این مدرس دانشگاه و از پژوهشگران حاضر در چهارمین کنگره ادبیات پایداری در باره موضوع مقاله‌ای که با عنوان «ادبیات بعد از جنگ» در کنگره ارایه کرده بود به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، گفت: در این مقاله به جستارگشایی در حوزه ادبیات دفاع مقدس پرداخته‌ام. 

سنگری افزود: ادبیاتی پس از سال‌های جنگ خلق شد که مقابل ادبیات دفاع مقدس موضع می‌گرفت. این گونه ادبیات در چندین مساله ریشه دارد و در صدد تخطئه کردن ادبیات دفاع مقدس و ارزش‌های آن بر پایه تاکید بر نقاط تاریک و بخش‌های دردناک جنگ بود. 

وی با بیان این‌که «لحظه‌های جنگ به صورت کلی صحنه‌های دردناکی مانند آوارگی، چشم‌انتظاری، زخم، شهادت، رنج‌های خانواده‌ها و مشکلاتی را که خانواده‌ها پس از جنگ دچار آن می‌شوند به همراه داشت» گفت: نویسندگانی که فقط بر این جنبه جنگ تکیه کرده‌اند می‌کوشند تا ارزش‌های دفاع مقدس را نادیده بگیرند. در حالی که می‌توان هر جنگ را به مجسمه‌ یونانی «ژانوس» تشبیه کرد که دو چهره زشت و زیبا دارد. هشت سال مقاومت ما جنبه‌های زیبایی داشت که ما این جنبه‌ها را حس کردیم و کشور‌مان را دربرابر تهاجم دشمن حفظ کردیم. با جانفشانی‌ مردم، ارزش‌های معنوی، ملی و حتی کرانه‌های جغرافیایی ما در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آسیبی ندید.

سنگری نویسندگانی که جنبه‌های زیبای دفاع مقدس را در آثارشان نادیده می‌گیرند، نویسندگانی دانست که آثارشان در زمره ادبیات ضد دفاع مقدس شناخته می‌شود و در پاسخ به این سوال که «ادبیات دفاع مقدس چه تفاوتی با ادبیات ضد جنگ دارد؟» توضیح داد: ادبیات دفاع مقدس، خود ادبیات ضد جنگ است. کشور ما جنگ طلب و جنگ‌افروز نبود و اساسا جنگ ستیزیم. ما برای صلح انقلاب کردیم اما به ما حمله شد و ما از خود دفاع کردیم. 

وی درباره دلایل موضع‌گیری برخی نویسندگان در برابر ادبیات دفاع مقدس گفت: در مقاله «ادبیات بعد از جنگ» عناصر ادبیات ضد دفاع مقدس را تحلیل کردم. یکی از این عناصر، مشکلات سیاسی است و نویسنده‌ای تصور می‌کند که با تایید کردن دفاع مقدس، مشکلات سیاسی را تایید کرده است. در حالی که دفاع مقدس را مردم و انقلاب اسلامی پدید آوردند. دومین عنصر این است که نویسندگان تحت تاثیر فضای ترجمه‌ای آثار حوزه جنگ هستند. نویسندگانی که مطالعه بسیاری در این حوزه دارند با توجه به این‌که مدام از صلح می‌خوانند، همین فضا را به آثارشان در حوزه دفاع مقدس هم منتقل می‌کنند. 

خالق کتاب «کرشمه‌های قلم» دیگر عنصر در این زمینه را منظر نویسندگانی دانست که با نگاهی جهانی آثاری را در حوزه دفاع مقدس خلق می‌کنند و افزود: آن‌ها گمان می‌کنند که اگر بخواهند اثری مطابق با پسند جهانی خلق کنند و به مخاطبان آن در سطح جهان بیفزایند، باید از منظر بی‌طرفانه به موضوع دفاع مقدس توجه کنند. گاهی هم برخی نویسندگان در رویارویی با ارزش‌های اعتقادی انقلاب قرار دارند. آن‌ها با ارزش‌های انقلاب بیگانه‌اند اما چون نمی‌توانند به‌ صورت مستقیم آن‌ها را هدف قرار دهند، دفاع مقدس را تخطئه می‌کنند. 

سنگری درباره چهارمین کنگره ادبیات پایداری گفت: با آن‌که فرصت کوتاهی در این کنگره حضور داشتم، می‌دانم که مقالات در سطح مناسبی ارایه می‌شوند و این کنگره چه از نظر‌گاه بار علمی و چه مخاطبان، ساختار و مدیریت از موفق‌ترین کنگره‌های اجرا شده در سطح کشور است. 

نویسنده کتاب «پیوند دو فرهنگ عاشورا و دفاع مقدس» در پایان ابراز امیدواری کرد برای انتشار مجلدات تازه مجموعه «نامه‌ پایداری» همکاری‌ها بیشتری انجام شود و افزود: این کتاب به عنوان یک تکیه‌گاه و مستند برای افرادی که کار تحقیق در زمینه ادبیات دفاع مقدس و ادبیات پایداری انجام می‌دهند محسوب می‌شود. همکاری همه نهادهای مرتبط در این زمینه و سرمایه‌گذاری آن‌ها برای انتشار به موقع «نامه پایداری» ارزشمند است. بسیاری از دانشجویان من در دوره کارشناسی ارشد یکی از منابع در زمینه ادبیات مقاومت را این اثر می‌دانند و باید از منتشر کنندگان آن قدردانی کرد. 

چهارمین کنگره ادبیات پایداری با قدردانی از 30 مقاله برتر و 34 داور که 248 مقاله را بررسی کردند، دهم اسفند به کار خود پایان داد. این کنگره از نهم اسفند‌ماه 1391 در شهر کرمان با همکاری مشترک دانشگاه شهید باهنر و بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس برگزار شد. مقالات ارایه شده به این کنگره در مجلد تازه کتابی با عنوان «نامه پایداری» ارایه خواهد شد.