محمود لطفی‌نیا در گفت‌وگو باخبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اظهار کرد: خداوند در آیه هفتم سوره آل‌عمران می‌فرماید:«هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ» و  از زبان اوالالباب می‌فرماید: « رَبَّنَا لاَتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنک رَحْمَةً إِنَّک أَنتَ الْوَهَّابُ»  آیات بیانگر آن‌است که اگر می‌خواهیم میزان باورمندی ما نسبت به آیات قرآن حقیقت خارجی پیدا کند و برون‌داد آن منتهی به انس حقیقی با قرآن شود، باید هرگونه کژی را که در درون ما وجود دارد، بزداییم. پاک کردن قلب و جان از آلودگی‌های دنیایی راهی به سوی از زدودن این کژی‌هاست. 

این قاری بین‌المللی قرآن کریم ادامه داد: هر اندازه که آلودگی‌های دنیا اطراف ما را فرا گیرد، قلب و وجود ما از قرآن فاصله خواهد گرفت و هرچه از آلودگی‌ها دورتر شویم، باورمندی به قرآن بیشتر خواهد شد. آن‌گاه می‌توانیم زندگی موفقی داشته باشیم و آن زمان است که قرآن می‌تواند ما را به سوی زندگی موفق همراه با کمال هدایت کند.

لطفی‌نیا با بیان این‌که برخی باورمندی‌ها و رفتارهای اجتماعی ما مطابق با قرآن نیستند، گفت: مهجوریت قرآن در جامعه به این دلیل است که آلودگی‌های دنیایی ما را از قرآن دور کرده است و ریشه این آلودگی‌ها را می‌توان در التزام نداشتن ما به دستوراتی جست‌وجو کرد که از طریق قرآن و ائمه(ع) به ما رسیده‌اند.

وی با بیان این‌که همه رفتارهای یک مسلمان مومن باید بر مدار توحید بچرخد و این مدار توحید تنها در قرآن مشخص شده است، گفت: اگر اهل بیت(ع) در عمل به قرآن ملاک قرار می‌گیرند، به این دلیل است که در زندگی خود توحیدمحور بوده‌اند و قرآن را درک کرده‌ و از حقیقت قرآن دیگران را هم در قالب قول و عمل بهره‌مند ‌کرده‌اند.

لطفی‌نیا با بیان این‌که «برای درک قرآن باید تکلیف‌مدار باشیم، به این معنا که هر عملی که انجام می‌دهیم باید تاثیر مثبتی بر دین داشته باشد» گفت: هر فردی باید تکلیف خود را درباره خانواده و جامعه بشناسد و اگر گفتار و کردار او با اصول توحیدی مطابقت داشت، می‌توان ادعا کرد که رفتار او می‌تواند تاثیر مثبتی بر جامعه داشته باشد.

وی عنوان کرد: آن‌چه باعث شده جامعه از قرآن دور شود و قرآن مهجور واقع شود، پایبند نبودن ما نسبت به اجرای دستورات قرآن است.

لطفی‌نیا در پاسخ به این سوال که «انسان‌های قرآنی چگونه افرادی هستند و چگونه باید در جامعه الگو شوند؟» گفت: متاسفانه در جامعه برخی معتقدند که انسان‌های قرآنی افرادی منزوی، خشک و به دور از اجتماع‌اند که توانایی درک واقعیات اجتماعی را ندارند. زمانی که سلامت اجتماع در اثر آلودگی‌ها از جمله آلودگی‌های فرهنگی و همچنین عادات و رسوم نامانوس با مسایل دینی با خطر مواجه می‌شود، زمینه‌ای فراهم می‌شود تا کسانی که از آن‌ها باعنوان انسان‌های قرآنی یاد می‌شود، تا حدودی از اجتماع فاصله بگیرند اما نه به این معنا که این افراد از اجتماع به دورند، بلکه این افراد نیز در همین اجتماع زندگی می‌کنند و تلاش دارند باورهای قرآنی را در زندگی خود پیاده کنند اما متاسفانه اجتماع چنین شخصیت‌هایی را باور ندارد، زیرا ممکن است افرادی که به قرآن به طور واقعی عمل می‌کنند، از برخی  رفتارهای اجتماعی معمول فاصله بگیرند تا بتوانند بر عقاید خود استوار بمانند.

لطفی نیا از امام خمینی(ره) به عنوان شخصیت بارزی یاد کرد که زندگی بر مبنای قرآن داشت و افزود: امام خمینی(ره) شخصیتی قرآن‌محور و توحیدمحور بودند و این دو ویژگی هم در فکر و هم در عمل ایشان نمود حقیقی داشت.