«مثنوی معنوی» که خود مولانا آن را «صیقل روح» نام نهاد و دوستانش از آن با عنوان «قرآن فارسی» یاد میکردند، مجموعهای از تفسیرهای قرآن، احادیث نبوی و اطلاعات عمیق درباره ادیان است. این کتاب به تعبیری محک و ملاک ذوق ایرانیان نیز به شمار میآید.
مولوی فقط مبدع بعضی از مسائل نیست، بلکه کار عمدهاش تحلیل و تجزیه افکار و تجارب متقدمان و به دست آوردن نتایجی تازه از آنهاست، بنابراین تحقیق درباره مولوی برابر با پژوهش درباره بهترین دستاوردهای فلسفی و دینی اسلام است.
در کتاب «نمادها و نشانهها در اندیشه مولانا» که تحقیقی نمادشناختی از کتاب مثنوی است، مجموعه نمادهای به کار گرفته شده توسط مولانا در بیش از 300 مدخل شرح دادهشده و 884 کلیدواژه را شامل میشود.
همانگونه که راه یافتن به طریقت و سپس حقیقت جز از طریق توجه به شریعت میسر نیست، فهم حقایق الهی نیز جز از طریق تأمل در الفاظ و متون باقیمانده بسیار صعب است. مفاهیم دینی که تا حد زیادی معقول و مجردند، تا به صورت الفاظ و تمثیلهای قابل درک در نیابند فهم عموم با آنها ارتباط برقرار نمیکند.
در رویکرد به حقایق الهی از زاویه نگاه هنر دینی نیز نمادشناسی و نشانهشناسی اهمیت بسیار پیدا میکند. منابع ادبی دینی سرشار از معرفت ما از همین حیث و متناسب با نیاز جامعه هنری امروز باید استخراج، تحقیق و تحلیل شوند و کاربردی بیابند. در این راستا مولانا انتخاب اول است چرا که در میان عرفا کسی به قدرت مولانا در حوزه قصه و تمثیل پدید نیامده و دوم اینکه مولانا یکی از شاخصهای فرهنگ اسلامی ایرانی است.
چاپ سوم کتاب «فرهنگ نمادها و نشانهها در اندیشه مولانا» در 888 صفحه، جلد سخت و با قیمت 40 هزار تومان از سوی انتشارات سروش روانه کتابفروشیها شده است.
نظر شما