خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) ـ يدالله جنتي، نويسنده و محقق حوزه دين و انديشه: در روايات بسياري از جمله در منابع اهل سنت آمده است مسلمانان بايد رسول خدا(ص) را از همه مردم حتي از پدر و مادر خويش بيشتر دوست بدارند. (كنزالعمال جلد 1 صفحه 37)
در روايت ديگري مي‌خوانيم كه «مسلمانان بايد عترت رسول‌الله(ص) را بيشتر از عزيزان خود دوست بدارند. (علل الشرايع. شيخ صدوق جلد 1 صفحه 140)
همچنين در نقل به مضمون از بيست و هفتمين جلد كتاب «بحارالانوار» در صفحه 55 آن آمده است؛ «يكي از شرايط مسلماني دوست داشتن پيامبر(ص) و خاندان مطهر اوست و شرط دوستي با خاندان محمد(ص) و آل طاهرينش در اين است كه دشمنان آنان را نيز دشمن بداري.»
بنابراين عزاداري در ايام حزن اهل‌بيت(ع) نوعي تولي و تبري است، پس از نظر عقلي و شرعي در ايام عزاداري اهل‌بيت(ع) بايد محزون و غمگين بود و آن را به نوعي اظهار كرد.
حكمت و آثار عزاداري شناخت، رشد و شكوفايي است، شناخت اين‌كه امام حسين(ع) سنبل ستم‌ستيزي، درفش دادخواهي و رايت آزادي و رهايي است. شناخت اين كه حضرت زينب(س) و امام سجاد(ع) و اهل‌بيت امام حسين(ع) كوه مقاومت و سرو صبوري و استواري‌اند و عاشورا بيداري جان‌هاي خفته‌اي است كه ظلم، تزوير و ريا را به جان خريده و كارهاي ظالمان و ستمگران را بر ستون‌هاي مظلوميت خويش استوار ساخته‌اند.
عاشورا يعني بيداري، برافراشتن رايت عدالت و آزادي، عاشورا يعني پايان بدعت و تحريف. عاشورا يعني حكومت صالحان بر زمين.
دوشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما