یکشنبه ۳۱ فروردین ۱۳۹۹ - ۰۰:۲۸
مارگارت آتوود: جامعه در قرنطینه امروز یک جامعه پادآرمانی نیست

نویسنده سرشناس کانادایی می‌گوید ممکن است که دولتمردان برنامه‌هایی ترتیب بدهند که خوشایند نباشد، اما این یک توتالیتاریسمِ حساب‌شده نیست.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین - مارگارت آتوود که پادآرمان‌شهرهایی نظیر «گیلد» تا تمدن فروپاشیده «اریکس و کریک» را خلق کرده می‌گوید دنیای درقرنطینه‌ی ما ممکن است جای ناخوشایند و ترسناکی باشد که دوست نداشته باشید در آن زندگی کنید، اما یک جامعه پادآرمانی نیست.
 
آتوود در گفت‌وگو با رادیو بی‌بی‌سی گفت: «یک پادآرمان‌شهر در حقیقت جامعه طراحی‌شده ناخوشایندی است که هیچ‌کس دلش نمی‌خواهد در آن زندگی کند. موقعیت‌ کنونی طراحی‌شده نیست. بنابراین ممکن است که مردم برنامه‌هایی ترتیب بدهند که خوشایند نباشد، اما این یک توتالیتاریسمِ حساب‌شده نیست. این یک برنامه طراحی‌شده عمدی نیست.»
 
نویسنده «سرگذشت ندیمه» گفت: «آنچه اکنون در حال روی دادن است یک بحران اضطراری است. بودن در وضعیت ناخوشایندی مثل بمباران که دیستوپیا نیست. مکانی ناخوشایند، ترسناک و نامطلوب است که نمی‌خواهید در آن باشید، اما از سوی دولت‌ و برای کنترل شما برنامه‌ریزی نشده است.»
 
آتوود نظریه‌های توطئه درباره گسترش ویروس کرونا به علت فناوری 5G را با عکس‌العمل‌های پس از شیوع طاعون در قرن ۱۴ مقایسه کرد. او گفت: «هنگامی که ترس و وحشت همه‌گیر می‌شود، مردم به دنبال چیزی هستند که آن را مقصر بدانند، چون اگر چیزی برای سرزنش کردن پیدا کنید، می‌توانید تهدیدها را از بین ببرید. درنتیجه در زمان همه‌گیری طاعون سیاه این افراد به این ترتیب بسیار سرزنش شدند: جذامی‌ها، چون از شهری به شهر دیگر می‌رفتند؛ کولی‌ها، چون سفر می‌کردند؛ یهودیان، به تمام دلایل همیشگی. و جادوگران، «درباره آن جادوگران می‌دانی که ویروس را همه‌جا پخش کرده‌اند؟» درنتیجه اگر می‌توانستید تمام این افراد را نابود کنید ممکن بود دچار طاعون نشوید. فکر می‌کنم همیشه میل به سوزاندن چیزی داریم.»
 
تئوری‌های توطئه پیرامون 5G باعث شد که دکل‌های تلفن مورد حمله قرار گرفته و آتش زده شوند. برنده دو جایزه بوکر گفت: «حداقل هنوز مردم را نسوزانده‌اند.»
 
آتوود همچنین از نحوه استفاده سیاستمداران از زبان جنگ برای توصیف رویکرد خود نسبت به این بیماری همه‌گیر انتقاد کرد و گفت: «اگر سیستم ایمنی بدن‌تان قوی باشد و احتمالا مراقبت‌های بهداشتی خوبی داشته باشید، می‌توان گفت خوش‌شانس هستید. اما اگر نتوانستید به بیمای فائق شوید به این معنی نیست که جنگنده نبودید. این به نوعی مقصر جلوه دادن قربانی است. نباید از این ادبیات استفاده کرد. این که جنگ نیست.»
 
او پیش‌بینی کرد که این بحران باعث می‌شود دنیا برای کارکنان سلامت و خدمات بهداشت جهانی ارزش بیشتری قائل شود. او گفت:‌ «در جنوب مرز شاهد نوعی آشفتگی هستیم. برخی ایالت‌ها پشتیبانی لازم را دریافت نمی‌کنند، برنامه‌ای ندارند و همه‌چیز در آنجا بسیار دشوار است. فراموش نکنید که این هشدارها را قبلا داشته‌ایم و حتا برای مقابله با بیماری‌های همه‌گیر برنامه‌هایی هم وجود داشته است. و بعد وقتی در این سال‌ها بیماری همه‌گیری وجود نداشت این برنامه‌ها درون قفسه‌ها قرار گرفتند و بسیاری از کشورها دیگر برایش آماده نبودند.»
 
آتوود که شریک زندگی‌اش، گریم گیبسون نویسنده در ماه سپتامبر درگذشت گفت: «زندگی از سپتامبر به بعد بسیار دشوار بوده اما برای تنها بودن تمرین می‌کنم. بله دشوار است، اما من تنها آدم کره زمین نیستم که این دشواری را تحمل می‌کنم.»
 

برچسب‌ها

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • دوست با مطالعه ۰۸:۴۳ - ۱۳۹۹/۰۳/۳۰
    چقدر میتوان از وجود نویسندگان سخندان خوشحال زیست پس اینکه دولتی میتواند مرضی را منتشر کند تا به مقاصد ضد انسانی اش برسد نگرانی بارآور است. نویسند خودآگاه است میداند تنهایی دردی همه گیر است میتواند وحشت آفرین میتواند حمل کردنی باشد بنای دل بر جاخالی دادن است بنای دل بر دریافتن و دریافتن است تا ببینذ آخرش چه میشود در معرض همه گیری مداوم خرد و مهربانی را از زیستن تا انتهایش را امتناع نمیرساند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها