قاضی‌زاده در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با بیان این مطلب گفت: در گام نخست پدر و مادر در خانواده باید بتوانند نقش خود را در علاقه‌مند کردن فرزندانشان به کتاب به درستی ایفا کنند و پس از آن مطبوعات و رسانه نقش رواج‌دهنده و شایع‌کننده بر این موضوع خواهند داشت.
وی در پاسخ به این سوال که چرا نقش خانواده اثرگذارتر از رسانه‌هاست، عنوان کرد: نمی‌توان همه وظایف درباره کتاب را به عهده رسانه‌ها گذاشت موضوعی که در سال‌های اخیر خیلی از آن غفلت کرده‌ایم این است که وقتی پدران و مادران ما در طول شبانه‌روز بخش عمده وقت خود را صرف نشستن جلوی تلویزیون سپری می‌کنند و کتاب برای آن‌ها جایگاهی ندارد نمی‌توان از بچه‌ها توقع داشت که به آن علاقه داشته باشند.
این استاد و نویسنده حوزه رسانه درباره راهکارهای تقویت نقش کتابخوانان در کشور توضیح داد: اگر بخواهیم در جامعه نقش کتاب و کتابخوانان را تقویت کنیم باید ابتدا بتوانیم اهل کتاب یعنی اندیشمندان، دانشمندان، شاعران و نویسندگان را در سطح جامعه تکریم کنیم.
وی یادآور شد: باید عملا به مردم جامعه نشان بدهیم انسان‌هایی که اهل کتاب هستند و مطالعه و پژوهش را در اولویت برنامه‌ها و کارهای خود قرار می‌دهند جایگاه بالاتری در جامعه دارند.
به گفته قاضی‌زاده، عده‌ای تصور می‌کنند با برگزاری نمایش و سمینار می‌توان جایگاه علم و دانش را ارتقا داد در حالی که این موضوع به تنهایی کافی نیست، در سطح جامعه باید شرایطی ایجاد شود که معلمان و استادان دانشگاهی از نظر مادی و معنوی از قشرهای برگزیده جامعه باشند.
مولف کتاب «گزارش‌نگاری» با انتقاد از وضعیت استادان و فعالان حوزه فرهنگی در کشور گفت: متاسفانه در کشور ما استادان و تولیدکنندگان فرهنگ ضعیف‌ترین و از یادرفته‌ترین طبقه‌های جامعه هستند و جوانان در مواجهه با این قشر و نگاهی به وضعیت آن‌ها از خود سوال می‌کنند که چرا باید به تحقیق و دانش روی بیاوریم، وقتی سرنوشت این افراد درخشان نیست، چگونه می‌توان به نوجوانان و جوانان گفت که راه آن‌ها را پیش بگیرند.
قاضی‌زاده در پاسخ به این سوال که راهکار برخورد با این موضوع چیست، عنوان کرد: معتقدم یکی از راه‌های ترویج فرهنگ و رفتار مثبت و ارزشمند در هر جامعه‌ای الگوسازی برای قشر جوان است، زمانی که استاد، محقق و نویسندگان ما اجاره‌نشین و مقروض هستند و نمی‌توانند حداقل‌های زندگی خود را تامین کنند چگونه می‌توان به نسل آینده گفت که این افراد را الگوی خود قرار دهید.
وی اظهار کرد: در این میان اگر همه زمینه‌ها ایجاد شد، یعنی بحث کتابخوانی در خانواد‌ه‌ها رونق گرفت و اهل کتاب سطح اجتماعی قابل قبولی پیدا کردند، پس از آن مطبوعات می‌توانند این روند را تقویت کنند.
قاضی‌زاده در بخش دیگر سخنان خود به مشکل عدم ترویج فرهنگ مطالعه در سطح جامعه اشاره کرد و گفت: سال‌های زیادی است که ما نقد منصفانه‌ای در حوزه کتاب نداریم و مردم فرق سره از ناسره، یا کتاب خوب از بد را نمی‌دانند، نقد بی‌طرفانه و جدی کتاب در کشور ما سال‌های زیادی است که از رونق افتاده است.
وی همچنین درباره نتیجه این کار در دراز مدت نیز به ایبنا، اظهار کرد: وقتی انبوهی از کتاب‌های مختلف هر روز از چاپخانه‌ها خارج و به ویترین کتابفروشی‌ها می‌رود و ناقدی برای تشخیص آثار خوب و بد وجود ندارد، مردم به سردرگمی دچار می‌شوند و نمی‌دانند که چه کتابی را باید خریداری کنند.
قاضی‌زاده با بیان این‌که در جهان غرب سرنوشت یک کتاب را منتقدان تعیین می‌کنند، ادامه داد: منتقدان غربی با استدلال و زمینه فکری درست و مناسب کتاب‌ها را نقد و آثار خوب و مناسب را به جامعه خود معرفی می‌کنند و یکی از مشکلات ما در حوزه کتاب و کتابخوانی این است که منتقد منصف و آگاه در جامعه نداریم.
به گفته این استاد حوزه رسانه، از سوی دیگر بسیاری از کتاب‌های خوبی که منتشر می‌شوند نیز به جامعه کتابخوان معرفی نمی‌شوند و باید ستون یا بخشی دایمی در روزنامه‌ها، مجلات و خبرگزاری‌ها برای معرفی آثار جدید پیش‌بینی شود تا عموم مردم به این آثار دسترسی داشته باشند و بتوانند بر اساس علایق خود کتاب‌هایشان را انتخاب کنند.
علی‌اکبر قاضی‌زاده، پژوهشگر حوزه رسانه و ارتباطات و روزنامه‌نگار متولد پانزدهم مرداد 1328 است. وی علاوه بر تالیف کتاب‌هایی مانند «گزارش‌نگاری»، «نوشتن برای رادیو» و «ویراستاری و مدیریت اخبار» ترجمه آثار روزنامه‌نگاری مانند «گزارشگری خوب»، «مهارت‌های نوشتن برای مطبوعات»، «روزنامه‌نگاری حرفه‌ای»، «اخلاق روزنامه‌نگاری»، «تجربه‌های ماندگار» و «گزارشگران برتر» را نیز در کارنامه فعالیت‌های خود ثبت کرده است. داوری بخش گزارش جشنواره‌های مطبوعات مختلف از جمله فعالیت‌های او به شمار می‌آید.
وی در پاسخ به این سوال که چرا نقش خانواده اثرگذارتر از رسانه‌هاست، عنوان کرد: نمی‌توان همه وظایف درباره کتاب را به عهده رسانه‌ها گذاشت موضوعی که در سال‌های اخیر خیلی از آن غفلت کرده‌ایم این است که وقتی پدران و مادران ما در طول شبانه‌روز بخش عمده وقت خود را صرف نشستن جلوی تلویزیون سپری می‌کنند و کتاب برای آن‌ها جایگاهی ندارد نمی‌توان از بچه‌ها توقع داشت که به آن علاقه داشته باشند.
این استاد و نویسنده حوزه رسانه درباره راهکارهای تقویت نقش کتابخوانان در کشور توضیح داد: اگر بخواهیم در جامعه نقش کتاب و کتابخوانان را تقویت کنیم باید ابتدا بتوانیم اهل کتاب یعنی اندیشمندان، دانشمندان، شاعران و نویسندگان را در سطح جامعه تکریم کنیم.
وی یادآور شد: باید عملا به مردم جامعه نشان بدهیم انسان‌هایی که اهل کتاب هستند و مطالعه و پژوهش را در اولویت برنامه‌ها و کارهای خود قرار می‌دهند جایگاه بالاتری در جامعه دارند.
به گفته قاضی‌زاده، عده‌ای تصور می‌کنند با برگزاری نمایش و سمینار می‌توان جایگاه علم و دانش را ارتقا داد در حالی که این موضوع به تنهایی کافی نیست، در سطح جامعه باید شرایطی ایجاد شود که معلمان و استادان دانشگاهی از نظر مادی و معنوی از قشرهای برگزیده جامعه باشند.
مولف کتاب «گزارش‌نگاری» با انتقاد از وضعیت استادان و فعالان حوزه فرهنگی در کشور گفت: متاسفانه در کشور ما استادان و تولیدکنندگان فرهنگ ضعیف‌ترین و از یادرفته‌ترین طبقه‌های جامعه هستند و جوانان در مواجهه با این قشر و نگاهی به وضعیت آن‌ها از خود سوال می‌کنند که چرا باید به تحقیق و دانش روی بیاوریم، وقتی سرنوشت این افراد درخشان نیست، چگونه می‌توان به نوجوانان و جوانان گفت که راه آن‌ها را پیش بگیرند.
قاضی‌زاده در پاسخ به این سوال که راهکار برخورد با این موضوع چیست، عنوان کرد: معتقدم یکی از راه‌های ترویج فرهنگ و رفتار مثبت و ارزشمند در هر جامعه‌ای الگوسازی برای قشر جوان است، زمانی که استاد، محقق و نویسندگان ما اجاره‌نشین و مقروض هستند و نمی‌توانند حداقل‌های زندگی خود را تامین کنند چگونه می‌توان به نسل آینده گفت که این افراد را الگوی خود قرار دهید.
وی اظهار کرد: در این میان اگر همه زمینه‌ها ایجاد شد، یعنی بحث کتابخوانی در خانواد‌ه‌ها رونق گرفت و اهل کتاب سطح اجتماعی قابل قبولی پیدا کردند، پس از آن مطبوعات می‌توانند این روند را تقویت کنند.
قاضی‌زاده در بخش دیگر سخنان خود به مشکل عدم ترویج فرهنگ مطالعه در سطح جامعه اشاره کرد و گفت: سال‌های زیادی است که ما نقد منصفانه‌ای در حوزه کتاب نداریم و مردم فرق سره از ناسره، یا کتاب خوب از بد را نمی‌دانند، نقد بی‌طرفانه و جدی کتاب در کشور ما سال‌های زیادی است که از رونق افتاده است.
وی همچنین درباره نتیجه این کار در دراز مدت نیز به ایبنا، اظهار کرد: وقتی انبوهی از کتاب‌های مختلف هر روز از چاپخانه‌ها خارج و به ویترین کتابفروشی‌ها می‌رود و ناقدی برای تشخیص آثار خوب و بد وجود ندارد، مردم به سردرگمی دچار می‌شوند و نمی‌دانند که چه کتابی را باید خریداری کنند.
قاضی‌زاده با بیان این‌که در جهان غرب سرنوشت یک کتاب را منتقدان تعیین می‌کنند، ادامه داد: منتقدان غربی با استدلال و زمینه فکری درست و مناسب کتاب‌ها را نقد و آثار خوب و مناسب را به جامعه خود معرفی می‌کنند و یکی از مشکلات ما در حوزه کتاب و کتابخوانی این است که منتقد منصف و آگاه در جامعه نداریم.
به گفته این استاد حوزه رسانه، از سوی دیگر بسیاری از کتاب‌های خوبی که منتشر می‌شوند نیز به جامعه کتابخوان معرفی نمی‌شوند و باید ستون یا بخشی دایمی در روزنامه‌ها، مجلات و خبرگزاری‌ها برای معرفی آثار جدید پیش‌بینی شود تا عموم مردم به این آثار دسترسی داشته باشند و بتوانند بر اساس علایق خود کتاب‌هایشان را انتخاب کنند.
علی‌اکبر قاضی‌زاده، پژوهشگر حوزه رسانه و ارتباطات و روزنامه‌نگار متولد پانزدهم مرداد 1328 است. وی علاوه بر تالیف کتاب‌هایی مانند «گزارش‌نگاری»، «نوشتن برای رادیو» و «ویراستاری و مدیریت اخبار» ترجمه آثار روزنامه‌نگاری مانند «گزارشگری خوب»، «مهارت‌های نوشتن برای مطبوعات»، «روزنامه‌نگاری حرفه‌ای»، «اخلاق روزنامه‌نگاری»، «تجربه‌های ماندگار» و «گزارشگران برتر» را نیز در کارنامه فعالیت‌های خود ثبت کرده است. داوری بخش گزارش جشنواره‌های مطبوعات مختلف از جمله فعالیت‌های او به شمار می‌آید.
نظر شما