به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، اکلی مجموعه‌ای از مقالات کوتاه و زندگینامه را کنار هم قرار داده که نه‌فقط تاریخچه زندگی خانوادگی خود را نشان می‌دهد، بلکه در چارچوبی گسترده‌تر لحظات و شخصیت‌های کلیدی در تاریخ علوم اجتماعی قرن بیستم را معرفی می‌کند.
اکلی به عنوان تنها فرزند تیموس، کارشناس افسانه‌ای سیاست اجتماعی و از پایه‌گذاران نظام رفاه اجتماعی، از عهده روایت این داستان به خوبی برآمده است و این شاید تعجب‌آور نباشد چراکه اکلی یک جامعه‌شناس برجسته بریتانیایی، نویسنده، استاد دانشگاه و یک فمینیست سرشناس است.
اکلی 17 کتاب غیرداستانی ازجمله آثار پیشگامانه در حوزه امور خانه و مادر بودن، و نیز 5 رمان در کارنامه نویسندگی خود دارد و اکنون در سن 70 سالگی می‌تواند ادعا کند دانش تاریخ‌های سیاسی، حرفهای و شخصی را در کنار هم دارد.
اکلی در کتاب خود تحسین آشکاری درباره نسل کارگران زن پیشرو و جامعه‌شناسان که اغلب در تاریخ رسمی از آن‌ها غفلت شده، بیان می‌کند.
تیموس نیز همواره رویکرد خاص خود را درمورد زنان کارگر زمانی که استاد دانشگاه علوم اقتصادی و سیاسی لندن از سال 1950 بود، داشت و به دلیل تأسیس دپارتمان بین‌المللی شناخته‌شده مورد تحسین قرار گرفت.
در قلب این کتاب داستان یک خانواده در دهه 1950 وجود دارد. اکلی دوران کودکی خود را کسالتبار می‌داند. پدر و مادر او افرادی بسیار عادی بودند و کار پدر و آسایش خانواده در اولویت قرار داشتند. «کی تیموس» مادر وفادار او نیز به سختی کار می‌کرد و حتی وقتی همسرش از دنیا رفت، سعی کرد با وجود بیماری سختی که داشت از شهرت او محافظت کند.
اکلی ناخشنودی مادر خود را بازندگی شاد و فعال بسیاری از پژوهشگران اجتماعی زن مقایسه می‌کند و می‌گوید در چنین خانواده‌ای بود بسیار زود متوجه شدم دلیل بودن بر روی کره خاکی تلاش برای رفاه عمومی است نه رفاه خصوصی.
تیموس وقتی «آن» جوان بود او را می‌ستود اما بعدها وقتی «آن» مستقل و یک فمینیست فعال شد، رابطه آن‌ها نیز تیره شد.
اکلی کاملاً آگاه است که در کتاب خود اقدام به تخریب یک قهرمان و لکه‌دار کردن یک نماد کرده است اما این‌ها را فدای آشکار شدن حقیقت می‌کند و می‌گوید: "انسان‌ها می‌میرند ولی قهرمانان و نمادها باقی می‌مانند.
«پدر و دختر» با توضیح نیروی تفکر یک متفکر خلاق که با زبانی جذاب و گیرا روایت‌شده، یک داستان خانوادگی است که همزمان بازتاب مسئله مردسالاری و هویت است.
درجایی اکلی این کتاب را «ناراحت‌کننده» دانسته و ازآنجاکه بیان صریح احساسات در آن کم اتفاق می‌افتد، وقتی احساسی بیان می‌شود بسیار تأثیرگذار است. اکلی می‌گوید حرفهای زیادی داشت که با پدر در میان بگذارد ولی وقتی او زنده بود همه فرصت‌ها را از دست داد چراکه او مردی نبود که از چنین بحث‌هایی استقبال کند و این چقدر مأیوس‌کننده است.
اما درنهایت اکلی نه یک زندگینامه بلکه یک پرتره چندوجهی از مردی را به تصویر کشیده که بی‌امان برای تحقق رفاه اجتماعی کار کرد و نیز دختر این مرد که راه پدر را ادامه داد اما به شیوه‌ای متفاوت.
اکلی به عنوان تنها فرزند تیموس، کارشناس افسانه‌ای سیاست اجتماعی و از پایه‌گذاران نظام رفاه اجتماعی، از عهده روایت این داستان به خوبی برآمده است و این شاید تعجب‌آور نباشد چراکه اکلی یک جامعه‌شناس برجسته بریتانیایی، نویسنده، استاد دانشگاه و یک فمینیست سرشناس است.
اکلی 17 کتاب غیرداستانی ازجمله آثار پیشگامانه در حوزه امور خانه و مادر بودن، و نیز 5 رمان در کارنامه نویسندگی خود دارد و اکنون در سن 70 سالگی می‌تواند ادعا کند دانش تاریخ‌های سیاسی، حرفهای و شخصی را در کنار هم دارد.
اکلی در کتاب خود تحسین آشکاری درباره نسل کارگران زن پیشرو و جامعه‌شناسان که اغلب در تاریخ رسمی از آن‌ها غفلت شده، بیان می‌کند.
تیموس نیز همواره رویکرد خاص خود را درمورد زنان کارگر زمانی که استاد دانشگاه علوم اقتصادی و سیاسی لندن از سال 1950 بود، داشت و به دلیل تأسیس دپارتمان بین‌المللی شناخته‌شده مورد تحسین قرار گرفت.
در قلب این کتاب داستان یک خانواده در دهه 1950 وجود دارد. اکلی دوران کودکی خود را کسالتبار می‌داند. پدر و مادر او افرادی بسیار عادی بودند و کار پدر و آسایش خانواده در اولویت قرار داشتند. «کی تیموس» مادر وفادار او نیز به سختی کار می‌کرد و حتی وقتی همسرش از دنیا رفت، سعی کرد با وجود بیماری سختی که داشت از شهرت او محافظت کند.
اکلی ناخشنودی مادر خود را بازندگی شاد و فعال بسیاری از پژوهشگران اجتماعی زن مقایسه می‌کند و می‌گوید در چنین خانواده‌ای بود بسیار زود متوجه شدم دلیل بودن بر روی کره خاکی تلاش برای رفاه عمومی است نه رفاه خصوصی.
تیموس وقتی «آن» جوان بود او را می‌ستود اما بعدها وقتی «آن» مستقل و یک فمینیست فعال شد، رابطه آن‌ها نیز تیره شد.
اکلی کاملاً آگاه است که در کتاب خود اقدام به تخریب یک قهرمان و لکه‌دار کردن یک نماد کرده است اما این‌ها را فدای آشکار شدن حقیقت می‌کند و می‌گوید: "انسان‌ها می‌میرند ولی قهرمانان و نمادها باقی می‌مانند.
«پدر و دختر» با توضیح نیروی تفکر یک متفکر خلاق که با زبانی جذاب و گیرا روایت‌شده، یک داستان خانوادگی است که همزمان بازتاب مسئله مردسالاری و هویت است.
درجایی اکلی این کتاب را «ناراحت‌کننده» دانسته و ازآنجاکه بیان صریح احساسات در آن کم اتفاق می‌افتد، وقتی احساسی بیان می‌شود بسیار تأثیرگذار است. اکلی می‌گوید حرفهای زیادی داشت که با پدر در میان بگذارد ولی وقتی او زنده بود همه فرصت‌ها را از دست داد چراکه او مردی نبود که از چنین بحث‌هایی استقبال کند و این چقدر مأیوس‌کننده است.
اما درنهایت اکلی نه یک زندگینامه بلکه یک پرتره چندوجهی از مردی را به تصویر کشیده که بی‌امان برای تحقق رفاه اجتماعی کار کرد و نیز دختر این مرد که راه پدر را ادامه داد اما به شیوه‌ای متفاوت.
نظر شما