به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست «آسيب‌شناسی آموزش همگانی هنر در ايران» صبح امروز، سه‌شنبه 17 بهمن، با سخنرانی محمدرضا مریدی، جامعه‌شناس و پژوهشگر مسایل اجتماعی هنر در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.  مریدی در این نشست به بیان یافته‌های پژوهشی خود در این زمینه پرداخت.

مریدی گفت: تاکنون آموزش آماتوری هنر در ایران به هیچ عنوان آسیب‌شناسی نشده است. امروزه بسیاری از هنرمندان نسبت به آموزش آماتوری دافعه دارند و این در صورتی است که هنرمندان آینده و مخاطبان حرفه‌ای هنر از دل همین هنرجویان آماتور بیرون آمده و دستاوردهای فرهنگی عظیمی برای جامعه ایران دارند. 

وی افزود: رشد آموزش آماتورها به هنر ایرانی کمک بسیاری خواهد کرد و اساسا نخستین پله هنر حرفه‌ای، آموزش آماتوری است. بسیاری بر این باورند که که از دل دانشگاه‌ها و نظام آکادمیک هنر، هنرمند بیرون نمی‌آید و این مساله چندان به نوع آموزش آکادمیک مربوط نیست.

مریدی در ادامه با بیان این نکته که آموزش همگانی هنر وامدار سنت آموزشی سوسیالیستی است، گفت: سرفصل‌های آموزش آکادمیک هنر و آموزش همگانی یا آماتوری تفاوت‌های بسیاری با هم دارند و این مساله‌ای است که در آموزشگاه‌های هنری ایران و فرهنگسراها و خانه فرهنگ محلات به هیچ عنوان جدی گرفته نمی‌شود. 

مریدی گفت: آموزش همگانی آموزشی است که در موسسات و انجمن‌های محلی، مانند خانه فرهنگ محلات شهرداری‌ها، ارایه می‌شود. نظام آموزشی این خانه‌های فرهنگ‌ باید مبتنی بر دموکراسی فرهنگی باشد و بگذاریم آماتورها نوع آموزش و شاخه هنری خود را خود انتخاب کنند، نه این‌که این آموزش‌ها بر آن‌‌ها تحمیل شود. 

استادیار دانشگاه هنر در ادامه با بیان این نکته که هدف اصلی آموزش دانشگاهی هنر، پرورش کارشناسان هنر است، گفت: انتظار بی‌جایی است که ما از دانشگاه‌ها، هنرمند واقعی بخواهیم. آموزش همگانی هنر کاملا آزاد است و در آموزشگاه‌ها انجام می‌شود. این نوع آموزش کاملا اختیاری و مبتنی بر سبک و نوع زندگی هنرجو است. بنابراین می‌توان امیدوار بود که از دل این آموزشگاه‌ها هنرمند واقعی بیرون بیاید. 

وی افزود: ما نیاز داریم که سرفصل‌های تازه‌ای مبتنی بر شرایط فرهنگی و نوع زندگی هنرجویان در آموزش همگانی هنر، بر اساس دموکراسی هنر تعریف شود. 

مریدی در ادامه با بیان این مساله که حرفه‌ای‌ترین مدرسان باید در آموزشگاه‌ها و خانه‌های فرهنگ محلات به تدریس هنر بپردازند، گفت: این مساله که آموزش همگانی هنر در ایران چندان موفقیت‌آمیز نیست، به مبهم بودن سرفصل‌های آموزشی برمی‌گردد. اتحادیه اروپا برای آموزش همگانی و آماتوری هنر یک نظام‌نامه با سرفصل‌های مشخص تهیه کرده است. 

وي گفت: بر اساس همین مساله مبهم بودن سرفصل‌های آموزشی ما کتاب‌های تخصصی آموزش برای این عده از هنرجویان نداریم و بر این اساس ما حتی نتوانستیم در این پژوهش به بررسی کتاب‌ها و منابع بپردازیم. باید این کتاب‌ها تالیف و انتشار یافته و در اختیار همه این هنرجویان و حتی مدرسان قرار گیرد. 

مریدی در ادامه به بیان ویژگی‌هایی که کتاب‌های تالیفی این حوزه باید داشته باشند، پرداخت و توضیح داد: این کتاب‌ها لازم است کوتاه و کوچک باشد. مولف در راستای تالیف این کتاب‌ها باید آموزش تخصصی همگانی و آماتوری و مقتضیات این نوع از کلاس‌ها را در نظر بگیرد. یعنی متوجه باشد که همه هنرجوها این کلاس‌ها را ادامه نمی‌دهند و تنها ممکن است سه ماه تابستان را در این کلاس‌ها بگذرانند. 

مریدی در پایان گفت: من سه دستاورد آموزش همگانی و آماتوری هنر را به عنوان نتیجه پژوهش بیان می‌کنم: 1) آماتورها به عنوان مخاطبان هنر، یعنی این آماتورها اگر آموزش صحیح ببینند، در ادامه طیف مهمی از مخاطبان هنر را تشکیل خواهند داد. 2) آموزش آماتورها به عنوان متقاضیان آینده آموزش دانشگاهی هنر و 3) آماتورها به عنوان هنرمندان آینده. لازم است در این‌جا بیان کنم که تاکنون هیچ پژوهشی در زمینه آموزش آماتوری هنر در ایران انجام نشده است و این پژوهش نخستین آن است. 

در این نشست همچنین سیده راضیه‌یاسینی، مدیر گروه مطالعات هنر و ادبیات پژوهشکده هنر و رسانه پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات گفت: پژوهش دکتر مریدی به دلیل کاربردی بودن اهمیت بسیای دارد. امیدوارم با استفاده از این پژوهش گرهی از مشکلات آموزش هنر در ایران باز شود.