فرزاد ادیبی، طراح، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در پاسخ به این سوال که چه الزامی در انتشار مجموعه آثار هنرمندان هنرهای تجسمی در قالب کتاب وجود دارد، گفت: انتشار مجموعه آثار هنرمندان هنرهای تجسمی به صورت کتاب چند حسن دارد. یکی از حسن‌های این‌کار در این است که این کتاب‌ها می‌توانند برای دانشجویان و نوآموزان سرمشق باشند تا با ایده‌ها، تکنیکِ کاری و سبک و روش آن هنرمند در حوزه کاری‌اش آشنا شده و بتوانند به نوعی این آثار را مشق کنند. 

وی افزود: حسن دیگر انتشار این نوع از کتاب‌ها در این است که می‌تواند برای پژوهشگران تاریخ هنرهای تجسمی کمک شایانی باشد، چرا که ممکن است بسیاری از آثار هنرمندان به نحوی از دسترس خارج شود، اما با چاپ کتاب، آثار ثبت و ضبط شده و برای نگارش تاریخ جامع هنرهای تجسمی در دسترس پژوهشگران قرار می گیرند. 

ادیبی در ادامه با اشاره به این‌که انتشار کتاب‌های مجموعه آثار حتی برای دیگر هنرمندان پیشکسوت و نامدار هم مفید است، گفت: بسیاری از هنرمندان به هر دلیلی شاید نتوانند برای بازدید به نمایشگاه آثار هنرمندی دیگر  بروند یا اگر هم مراجعه کردند، امکان عکاسی از آثار شاید وجود نداشته باشد. بسیاری از هنرمندان لازم است که آثار همدیگر را ببینند تا از تکرار همان ایده و احیانا تکنیک، در کار خودشان پرهیز کنند. گاهی به دلیل هم‌عالمی و یا اشتراک فضای ذهنی، دو هنرمند، آثاری شبیه به هم خلق می کنند که شُبهه کپی کردن پیش می آید. 

ادیبی گفت: البته انتشار هر کتابی به اشتغال زایی کمک می کند ولی با همه این اوصاف، این کار بدی‌هایی هم دارد، چرا که بسیاری از هنرمندانی که آثارشان ناپخته است، دست به انتشار کتاب مي‌زنند و باعث گمراهی مخاطبان می‌شوند. 

ادیبی در ادامه با اشاره به این‌که در این حوزه، انتشار کتاب‌های ضعیف و کتابسازی‌های بسیاری اتفاق می‌افتد، گفت: در بسیاری از اوقات یک معلم هنرهای تجسمی ممکن است برای تشویق هنرجویانش، آثارشان را منتشر کند، این کار شایسته‌ای است، اما نباید سرمشق نوآموزان دیگر قرار گیرد. همچنین ممکن است بسیاری از سفارش دهنگان کارِ گرافیک به صرف این‌که یک طراح، کتابی از آثارش منتشر کرده برای طراحی جلد و نشانه به او رجوع کنند، اما ممکن است آن طراح، کاردان نباشد و فقط یک کتاب منتشر کرده باشد. 

ادیبی در ادامه با بیان این نکته که همه هنرمندان باید در زمينه انتشار کتاب مسوول باشند تا کتاب ضعیف چاپ نشود، گفت: به نظر من باید در حیطه ساختار، و نه مضمون ومحتوا، یک صافی متشکل از از فرهیختگان و صاحبنظران، برای انتشارات هنری به وجود بیاید تا در انتشار مجموعه آثار دقت لازم اعلام شود؛ البته این کار به معنای سانسور نیست. 

این طراح گرافیک و منتقد هنری در پاسخ به این سوال که انتشار مجموعه آثار باید توسط چه نهادی انجام شود، گفت: ناشران معتبر و متخصص باید این گونه کتاب‌ها را منتشر کنند. این کار مستلزم آن است که این ناشران برای انتخاب آثار از هیات مشاوره و داوری کمک بگیرند. امروزه انتشاراتی‌های بسیاری هستند که با دریافت پول از نویسنده، شاعر یا پدیدآورندگانِ تازه‌کار و ضعیف، بازار کتاب را انباشته از آثار ضعیف کرده‌اند. 

ادیبی همچنین درباره انتشار زندگینامه و کتاب خاطرات هنرمندان، گفت: با چاپ این‌گونه کتاب‌ها بسیار موافقم، چراکه برای دانشجویان و نوآموزان هنر بسیار آموزنده است تا بدانند، هنرمندی که عمری در حیطه هنر صرف کرده، با چه مشکلاتی روبه‌رو بوده و چه فضاهایی را اعم از سیاسی، هنری و اجتماعی تجربه کرده است.
 
وی درباره کتاب خاطرات خودش گفت: هنوز راه بسیاری است تا من به مرحله‌ای برسم که خاطراتم برای دیگران مفید باشد، اما ممکن است از جنبه معلمی در آینده‌ای دور تجاربم را برای دانشجویان منتشر کنم. 

ادیبی در انتها با اشاره به تازه‌ترین کتاب خود گفت: کتاب گزیده‌ای از آثارم تا چند وقت دیگر از سوي نشر نظر منتشر می‌شود. چند کتاب دیگر هم نیمه‌کاره مانده و زمانی‌که به مرحله اجرا رسیدند، معرفی‌شان خواهم کرد. 

فرزاد ادیبی فارغ‌التحصیل رشته گرافيک از دانشكده هنرهای زيبای دانشگاه تهران و عضو رسمی انجمن صنفی طراحان گرافيک ايران است. او تاکنون در دانشگاه‌های مختلفی تدریس کرده و همچنین نمایشگاه‌های بسیاری از آثار خود را برپا کرده است.

نوشتن نقدهای تخصصی در زمینه گرافیک و هنرهای تجسمی یکی دیگر از حوزه‌های کاری فرزاد ادیبی است.