محمدرضا علیمردانی، صداپیشه، خواننده و بازیگر که تجربه صداپیشگی کتاب‌های صوتی هم در کارنامه هنری خود دارد در گفت‌وگو باخبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: «مناجات‌الغافلین» اولین کار کتاب صوتی من نیست و تجربه‌های دیگری هم داشته‌ام، ولی تعداد آن زیاد نیست و شاید به تعداد انگشت‌های یک دست برسد. این تجربه‌ها همه کار طنز نیست و کار کتاب جدی مثل رمان که تبدیل به قصه شده را هم در کارنامه خود دارم. مثلا رمان «پستچی همیشه دو بار زنگ می‌زند» از کتاب‌های گویایی است که ساحل کریمی آن را کارگردانی کرد؛ یک قصه دراماتیک بود که من در آنجا یک رل را بازی کردم. در این قصه مرحوم عرفانی، پرویز بهرام، نیما رئیسی، مجید آقاکریمیان و صداپیشه‌های خوب دیگری هم بودند که الان حضور ذهن ندارم و من هم افتخار داشتم در کنار آن‌ها باشم.
 
علیمردانی در دلیل خود برای انتخاب و پذیرش یک کتاب صوتی عنوان کرد: در آثار دراماتیک، به تبع نقشی که به من پیشنهاد می‌شود، می‌تواند محرکی برای انتخابم باشد. یعنی اگر ببینم نقش پیشنهاد شده ویژگی‌هایی دارد که می‌توانم چیز جدیدی را تجربه کنم، حتما آن را می‌پذیرم. در آثاری مثل کتاب «مناجات‌الغافلین» محمدمهدی رسولی، خلاقانه بودن، متفاوت بودن و اینکه زاویه دید جدیدی را ایجاد کرده و غیر مستقیم با یک کمدی خاص، به همه ما تلنگر می‌زند که مدل غافل بودن خودمان را مکاشفه کنیم؛ طبیعتا تحریک می‌کند که آدم بخواهد این افتخار را از دست ندهد و در چنین اثری حضور داشته باشد.
 
صداپیشه انیمیشن طنز «دیرین دیرین» درباره آینده کتاب‌های صوتی و گویا و لزوم پرداختن به آن‌ها بیان کرد: من پیشگو نیستم و نمی‌توانم پیش‌بینی برای آینده داشته باشم، اما خیلی مایلم که کتاب صوتی زیاد شود. من کاری به این ندارم که همه می‌گویند وضعیت مطالعه و کتاب‌خوانی در  کشور بد است. البته درست هم می‌گویند که سرانه مطالعه ما پایین است و افراد زیاد مطالعه ندارند؛ ولی اول باید دلایل آن بررسی شود و بعد قضاوت شود. چون شاید فشارها اجازه نمی‌دهد که مردم مطالعه کنند، شاید مطالعه را شعار می‌دانند، یا مزه آن را نچشیده‌اند یا شاید اثر آن را درک نکرده‌اند. به هر حال نمی‌توان همین‌طوری قضاوت کرد و باید آسیب‌شناسی شود. ولی می‌دانم که پدیده کتاب صوتی کمک موثر و بزرگی در این زمینه است. چون افراد اگر فرصت مطالعه ندارند و نمی‌توانند وقتی برای مطالعه بگذارند، لااقل هنگام رانندگی می‌توانند کتاب را بشنوند. یا در زمان‌ها و جاهای دیگری که کتاب در اختیار ندارند، یا مجبورند به سکوت بگذرانند، نور کم است، یا به هر دلیل دیگری امکان مطالعه کتاب ندارند، می‌توانند با هدفون یک کتاب صوتی را بشنوند. خود من دوستی دارم که همیشه در سفرها از کتاب صوتی بهره می‌برد، بنابراین بدون اینکه کتاب خوانده باشد، یک عالمه کتاب صوتی، رمان، نمایشنامه، فیلمنامه و قصه‌های جذاب و خلاقانه را مطالعه صوتی کرده است. تا پیش از این مطالعه این‌طور تعریف می‌شد که باید کلمات را دید و خواند، حالا می‌گوییم می‌توان شنید و خواند.
 
علیمردانی موزیک یا صداگذاری مناسب و خوب را در موفقیت یک کتاب صوتی خیلی موثر دانست و افزود: موزیک حظ گوش است؛ وقتی می‌گوییم کتاب صوتی، یعنی باید شنیده شود و چیزی که  شنیده می‌شود، هر چه حظ آن بیشتر شود، جذاب‌تر می‌شود و مخاطب متمایل می‌شود که چند بار آن را گوش کند. مطمئنا وقتی کاری به موزیک مزین‌ می‌شود، جذاب‌تر و شنیدنی‌تر می‌شود و طبیعتا شما هم می‌خواهید که باز آن حال خوب موزیکالیته را درک کنید، آن را بچشید و دوباره تداعی شود. بنابراین استفاده از موزیک، آن هم موزیک خوب، حتما در موفقیت و دیده شدن یک کتاب صوتی موثر است.