آپوپتوز
آپوپتوز مرگ فیزیولوژیک سلول است که در شرایط طبیعی سبب حذف سلول‌های پیر، آسیب‌دیده، اضافی و مضر می‌شود و برای تکامل و هموستاز بافتی ضروری است. هرگونه اختلال در روند آپوپتوز منجر به بیماری می‌شود. ایجاد و رشد سلول‌های سرطانی و یا اختلالات خود ایمنی می‌تواند در نتیجه کاهش مرگ سلولی باشد و در برخی از بیماری‌ها افزایش کنترل نشده مرگ سلولی سبب ناهنجاری می‌شود.
آپوپتوز هنگامی آغاز می‌شود که فعالیت‌های سلولی با یک سری از فعالیت‌های آبشاری پیچیده مختل می‌شود. دپلاریزه شدن غشاء میتوکندری، کاهش بیان ژن Bcl2، فعال شدن کاسپازها، شکاف پروتئین‌های دخیل در ترمیم (Poly (ADP-ribose) Polymerase (PARP)) DNA تغییر مکان فسفاتیدیل سرین از غشاء داخلی سیتوپلاسم به سطح سلول، آزادسازی اندونکلئاز‌های مسئول تخریب DNA، جمع‌شدگی کروماتین به شکل اجسام هلالی شکل، کاهش در حجم سلول و افزایش خواص پراکندگی جانبی از جمله تغییرات در طی آپوپتوز می‌باشند. نکروز برخلاف آپوپتوز ناشی از برنامه‌ریزی خود سلول نیست و در نتیجه جراحت مثل جراحت ناشی از مواد سمی ناشی می‌شود. کاهش تمامیت و یکنواختی غشاء (lntegrity)، التهاب و کاهش تجزیه DNA از خصوصیات نکروز است.
صفحه 59/ اصول و روش‌های عملی فلوسایتومتری / دکتر مرضیه ابراهیمی، احسان جان‌زمین، فاضل صحرانشین سامانی، پردیس خسروانی/ انتشارات پژوهشگاه رویان/ چاپ اول/ سال1391/ 112 صفحه/ 11500 تومان
دوشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما