مجموعه کتاب «زمان و حکایت» با همکاری انجمن ایرانی تاریخ در سرای اهل قلم موسسه خانه کتاب برگزار میشود.
کتاب نخست به «پیرنگ و حکایت تاریخی»، کتاب دوم «پیکربندی زمان در حکایت داستانی» و کتاب سوم «زمان نقل شده» نام دارد.
در این نشست محمود بهفروزی، مهشید نونهالی، محمد راغب و حمیدرضا شعیری حضور دارند و درباره این کتاب سخن میگویند.
پل ریکور یکی از برجستهترین فیلسوفان هرمنوتیک دوران معاصر است. زمان و حکایت، مشتمل بر سه کتاب مستقل، اثر محوری اوست. دلمشغولی اساسی، در تمامی آثار این اندیشمند برجسته، فهم هستی از دریچهای تازه یعنی از دریچه تأویل متن است. بدینروی در زمان و حکایت، نگاه فلسفی به نقاط تلاقی ادبیات و فلسفه، تحلیل امکانات و ظرفیتهای حکایت از رهگذر تأمل در مقولههای زمان، و کاوش در باب نوآوری معناشناختی به مدد استعاره شاکلههای اساسی این اثر بزرگ است. در طول این مباحثه رشتههای بسیاری مطرح میشود، از جمله پدیدهشناسی زمان، تاریخنگاری و نظریهی حکایت داستانی.
در زمان و حکایت نخست با نام «پیرنگ و حکایت تاریخی» ریکور با ارائه دو مقدمه مستقل، یکی نظریه زمان قدیس آوگوستینوس و دیگری نظریه پیرنگ ارسطو، مدافع این نظریه است که حکایت شامل سه بُعد تقلیدی است در ارتباط با زمان زیسته، زمان خاص پیرنگ و زمان خوانش. زمانمندی تجربه بشری و حکایتشدن این زمان منجر به تلاقی شیوه تاریخی و شیوهی داستانیِ حکایت میشود. این چهارچوب کلی در این کتاب برمبنای حکایت تاریخی مطرح شده است.
در زمان و حکایت دوم با نام «پیکربندی زمان در حکایت داستانی»، نظریه راویانگی که در بخش اول کتاب یک مطرح شده است این بار نه در عرصه حکایت تاریخی که در عرصه حکایت تخیلی مطرح میشود و موضوع اصلی این کتاب تجزیه و تحلیل پیکربندی زمان در حکایت تخیلی و از طریق آن است.
در زمان و حکایت سوم با نام «زمان نقل شده»، تلاش نویسنده اثبات این نکته است که پدیدهشناسی، پس از طی راهی دراز از قدیس آوگوستینوس تا هایدگر، برخلاف جامعهشناسی، ناگزیر به معضلآمیزی زمان منتهی میشود. قسمت دوم نشان میدهد که بوطیقای حکایت چگونه، با استفاده از امکانات متقاطع تاریخ و داستان تخیلی، از راه خوانش به بنبستهای اندیشه پاسخ میدهد.
سرای اهل قلم در خیابان انقلاب، خیابان فلسطین جنوبی، کوچه خواجه نصیر، پلاک 2 واقع شده است.
نظر شما