سه‌شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶ - ۰۹:۰۰
دغدغه پدر داستان انقلاب و توجه به ادبیات بومی

هادی حکیمیان، نویسنده «برج قحطی» اثر برگزیده شانزدهمین دوره جایزه شهید غنی‌پور، توجه به آموزش به‌عنوان وقت‌گیرترین و کم‌درآمدترین فعالیت نویسنده را از ویژگی‌های مهم پدر معنوی داستان انقلاب می‌داند.

خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)- هادی حکیمیان، نویسنده کتاب «برج قحطی»: مرحوم امیرحسین فردی از جمله معدود مدیرانی بود که به طبقه خود پشت نکرد. او که از روستایی در شهر اردبیل برخاسته بود، هیچ‌گاه در هیاهوی کلان شهر بی‌رحمی مثل تهران گم نشد؛ نخستین دیدار من با ایشان در سن بیست و چندسالگی‌ام بود و آنچه که به جذابیت‌های این نویسنده مردمی می‌افزود این بود که مسند مدیریت فاصله‌ای بین او و یک جوان شهرستانی ایجاد نمی‌کرد. در تمام مواردی که به او مراجعه کردم هیچ‌گاه با مانعی به نام منشی یا پاسخ ناامیدکننده «جلسه دارند» روبه‌رو نشدم.

امیرحسین فردی، رفتاری پدرانه با نویسندگان جوان و نوقلم داشت. خود من زمانی تصمیم گرفته بودم نوشتن را کنار بگذارم، حتی چهار و پنج سال بود که چیزی نمی‌نوشتم و به تهییج و تحریک آن مرد بزرگ بود که دوباره راغب شدم به نوشتن. عدالت در نگاه و برخورد جناب فردی به عینه دیده می‌شد، آنجا که در جشنواره‌های ادبی برخلاف برخی مدیران به همان اتوبوسی سوار می‌شد که بقیه مدعوین.

توجه به ادبیات بومی و نویسندگان دور از مرکز از‌ جمله دغدغه‌های ایشان بود. افتادگی، بی‌ادعایی، دوری کردن از هیاهو و جنجال‌های مطبوعاتی و نیز نجابت از خصایل مهم او بود. به گمانم نویسندگان امروز توجه به لایه‌های زیرین اجتماع، کمک به جوانان مستعد پایین‌شهر و پشت نکردن به سنت‌ها را باید از وی یاد بگیرند.

چیزی که امروز در بین نویسندگان بسیار کمرنگ شده بی‌توجهی به امر آموزش است. شاید بهترین نویسندگان امروز ما کسانی باشند که همواره سعی دارند کاری بهتر از سال قبل روانه بازار نشر کنند و در این میان امر آموزش چه می‌شود؟

مرحوم فردی در تمام عمر نویسندگی خود مشغول تربیت شاگردانی بود که امروزه خیلی از آن‌ها نویسندگانی مطرح یا مدیرانی توانمند در عرصه فرهنگ هستند. به گمان من وقت‌گیرترین و کم‌درآمدترین کار برای یک نویسنده همین پرداختن به امر آموزش افراد علاقه‌مند به نویسندگی است و صد البته وقت گذاشتن برای آن نیاز به درجه‌ای بالا از فروتنی و همین‌طور از خودگذشتگی دارد.

طبعا نویسنده مجبور است از یک سری آمال و آرزوهای خود در حوزه نوشتن چشم‌پوشی کند تا بتواند سلسله آموزش را همچنان در مرام خود استوار نگه دارد.

کاری که امیرحسین فردی به خوبی از عهده آن برآمد، مرد بزرگی که سال‌های سال «مسجد جوادالائمه» را محل کلاس‌های خود قرار داده بود. امید که نویسندگان ما در کنار امر نوشتن به مساله آموزش نیز توجه ویژه کنند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها