تجسس در زندگی یك نویسنده را از بین می‌برد.

مژده دقیقی، مترجمی كه اثری كوتاه به نام «زندان‌هایی كه برای زندگی انتخاب می‌كنیم» را از لسینگ ترجمه كرده، معتقد است برای دریافت سبك نگارشی لسینگ، باید به زندگی پر فراز و نشیب او توجه كنیم. 

وی در این‌باره افزود: شاید نقطه قابل توجه درباره لسینگ این باشد كه شرایط زندگی وی تغییرات زیادی داشته و همین امر در آثار وی به خوبی مشخص است. او نوشته‌های متنوعی دارد و با تجربه كردن گونه‌های مختلف، به اعتدالی در نویسندگی‌اش دست یافته؛ از همین رو است كه مخاطبان آثارش، ممكن است برخی آثار او را بپسندند و از دیگر نوشته‌هایش لذت نبرند.

دوریس لسینگ در ایران به دنیا آمد، در شش سالگی به زیمباوه رفت و بیشتر دوران بزرگسالی خود را در لندن سپری كرد. او بیش از 40 كتاب داستانی و غیر داستانی نوشته كه در میان آن‌ها، علاوه بر رمان‌هایش، دو جلد زندگی‌‌نامه و داستان‌هایی علمی تخیلی هم به چشم می‌خورد.

بسیاری از منتقدان بر این باورند كه برترین اثر این نویسنده، داستانی است با عنوان «دفتریادداشت طلایی»، كه در سال 1962 میلادی منتشر شد.

علی‌اصغر بهرامی نیز یكی از مترجمان مطرح ایرانی است كه یكی دیگر از آثار لسینگ را به فارسی ترجمه كرده است. وی مهمترین ویژگی لسینگ را «زنانه نوشتن» او می‌داند.

بهرامی افزود: این ویژگی، بیش از همه در كتاب «دفتر یادداشت طلایی» او دیده می‌شود. او در كنار توجه به این موضوع، همواره داستان‌هایش را حول محور مسایل اجتماعی به پیش می‌برد و البته نوشتن از حزب كمونیست را فراموش نمی‌كند.

به گفته بهرامی، «رهنمودهایی برای نزول در دوزخ» كه با ترجمه او در ایران منتشر شده است، داستان زمین و انسان‌ها است؛ در این داستان، آنقدر در زمین خرابكاری شده كه نظم منظومه شمسی را به هم ریخته است!

مترجم كتاب «رهنمودهایی برای نزول در دوزخ»، نثر این نویسنده را در آثار گوناگونش، متنوع دانست و افزود: حتی در رمانی كه من ترجمه كردم هم می‌توان این ویژگی را مشاهده كرد. در دو بخش مختلف این كتاب، لسینگ دو سبک را به كار می‌گیرد. در قسمت اول، وی با جریان سیال ذهنش، داستان‌هایی پیچیده را روایت می‌كند و در بخش دوم نامه‌هایی را آورده كه دیگر پیچیدگی‌های قسمت اول را ندارد.

لسینگ نخستین رمانش را با عنوان «علف‌ها آواز می‌خوانند» در سال 1950 منتشر كرد و رمان «آلفرد و امیلی»، آخرین اثر منتشر شده او محسوب می‌شود. این نویسنده انگلیسی در بیست و دوم اكتبر 1919 میلادی متولد شده و امروز سالروز نود و دومین تولدش را جشن می‌گیرد.