به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اکتبر سال 1654 در یکی از شهرهای هلند کارخانه باروتی منفجر می شود و در اثر این انفجار همراه صدها کارگر این کارخانه، کارل فابریتیوس نقاش هلندی و یکی از شاگردان رامبرانت نیز کشته می شود. وی در شهر به عنوان نابغه نقاشی شناخته شده است و بعد از او آثارش به خصوص یکی از آنها که شاهکارش محسوب می شود، بدون تکلیف باقی می ماند.
این نقاشی رنگ و روغن تصویر یک پرنده سهره است که به دیواری زنجیر شده است. نقاشی های فابریتیوس و ذوق هنری آثارش برای نویسنده ای مثل تارت کافی است که ماجرایی مهیج از روی آن طرح کند و با استفاده از نقاشی قرن 17جوان هلندی موضوع اصلی یک داستان طولانی در زمان مدرن را رقم زند.
در حقیقت تارت که بعضی از منتقدین ادبی از او به عنوان چارلز دیکنز معاصر یاد کرده اند، قادر است با کمک گرفتن از جذابیت آثار نقاش هلندی به طور همزمان از خواننده دعوت کند همراه این آثار از این اثر هنری ساخته در ذهن بازدید کند، هنر قلمی که در سال 1992 با کتاب "تاریخ سری" شروع شد و به نظر می رسد در رمان سوم با 784 صفحه به اوج خود رسیده است.
تارت داستان نسل های گذشته و آینده را در کتابهای خود به خوبی روایت کرده و شبیه داستانهای چارلز دیکنز می تواند ماجرای زندگی اشخاص را از کودکی تا پیری بدون کلمات اضافی و صفحه پرکن تعریف کند. این کتاب نامش از پرنده نقاشی شده هنرمند دوران رنسانس هلند گرفته شده و تارت داستان خود را با مرگ ایگناتیوس نقاش هلندی شروع می کند که وقتی داستان زندگی نقاش جوان پایان می گیرد، تازه داستان نقاشی اش شروع می شود که در اثر انفجار موزه نیویورک،تابلوی نقاشی سهره توسط پسری 13ساله به نام تئو (تئودور) که همراه مادرش به موزه رفته بود دزدیده می شود. تئو در این انفجار مادرش را از دست می دهد و اتفاقاً به نصیحت مادرش این کار را می کند چون اعتقاد دارد حفظ این اثر هنری یک معجزه برای آنها محسوب می شود. در حین دزدیدن نقاشی پیرمردی در خرابه های بعد از انفجار موزه همراه یک انگشتری نگین دار آدرس عتیقه فروشی را به تئو می دهد و زندگی پسرک نوجوان را وارد مرحله جدید می کند،مرحله ای که با آرزو و اشتیاق به آینده با داشتن تابلوی که به طور شگفت انگیزی در انفجار سالم مانده شروع می شود ولی با ترس و خطر داشتن این اثر هنری، همراه می شود.
نیمه اول کتاب در سه شهر نیویورک، آمستردام و لاس وگاس آمریکا دقیقاً به سبک کتاب آرزوهای بزرگ چارلز دیکنز با داستانی مختلط از لایه های مختلف جامعه و قالبی عاشقانه نوشته شده است.
از دست دادن مادر تئو و خواننده را غمگین می کند اما در صفحات آخر آرزو و اشتیاق به زندگی موج می زند دقیقا مثل داستان دیکنز که در این کتاب البته مکانهای داستان تغییر یافته است، تئو با خانواده همکلاسی ثروتمندش زندگی کرده و بعد از چند ماه در لاس وگاس تنها همدم او زوزه های سگ خانگی اش است.
بعد از این او پسری به نام بوریس را ملاقات می کند که با وجود دوستی ظاهری، به یکی از دشمنان اصلی او تبدیل می شود. شخصیت تئو ترکیبی از آرزوهای بزرگ چارلز دیکنز و داستان های عامه پسند نویسنده های غربی سالهای معاصر است.
رمان به طور ماهرانه ای بیشتر از شخصیت های داستان، روی هنر تاکید می کند که برای همیشه زنده می ماند.
هرچند نسل ها از پی هم می آیند و می آورند ولی یک اثر هنری می تواند در تمام عصرها بماند و تاثیرگذار باشد.