به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کزازی درباره جهانشناسی بیدل گفت: بیدل جهانشناسی خود را در سخن خود نریخته است؛ که اگر اینچنین می‌بود همتایان بسیار داشت. جهانشناسی بیدل برپایه سخن او به وجود آمده است او فرزانه ایست که از روزن زیبای شعر به دنیا می‌نگرد. ما با جهانشناسی سخن ور روبرو هستیم که در سرشت و ساختار هنرمند است.
وی افزود: جهان در چشم بیدل شعری است که در هر آن می‌توان تازه به تازه سرود. در میان شاعران نامی ایران تنها یک تن است که می‌تواند مانند بیدل شعر بگوید و آن شیخ شروان خاقانی است؛ اما داستان بیدل حتی در سنجش با خاقانی بسیار متفاوت است. بدین سبب است که او را پیر معنی نام نهاده‌اند.
این استاد دانشگاه گفت: اگر سخن‌سنجان و ادیبان و زیبایی‌شناسان گرد هم آیند و سروده‌های بیدل را از دید آفرینش‌های هنری و بن‌مایه‌های ادبی بکاوند و یافته‌هایشان را سامان بدهند، به گونه‌ای جهانشناسی شگرف خواهند رسید. پندارهای بیدل پراکنده نیست. خواستگاه هنرش، پندار است و نه اندیشه و سرشت هنر او پراکنده نیست. شعر بیدل گونه‌ای جهانشناسی هنری پدید می‌آورد. به‌راستی این پدیده که تنها در فرهنگ ایرانی می‌توانست به نمود بیاید، پدیده‌ایست که در جهان بی‌همانند است.
پنجشنبه ۱۶ آبان ۱۳۸۷ - ۱۱:۰۳
نظر شما