به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از ویتنام نت، این مرکز مترجمان زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، چینی، روسی، آلمانی، ژاپنی و کره‌ای را دور هم جمع خواهد کرد تا ادبیات ویتنامی را به دنیا معرفی کنند. 

تین گفت: با وجود سرمایه‌گذاری‌های کشور برای پیشرفت‌ ادبی و هنری، این سرمایه‌ها بیشتر روی کارهای جدید، ادبیات کودکان و نقد ادبی متمرکز می‌شوند، چون ما منابع اقتصادی برای ترجمه ادبی در دسترس نداریم.
 
رییس انجمن که در سمینار روز گذشته این کشور در هانوی سخنرانی می‌کرد، در صحبت‌هایش به این موضوع اشاره کرد که اگر توجه بیشتری معطوف ترجمه آثار ادبی نشود ادبیات ویتنامی محدود می‌شود. او در قسمت پایانی سخنرانی‌اش گفت: انجمن سیاست جدیدی برای شیوه‌های جدید ترجمه به سران دولتی ارایه خواهد کرد.
 
این سمینار به این منظور ترتیب داده شده بود که پیشرفت‌های ترجمه در دهه گذشته را بررسی کند. شرکت کنندگان در این سمینار نویسندگان و مترجمان شناخته شده‌ای بودند که نقش مترجمان ادبی، قوانین و نیازمندی‌های ترجمه ادبی و خلاقیت در ترجمه را مورد بررسی قرار دادند. 

با استناد به کتابی به نام «مترجمان ادبیات ویتنامی» که سال 2002 توسط شورای مترجمان این انجمن و مرکز فرهنگ شرق-غرب چاپ شد، ویتنام حدود 300 مترجم برجسته دارد که در ترجمه‌های قرن چهاردم تا قرن بیستم شرکت داشته‌اند.
 
در طی چندسال اخیر، ادبیات ترجمه شده، که شامل ادبیات خارجی ترجمه شده به ویتنامی هم می‌شود، به تبادلات فرهنگی و ادغام بین‌المللی کمک کرده است. 

در این میان بهترین آثار ترجمه شده توسط انجمن با اهدای جوایزی تجلیل شدند و این جوایز به ترجمه کتاب‌هایی چون «فاوست» گوته توسط کوان چین (2002)، کتاب «زندگی پی» از نویسنده کانادایی یان مارتل که توسط ترین لو ترجمه شد (2005)، کتاب «آهنگ دل» از نویسنده آمریکایی متی استپانک که توسط هو ویت (2007) ترجمه شد، کتاب «نام من سرخ» نوشته اورهان پاموک ترجمه شده توسط ویم فونگ و هون کیم آن (2008) و کتاب «آهنگ فردا» نوشته کو اون اهل کره جنوبی که توسط لی دنگ هوان ترجمه شد (2011) تعلق گرفت. 

نگوین ون دن، رییس شورای مترجمان انجمن در این سمینار گفت: در سال‌های 2005، 8-2007 و 2010 انجمن فقط در دو رشته جوایز خود را اهدا کرد که یکی از آن‌ها شامل کارهای ترجمه شده می‌شد.
 
به گفته دن ترجمه‌های ادبی، شامل ترجمه کارهای کلاسیک و مدرن ادبی، به کتابخوانان ویتنامی کمک کرده تا از فرهنگ‌های دیگر اطلاعات بیشتری به دست آورند. اما به هرحال، کیفیت بعضی از ترجمه‌های کارهای دیگر به ویتنامی باعث بالا رفتن نگرانی‌ها شده و بحث‌های زیادی درباره کیفیت کارهای ترجمه شده و قوانین ترجمه انجام شده است.
 
دن می‌گوید مترجمان به صورت حرفه‌ای در دانشگاه‌ها تعلیم ندیده‌اند و برنامه‌ای تحصیلی برای مترجمان در حال تعلیم به وجود نیامده است. در همین حال بودجه‌هایی که برای ترجمه‌های ویتنامی- روسی اختصاص یافته هنوز هم کم هستند.
 
لی دوک‌من یک مترجم ویتنامی، می‌گوید که مترجمان قدیمی در حال حاضر بیش از 70 سال سن دارند و مترجمان باتجربه هم خیلی مشغول هستند و منابع محدودی در اختیار دارند. او می‌افزاید: مترجمان جوان تجربه بالایی در ترجمه کارهای ادبی ندارند.
 
مترجم دیگری به نام فام ونبا نیز اعتقاد دارد تعلیم دادن تیمی از مترجمان برای اجرای بعضی از پروژه‌ها ضروری است. او گفت همکاری با مرکزهای فرهنگی خارجی در ویتنام مانند مرکز فرهنگی روسیه، لو اسپیس فرانسه، انستیتو گوته و شورای بریتانیایی راهی است تا بتوان برای مترجمان بورسیه‌هایی کسب کرد که نه تنها توانایی‌های زبان خارجی آن‌ها را بالا ببرد بلکه دانش عمومی‌شان را نیز ارتقاء دهد.
 
وی به عنوان عضوی از این انجمن، تلاش کرد با دولت ارتباط برقرار کند تا بتواند بودجه‌های بیشتری را به کارهای ترجمه شده به ویتنامی اختصاص بدهد. 

در کنار همه این تلاش‌ها نماینده وب‌سایتی که برای حمایت از آثار ترجمه شده راه‌اندازی شده از این پیشنهاد حمایت و اعلام کرد این وب‌سایت در حال جمع‌آوری پول برای تامین جوایز بهترین مترجمان است.