به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در آستانه چهلمین روز درگذشت حدیث پژوه و قرآن پژوه معاصر ــ محمدباقر بهبودی ــ مراسم یادبود و گرامیداشتی با حضور جمعی از استادان دانشگاه، فضلا، شاگردان و خانواده او، عصر یکشنبه بیست و چهارم اسفند 1393) در تالار فردوسی «خانه اندیشمندان علوم انسانی» برگزار شد.

دکتر عباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامیدر این مراسم به بیان ویژگی‌های مختلف شخصیتی و علمی مرحوم بهبودی پرداخت و اظهار کرد: ایشان از جهات مختلف برای ما و کسانی که با حوزه علوم اسلامی درگیر بودند، جذابیت داشت. چندین دهه  ما بر سر سفره ایشان قرار داشتیم. جامعیت وی در حوزه های کاری تصحیح، ترجمه و تحقیق، مثال‌زدنی است. شاید از بین معاصرانمان، کمتر کسانی را سراغ داریم که در سه بعد با هم حرکت کرده و آثار قابل توجه، گسترده و ماندگار از خود برجای گذاشته باشند.
 
وی افزود: کسانی هستند که مصحح‌اند و ترجمه‌ای هم در حاشیه انجام داده‌اند. کسانی مترجم‌اند و در حاشیه تحقیق کرده‌اند. اما این که در سه حوزه آثاری ماندگار و گسترده از شخصی باقی مانده باشد، در دوران معاصر زیاد به چشم نمی خورد. ایشان در این سه حوزه با هم تلاش و کار کرده است.
 
صالحی در ادامه صحبت‌هایش به جامعیت دانشی مرحوم بهبودی اشاره کرد و گفت: افرادی هستند که در یک یا دوحوزه تبحر دارند اما مرحوم بهبودی در علوم قرآنی، تفسیر، حدیث، تاریخ و فقه با هم کار کرد و در هر پنج رشته آثار قابل توجهی داشت؛ این جامعیت یا ترکیب دانشی هم از خصایص ایشان است.
 
معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: نکته دیگر به پُرکاری استاد بهبودی باز می گردد. حجم کارهای ایشان زیاد است اما شخصیتش به گونه ای بود که در طی شش دهه، خادم علم بود و عمرش را برای علم و تعلیم گذاشت.
 
وی نوآوری در محتوا، روش و قالب را خصیصه دیگر مرحوم بهبودی دانست و توضیح داد: ایشان، هم نوآوری‌های محتواگرایانه دارد، هم نوآوری‌های روش‌گرایانه و هم نوآوری‌های قالب گرایانه. نوآوری برخی افراد شکلی، برخی محتوایی و برخی روشی است. اما ترکیب این نوآوری‌ها را در استاد بهبودی می‌توان دید.
 
صالحی عنوان کرد: نکته بعدی درباره حریت رأی ایشان است. مرحوم بهبودی عبد دلیل بود نه عبد مشهورات. این حریت رأی در آقای بهبودی کاملا محسوس و ملموس بود. ایشان از ابراز آرای خود واهمه‌ای نداشت و در درون، خودسانسوری نمی کرد. این موضوع مقدمه‌ای برای شکوفای دانش و علم است.
 
وی افزود: علاوه بر خصایص علمی، نکته های اخلاقی بسیاری هم در شخصیت ایشان وجود داشت. اخلاق علمی در روزگار ما از علم مهم‌تر است. خیلی‌ها عالم‌اند اما اخلاق علمی کمتر دارند. وی در دانش، بذول بود. ما هنگامی که در مجله «حوزه» آثار ایشان را منتشر می کردیم، راحتی مبادله علمی مرحوم بهبودی بسیار نمایان بود. او دست‌نوشته‌های خود را به‌سادگی در اختیارمان قرار می‌داد. این اخلاق که علم، ملک کسی نیست و مانند هوا باید در دسترس قرار بگیرد و اکسیژن انسان است، در وی تبلور داشت. او بی‌تکلف و راحت بود.
 
صالحی در پایان اظهار کرد: مرحوم بهبودی یکی از افتخارات خطه خراسان بود. آقایان بهبودی، عطاردی و حکیمی، در روزگاری ترکیب سه‌گانه‌ای در حوزه کتابشناسی، علم‌شناسی و دانش‌گستری بودند. خداوند استاد حکیمی را سلامت بدارد. روزگاری ما این آمادگی را اعلام کردیم که بین ایشان و ناقدان کتاب «معانی القرآن»، جلسه میزگرد انتقادی برگزار کنیم. ایشان از این جلسه استقبال کرد اما چند نفر از آن بزرگان حاضر نشدند در آن میزگرد و دیالوگ انتقادی حضور فکری پیدا کنند. امیدوارم آثار استاد بهبودی گسترش بیشتری پیدا کند.

اخبار تکمیلی این گزارش به زودی منتشر می شود.