کاکایی به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: سعی ما این است که تمام طیفهای موجود در صحنه ادبیات بدون در نظر گرفتن دیدگاه سیاسیشان، به ویژه پیشکسوتها که کمتر وارد این میدان شدهاند پایشان به این جشنواره باز شود. تقریباً جشنواره در بعضی از دورهها به سمت آماتوری شدن رفته بود و بخش رقابتی، همه بخشهای دیگر را تحت الشعاع قرار داده بود. سعی میکنیم پای بزرگان را به این جشنواره باز کنیم و در واقع آنها به جشنواره افتخار و حرمت دهند و شأن آن را بالا ببرند.
وی افزود: بی شک جشنواره شکوه و بزرگی خود را از این عزیزان میگیرد. اگر چنین امکانی فراهم و این اطمینان حاصل شود و مذاکرات صورت بگیرد، میتوانیم توقع و توجه پیشکسوتان را جلب کنیم و چنین امری قطعاً به نفع جشنواره تمام خواهد شد.
کاکایی تصریح کرد: نباید فقط نام چند شاعر برای نمایش دادن در جشنواره ذکر شود تا مردم و مخاطبان فکر کنند نمایش چند اسم دلیل باز بودن جشنواره شعر فجر است.
وی افزود: انتخاب من به عنوان دبیر هشتمین جشنواره شعر فجر انتخاب شاعران بود؛ تیمی که آنجا نشسته بودند به اتفاق مرا به عنوان دبیر جشنواره انتخاب کردند و من هم همکاریام را منوط کردهام به اینکه موانع پیش رو برداشته شود و انشاالله اتفاقی نیفتد که جشنواره محدود شود.علاوه بر این انتظار دارم دستور فرمایشی از بالا صادر نشود و این موانع کنار برود. اگر چنین شود، ما هم متقابلاً خواهیم توانست اعتماد کسانی را که طی سالهای اخیر دوری و انزوا را انتخاب کردهاند جلب کنیم و سر و شکل درستی به جشنواره شعر فجر ببخشیم.
شاعر مجموعه شعر «حبس سکوت» درباره تغییرات احتمالی در شورای سیاستگذاری جشنواره شعر فجر توضیح داد: این تغییرات را موکول کردهام به اینکه باز هم بنشینیم و با بچههای شاعر درباره ساز و کار برگزاری جشنواره مذاکره کنیم؛چراکه میخواهیم تحولی در این خصوص ایجاد شود. میخواهیم داوریها شفافتر شود و عملکرد سیستم داوری بخش رقابتی کمی شفافتر باشد. همچنین طیف داوران باید گستردهتر شوند.باید از تمام جریانهای موجود در شعر امروز ایران استفاده شود و از تلاش آنها قدرانی کرد. این افراد باید به تیمهای داوری دعوت شوند. باید تحول اساسی در اسمها ایجاد شود و مقداری از این نامهای تکراری فاصله بگیریم و اسامی جدید وارد جشنواره شوند و همه اینها منوط بر این است که ایجاد اعتماد کنیم.
این شاعر ادامه داد: نیت همه ما این است که فاصلههای بین طیفهای موجود ادبیات کشور برداشته شود. اندک اندک باید بنای استقلال جشنواره شعر فجر را بگذاریم تا این جشنواره مستقل شود. گرچه شورای سیاستگذاری در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل جلسه داده است اما امیدوارم در آینده این جشنواره به خود شعرا سپرده شود؛ یعنی خارج از ارشاد شعرا بتوانند این جشنواره را هدایت کنند و نهاد مستقلی باشد که مادرانه عمل کند و همه جریانهای موجود را دعوت کند و فاصلهها برداشته شود. به گمان مهمترین هدفی که پیش رویم است، اعتماد سازی درباره همه طیفهای موجود ادبیات، بدون در نظر گرفتن دیدگاههای سیاسیشان است.
این ترانهسرا یادآور شد: سیاست و ادبیات خیلی به هم نزدیکند و مرز بسیار باریکی دارند و بیش از سایر هنرها هم راجع به آنها حساسیت وجود دارد و این موضوع نباید برای ارزیابی آثار خوب که تولید میشوند، مانع به حساب بیاید. اثر درخشان و خلاقیت درخشان مورد احترام است. همچنین سعی میکنم در این مسیر حرکت کنم که در بخش رقابتی این اتفاق بیفتد. ضمن اینکه تلاش دارم داوری که از ابهامات و نکات مورد اعتراض جشنوارههای قبلی بود، شفاف شود. مکانیزمهایی برای شفاف شدن داوری دارم که چون فعلا ً به جزئیاتش اشراف ندارم و هنوز در حال مشاورهام نمیتوانم دقیقاً بگویم چیست. اما در آینده این مکانیزم را راه میاندازیم تا داوری شفاف شود.
شاعر «زنبیلی از ترانه» گفت: آن طور که در جلسه دیروز شنیدم، اراده قریب به اتفاق کسانی که در شورای سیاستگذاری فعلی هستند این است که جشنواره مستقل شود؛ یعنی از مدیریت دولتی خارج شود و حتی شورای سیاستگذاری هم برای شعر تصمیم نگیرد و یک نهاد متولی فراگیر ایجاد شود. اما آن نهاد متولی فراگیر فعلاً وجود ندارد. باید مؤسسات علمی را مثل دانشگاهها در گیر کنیم که پا وسط بگذارند یا اینکه شاعران تشکیلاتی ایجاد کنند که مورد وثوق باشد و بتوانند در آن جمع شوند و جشنواره وقار و شکوه پیدا کند. به هر حال در پی این هستیم که بشود این اتفاق را رقم زد.
عبدالجبار کاکایی متولد 15 شهریور 1342 در ایلام و فارغالتحصیل مقطع کارشناسی ارشد ادبیات فارسی است. نخستین اثر شعری کاکایی «آوازهای واپسین» نام دارد. همچنین «سالهای تاکنون»، «بررسی تطبیقی شعر پایداری ایران و جهان» و «زنبیلی از ترانه» از آثار منتشر شده این شاعر و ترانهسرا هستند. تازهترین اثر کاکایی با عنوان «حبس سکوت» امسال(1392) از سوی انتشارات فصل پنجم به چاپ رسید.
چهارشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۲ - ۱۵:۵۵
نظر شما