خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، شهریار عدل متولد 14 بهمن 1322 بود. اجداد پدري او اهل تبريز بودند. سال­‌های دبستان و دبیرستان را در تهران گذراند و از پاييز 1338 شمسی (1959 ميلادى) ادامه تحصیلاتش را در فرانسه دنبال کرد. در مدرسه عالى علوم تاريخى در سوربن تحصيل كرد و همزمان در مدرسه موزه لوور، تاريخ عمومى هنر، باستان­شناسى مشرق زمين و تاريخ هنرهاى دوره اسلامى خواند و به مدرسه معمارى پاريس -بوزار- رفت. سپس به دوره دكتری پرداخت و برای رساله دکتری موضوع «فتوحات‏ همايون» را برگزید كه به تاريخ جنگ­‌هاى شاه عباس در سال 1007 ق در خراسان و فتح هرات مربوط است.

تحقیقات عدل با ورود و عضویت او در «مرکز ملّى تحقيقات علمى فرانسه» (CNRS) شکل حرفه‌ای‌تری به خود گرفت. او در این مرکز پژوهش‌­های خود را به ایران، افغانستان و آسیای میانه معطوف کرد و از عضو به مدير ممتاز تحقيقات ارتقا یافت. طی سال­‌ها، به رغم آن­که بسیاری از خارجی­‌های عضو «مرکز ملّى تحقيقات علمى فرانسه» ملیت فرانسوی اختیار می­کرده‌­اند، وی هیچ گاه ملیت خود را تغییر نداد و حتی تابعیت دوگانه نگرفت.

عدل همچنین عضو هیأت تحریریه مجله استوديا ايرانيكا بود که از آغاز دهة 70 میلادی در فرانسه منتشر می­‌شود و دیگر اعضای تحریریة آن دانشمندانی چون ژيلبرت لازار، پل برنار، ژان كالمار، يان ريشار و فيليپ ژينیو هستند که به خوبی معرّف سطح اعتبار این نشریه است.

شهریار عدل از اواخر دهة 70 میلادی رياست «كميتۀ بين‏‌المللى تدوين تاريخ تمدن­‌هاى آسياى ميانه» را در یونسکو بر عهده داشت که در چارچوب آن با حضور دانشمندانی از نقاط مختلف جهان، مجموعه‌­ای پرمایه و مفصل در این زمینه به زبان انگلیسی منتشر شد. در سال­‌های گذشته از سوی وزارت امور خارجه کشورمان دو جلد از این مجموعه به فارسی ترجمه و منتشر شده است.

تحقیقات تاریخی و تاریخ هنری شهریار عدل بیشتر در زمینه قرون میانۀ اسلامی و به­‌ویژه دوره­‌های صفوی و قاجار متمرکز بود. او سلسله‌ ­مقاله‏‌هايى مهمی دربارة آغاز نقاشى مكتب مغول در هندوستان و همچنین نقاشى و صورتگران دوره صفوي نگاشته است. همچنین جنبه‌­های تاریخی، هنری و فنّی مواد فرهنگی این دوره مورد علاقه او بود. کتاب «هنر و جامعه در جهان ایرانی» که به فارسی نیز ترجمه شده از جمله کوشش­‌های او در تدوین مقالاتی در این باره است.

تحقیقات میدانی باستان­شناسی دکتر عدل نیز بیشتر بر دوران اسلامی متمرکز بود. او پژوهش‌­ها و کاوش­‌های باستان­شناسی گسترده و دامنه‌­داری در زوزن خراسان، بسطام سمنان، ری، مسجد نُه گنبد بلخ و بم به انجام رسانیده یا در دست انجام داشت. نتایج این تحقیقات نیز به طور پیوسته در نشریات اروپا یا ایران منتشر شده است. کتاب «تهران، پایتخت دویست ساله» از دیگر تلاش­‌های او و همکار فرانسوی وی برنار اورکاد است که به مناسبت دویستمین سالگرد پایتخت شدن تهران در سال 1992 از سوی انجمن ایران­شناسی فرانسه در ایران منتشر شد.

از دیگر کارهای عدل ثبت نخستین آثار ایران در فهرست میراث جهانی است که مقارن با روزهای اول انقلاب و با هزینۀ شخصی وی انجام شد. چند ماه پس از وقوع انقلاب، در اردیبهشت سال 1358 او با سفر به مصر اقدام به پیگیری و ثبت میدان نقش جهان اصفهان، معبد چغازنبیل و تخت جمشید نمود. پس از آن به مدت 24 سال هیچ اثری از ایران در فهرست میراث جهانی ثبت نشد تا آن که بار دیگر در اواخر دهة 70 خورشیدی با پیگیری­‌های مدیریت وقت سازمان میراث فرهنگی، دوباره وی و جمعی از همکارانش اقدام به تهیه و تدوین پرونده‌­های ثبت جهانی کردند و مجموعه تخت سلیمان در این فهرست به ثبت رسید. با وقوع زلزله بم در دی ماه 1382 نیز عدل در بم حضور یافت و به مدت بیش از یک دهه تحقیقات گسترده­ای را درباره این منطقه غنی تاریخی پایه گذارد و ادامه داد.

از جمله کارهای ماندگار شهریار عدل یافتن فیلم­‌های زمان مظفرالدین شاه قاجار در فیلم­خانة کاخ گلستان و تلاش­‌هایی است که با همکاری نهادهای مسئول برای ترمیم و معرفی آن­ها در مرکز ملّی سینماتوگرافی فرانسه انجام داد. این اقدام پرتویی نو بر آغاز تاریخ سینمای ایران افکند. عدل به این کار بسنده نکرد و مقالات مهم و راهگشایی نیز درباره «آشنايي با سينما و نخستين گامها در فيلمبرداري و فيلمسازي در ايران» نوشت. او با اشرافی که به تاریخ و هنر دورة قاجار داشت مقالاتی کلیدی نیز دربارۀ تاریخ عکاسی نوشت و در کنار یحیی ذکاء و ایرج افشار از معدود صاحبظران در این زمینه به شمار می‌­آمد.

شهریار عدل به دریافت مدال فرهنگ جهانی یونسکو نیز نائل آمد. در سال 1388 خ (2009 م) کویچیرو ماتسورا، دبیر کل وقت یونسکو، طی مراسمی در حضور ایرینا بوکوا، دبیر کل منتخب و کنونی آن سازمان، مدال فرهنگ جهانی یونسکو موسوم به «پنج قاره» را در مقر یونسکو در پاریس در مقر یونسکو در پاریس به شهریار عدل اعطا کردند.

پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در گذشت این ایران‌شناس نامور ایرانی و باستان‌شناس پیشکسوت را به بازماندگان آن مرحوم، مردم ایران و دوستداران میراث فرهنگی صمیمانه تسلیت گفته و برای او که به حق یکی از افتخارات ایران زمین است علو درجات بارگاه الهی را طلب می‌کند.