به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، آیت‌الله مجتبی تهرانی در سال ۱۳۱۶ هجری شمسی در تهران به دنیا آمد. پدر وی مرحوم آیت‌الله میرزا عبدالعلی تهرانی، از شاگردان مرحوم حاج‌شیخ عبدالکریم حائری یزدی بود که در دوران حکومت پهلوی اول، با همراهی و رفاقت مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی بزرگ، به اقامه نمازجماعت در مسجد جامع بازار تهران مشغول بود و در امر تربیت نفوس مستعد و راهنمایی سالکان اهتمام ویژه داشت.
آیت‌الله مجتبی تهرانی تحصیل در علوم دینی و اشتغال به علوم حوزوی را از دوران کودکی آغاز کرد و در امر تحصیل علوم، جدیت فوق‌العاده‌ای داشت. وی با هدایت و ارشاد پدرش برای چهار سال به مشهد مقدس مهاجرت کرد و در سایه الطاف حضرت علی‌بن موسی الرّضا(ع) مشغول به گذراندن سطح شد و از محضر استادان برجسته‌ای مانند ادیب نیشابوری بهره برد. وی سپس به قم مهاجرت کرد تا در حوزه علمیه حضور یابد و سطوح عالی دروس حوزوی را نیز به اتمام برساند. این عالم وارسته با جدیت و پشتکار بسیار، دروس سطح را به سرعت تمام کرد و در سنین نوجوانی به محضر علمی بزرگانی نظیر امام خمینی(ره)، مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی، آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی و مرحوم علامه طباطبایی راه یافت.
در بیان جدیت و پشتکار آیت‌الله مجتبی تهرانی همین نکته کافی است که به گفته خودش، در زمانی که مشغول به دروس سطح بود، دو مرتبه تمام وسائل‌الشیعه را مطالعه کرد تا برای شرکت در درس خارج آماده شود.
وی با نبوغ و پشتکاری که از خود نشان داد، در جوانی به درجه رفیع اجتهاد رسید و به‌زودی توانست در زمره نزدیکان حضرت امام(ره) قرار گیرد. مقبولیت علمی آیت‌الله مجتبی تهرانی نزد استاد خویش به‌اندازه‌ای بود که حضرت امام(ره) به طلبه خوشفکر و جوان خودشان اجازه دادند تا تقریرات درس بیع‌شان را جمع‌آوری و به صورت یک اثر مستقل منتشر کند.
آیت‌الله مجتبی تهرانی در همین زمان کتاب مکاسب محرّمه حضرت امام(ره) و همچنین دوجلد رسائل اصولی ایشان را تنظیم و منتشر کرد. پس از رحلت آیت‌الله العظمی بروجردی هدایت امت به دوش حضرت امام خمینی(ره) گذاشته شد. ایشان در این شرایط حاج‌آقا مجتبی تهرانی را مأمور جمع‌آوری فتاوا و تنظیم اولین نسخه از رساله عملیه و مناسک حج خویش کردند که در همان روزها به چاپ رسید و در دسترس مقّلدان قرارگرفت.
آیت‌الله مجتبی تهرانی برای انجام این کار مهم، با بهرهگیری از دست‌نوشته‌های متعدد استاد خویش، با ایشان هم‌بحث شد و رساله‌ای دقیق و علمی را آماده کرد که بعدها جزو دقیق‌ترین رساله‌های منسوب به امام خمینی(ره) شد. تمام این کارها زمانی اتفاق افتاد که هنوز کمتر از بیست و پنج سال از عمر آیت‌الله مجتبی تهرانی می‌گذشت. وی علاوه بر یادگیری فقه و اصول در محضر امام(ره) چندین سال نیز از مشرب اخلاقی و عرفانی آن عارف کامل و عالم ربانی سیراب شد و با دیدگاههای اجتماعی و سیاسی امام امت به‌خوبی آشنا شد.
سه سال پس از تبعید امام خمینی(ره) از کشور، آیت‌الله مجتبی تهرانی نیز به نجف رفت تا هم سیر معنوی خود را تکمیل کند و هم از تربیت استاد خویش بی‌بهره نماند اما این همراهی زیاد طول نکشید و حضرت امام(ره) به وی امر کردند که به ایران برگردد و در تهران حضور داشته باشند. بنابراین، وی سال ۱۳۴۹ به زادگاه خود بازگشت و به کارهای مهم و برزمین مانده مشغول شد.
آیت‌الله مجتبی تهرانی از زمان بازگشت به تهران تا پیروزی انقلاب شکوهمند انقلاب اسلامی، ضمن اقامه نمازجماعت در مسجد جامع بازار، تدریس سطوح عالی خود را در مدارس علمیه تهران آغاز کرد و تربیت و هدایت جوانان انقلابی را به‌دست گرفتند، از جلسات بسیار محرمانه با برخی انقلابیون فعال گرفته تا جلسات عمومی اخلاق که در برخی مقاطع زمانی به‌دلیل ممانعت حکومت تعطیل می‌شد. همچنین حضور در بازار تهران و هدایت و رهبری مردم کوچه و بازار، از مهم ترین فعالیت‌های وی پیش از انقلاب بود.
آیت‌الله مجتبی تهرانی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز ولایت و زعامت امام(ره) همچنان جلسات درس خارج ایشان مملو از طلاب سطوح عالی بود که برای انجام وظیفه به تهران آمده بودند و از فضای علمی قم فاصله داشتند. این جلسات آن‌قدر مفید و کم‌نظیر بود که بسیاری از فضلا را به خود جذب کرد.
آیت‌الله مجتبی تهرانی سرانجام 12 دی‌ماه سال 1391 دارفانی را وداع گفت.
سلوک عاشورایی در ده جلد، رسائل بندگی در دو جلد، اخلاق الهی در هفت بخش و چهارده جلد،كيش پارسايان، درآمدي بر سير و سلوك و شرحی کوتاه بر خطبه فدک از جمله کتابهایی است از دروس اخلاقی آيت‌الله مجتبي تهراني بارها تجدید چاپ شده است.
پنجشنبه ۱۲ دی ۱۳۹۲ - ۰۷:۳۰
نظر شما