به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، با حضور کیهان خانجانی، نویسنده مجموعه داستان «یحیای زاینده‌رود» و «بند محکومین»، حسین ورجانی و علیرضا شهبازی نویسنده و منتقد ادبی، آثار این نویسنده در کافه معاصر قم نقد و بررسی شد.
 
در ابتدای این نشست کیهان خانجانی با اشاره به روند تولید و چاپ مجموعه داستان «یحیای زاینده رود»، گفت: این داستان‌ها 14 سال در دست و بال من می‎چرخیدند و کم و زیاد و تصحیح می‎شدند. دلیلش هم فقط این بود که مجوز نمی‎گرفتند. از سوی چهار ناشر مجوز نگرفتند و در نهایت این مهم رخ داد و مجوز گرفت.
 
وی اضافه کرد: این مجموعه 15 داستان بود که 8 داستانش حذف شد و 7 داستان مجوز گرفت و کتاب به چاپ رسید، اما این هفت داستان، کاستی نداشته‌اند، چرا که معتقد بودم حتی اگر قرار است گزاره‎ای در داستان تکان بخورد، کل داستان باید برداشته شود.
 
در ادامه، حسین ورجانی نویسنده و منتقد ادبی، وجود اسطوره، استعاره و تعلیق را از عناصر مهم داستان‌های کیهان خانجانی از جمله مجموعه داستان «یحیای زاینده رود» و همینچن «بند محکومین» عنوان کرد و گفت: اسطوره به مفهوم بارتی آن، یعنی اسطوره‌های زمان حال در داستان‌های کیهان خانجانی حضور دارند، هم اسطوره وجود دارد و هم ضداسطوره.
 
این مدرس داستان‌نویسی استعاره و وجه استعاری داستان‎ها را نقطه قوت آن‌ها دانست و افزود: وقتی داستان‎ها را می‎خوانید، احساس می‎کنید نویسنده حرف دیگری می‎زند؛ و هرکسی بنابر دانش و تجربه‎اش ممکن است لایه‎های زیرین متن را به دست بیاورد.
 
ورجانی به نگاه انتقادی نویسنده از زمانه خود در درون داستان اشاره کرد و یادآور شد: کیهان خانجانی در داستان‌هایش در قامت یک منتقد و معترضِ نرم و ملایم ظاهر می‌شود.
 
این منتقد ادبی تصریح کرد: تعلیقِ قوی داستان‎ها، هم‌زمان و هم‌مکان بودن ماجراهای مجموعه سبب شده است داستان‎ها خوانده شوند و لذتبخش باشند.
 
ورجانی در پایان گفت: رمان مدرن چهار ویژگی دارد: تعدد ماجراها، تعدد شخصیت‌ها، پلی فونیزم و بهره بردن از اندیشه فلسفی. رمان «بند محکومین» هر چهار ویژگی گفته شده را دارد، البته ممکن است بالانس لازم بین این چهار عنصر نباشد.
 
علیرضا شهبازی نویسنده و منتقد ادبی هم در بخش دیگری از این نشست گفت: در شروع داستان «بند محکومین» نویسنده خیلی خوب قلاب داستانی‌اش را می‌اندازد و خواننده را با خودش می‌برد.
 
وی اضافه کرد: وجه غالب کارکرد زبان در این داستان همان کارکرد هنری است که بر زبان راوی، شخصیت‌ها و گفت‌و‌گوها تاکید دارد و دلالت‌های ضمنی و معنایی متعددی دارد. این زبان داستانی به ضرب‌المثل‌های عوام که از کوره فرهنگ برآمده‌اند، ارجاع می‌دهد و درستی‌شان بارها و بارها تجربه شده است.
 
شهبازی به عنصر لحن در این رمان اشاره کرد و گفت: موضوع دیگری که این‌جا اتفاق می‌افتد، لحن شخصیت‌هاست. این لحن بازنمایی شده است و داستان در بازنمایی به واقعیت‌ها پهلو می‌زند. نویسنده کوشش می‌کند واقعیت محض را نشان بدهد.
 
این منتقد ادبی در پایان با اشاره به اینکه یک رابطه بینامتنی بین این داستان با کتاب منظوم «پاییز در حیاط کوچک زندان» نوشته مهدی اخوان ثالث وجود دارد، بهانه روایتِ رمان «بند محکومین» را رونمایی از بخش‌های تاریک جامعه دانست و گفت: بخش‌های تاریک و پنهان ساختار جامعه که هیچ وقت از آن حرفی زده نمی‌شود در این رمان به آن پرداخته شده است، به ویژه  آنچه در زندان رخ می‌دهد.