جمشید آقازاده مهندسی، نویسنده مقالات برگزیده علمی در سطح بین‌المللی و عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره میزان و نحوه ارتباط صنعت و دانشگاه در کشور اظهار کرد: این ارتباط در کشور ما به‌صورت صوری و مجازی وجود دارد اما محوری و تعیین‌کننده نیست، چراکه متاسفانه اغلب طراحان و صنعتگران جامعه، متفکر نیستند.

لزوم واگذاری صنعت به بخش خصوصی
وی با بیان این‌که پیش از برقراری ارتباط میان صنعت و دانشگاه، باید پیش‌زمینه‌‌های آن، هم در بخش صنعت و هم در دانشگاه شکل گیرد، گفت: صنعت کشور ما، یک صنعت دولتی است بنابراین در آن رقابت و نوآوری وجود ندارد. از آن‌جا که مدیران صنعتی کشور ما، منسوبان دولتی هستند، لزوما از شایستگی و تخصص لازم برخوردار نیستند.

آقازاده ادامه داد: این‌گونه مدیران تنها به اندازه یک کار روزمره در طول روز در صنعت فعالیت می‌کنند و وقت می‌گذارند اما بخش خصوصی به دلایل مختلف (مانند دریافت وام از بانک، داشتن یک سلسله تعهدات و متحمل شدن هزینه‌های فراوان) تمامِ وقت و انرژی خود را صرف صنعت می‌کند.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: اگر صنعت کشور به بخش خصوصی واگذار شود، به‌تدریج در آن شایسته‌سالاری ترویج می‌یابد چراکه افراد متخصصی که با مغز و سرمایه خود کاری را آغاز کرده و آن‌را توسعه داده‌اند، بدون تردید موفق‌تر از دیگران عمل خواهند کرد.

عضو سابق هیات مدیره انجمن مهندسی متالوژی، ضمن ابراز تاسف از این‌که به‌جای ایجاد فناوری در کشور، صنعت سایر کشورها را با پول فروش نفت، وارد کشورمان می‌کنیم، گفت: صنعتی که از کشورهای غربی وارد ایران می‌شوند، هیچ‌گونه نیازی به دانشگاه‌های داخلی و تولیدات آن‌ها ندارند چون تمام نیازهای خود را از همان کشورهای صادرکننده تامین می‌کنند. 



تولیدات دانشگاهی، پاسخگوی نیاز جامعه نیستند
آقازاده مهندسی، با اشاره به معضلاتی که در دانشگاه‌ها در ارتباط با صنعت وجود دارد، اظهار کرد: مدرسان دانشگاه‌ها، فارغ‌التحصیلان (محصولات) سابق دانشگاه‌ها هستند و با این‌که اغلب در خارج از کشور تحصیل کرده‌اند اما متاسفانه تفکراتشان مدیریتی و اندیشمندانه نیست، به این معنا که اغلب تولیداتشان (کتاب، مقاله و نشریات آن‌ها) متناسب با نیاز جامعه نیست.

وی با بیان این‌که حدود 90 درصد مقاله‌های ISI هیچ‌گونه کاربردی در صنعت ندارند، گفت: متاسفانه در کشور (هم در بخش صنعت و هم در دانشگاه‌ها) مشکل ساختاری وجود دارد. این مشکل زمانی بیش از پیش نمود پیدا می‌کند که کشوری مانند ترکیه برای ورود هر محصول صنعتی به کشورش تاکید کرده تا آن محصول قبل از ورودش تاییدیه دانشگاه داشته باشد، اما در ایران این اتفاق نمی‌افتد، بنابراین هر محصولی با کیفیت بسیار پایین وارد کشور می‌شود و در نتیجه شاهد فناوری‌های نوین در کشور نخواهیم بود.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر ادامه داد: اگر در کشور ما نیز هر محصولی پیش از ورودش، تاییدیه دانشگاه داشته باشد، نه تنها مدرسان دانشگاه‌ها با محصولات صنعتی آشنا می‌شوند بلکه زمینه‌های ورود صنایع منطبق با نیازهای جامعه فراهم می‌شود.

کتاب‌ها با هدف حل مشکلات صنعت تالیف نمی‌شوند
آقازاده، در پاسخ به این سوال که «صنعت کشور چه اندازه از تولیدات دانشگاهی استفاده می‌کند؟» عنوان کرد: متاسفانه کاربرد تولیدات دانشگاهی در صنعت بسیار ناچیز است، چراکه از طرفی این تولیدات مطابق با نیاز صنعت کشور نیستند و از طرف دیگر صنعت کشور به علم مدرسان دانشگاه‌ها که اغلب در کتاب‌هایشان ارایه می‌کنند، نیازی ندارد.

وی در پایان توضیح داد: خوشبختانه مدرسان دانشگاه‌ها، کتاب‌های علمی خوبی در حوزه صنعت تولید می‌کنند، اما این کتاب‌ها از کارایی لازم برخوردار نیستند. بنابراین صنعت کشور از تولید و انتشار این‌گونه کتاب‌ها حمایت نمی‌کند. در کشور ما زمانی به مدرسان دانشگاه‌ها رتبه علمی ارایه می‌شود که مقاله ISI بنویسند، اما متاسفانه این مقاله‌ها ارتباط تنگاتنگ با مشکلات علم غرب دارند و هیچ‌گونه تطابقی با مشکلات علم روز ندارند و به‌همین دلیل همواره ارتباط میان صنعت و دانشگاه در کشور ما نتوانسته مشکل‌گشا باشد. امیدوارم مسوولان امر، نسبت به رفع این معضل تمهیداتی را بیندیشند.