مروری بر پارادایم اثبات‌گرایی
بنا بر هستی‌شناسی اثبات‌گرایی، جهان، دارای نظم و متشکل از رویدادهای قابل مشاهده مجزا و ذره‌ای است. این نظم را می‌توان به وسیله گزاره‌های کلی و وجود ارتباطات ثابت بین رویدادها نشان داد. تنها آنچه مشاهده‌پذیر بوده و قابل تجربه حسی باشد، واقعی بوده و لذا پرداختن به آنها ارزش علمی دارد. فعالیت انسانی به عنوان یک رفتار قابل مشاهده که در یک شرایط مادی و قابل مشاهده اتفاق می‌افتد، قابل درک است. از منظر این رهیافت، واقعیت اجتماعی یک رابطه علّی پیچیده بین وقایع است که به مثابه ترکیبی از روابط بین متغیرها توصیف می‌شود. علل رفتار انسانی، بیرون از انسان در نظر گرفته می‌شوند.
در معرفت‌شناسی اثبات‌گرایی، معرفت به وسیله تجربه حسی و از طریق تحلیل‌های مقایسه‌ای یا تجربی حاصل می‌شود و مفاهیم و گزاره‌های کلّی، شکل تلخیص یافته‌ای از مشاهدات خاص هستند. بین تجارب حسی و موضوعات تجربه شده و بین گزاره‌های مشاهده‌ای و گزاره‌های نظری تطابق برقرار است. قوانین علمی، همان نظم‌های تجربی هستند.
صفحات 192 و 193/ پارادایم‌های تحقیق در علوم انسانی/ دکتر نورمن بلیکی/ ترجمه دکتر سیدحمیدرضا حسنی، دکتر محمدتقی ایمان و دکتر سید مسعود ماجدی/ انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه/ چاپ اول/ سال 1391/ 382 صفحه/ 6700 تومان
چهارشنبه ۳۰ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما